5.10.22

Χλόη Κουτσουμπέλη..."Όλα τα σώματα είναι ανάγωγα."

Ποίηση,  Χλόης Κουτσουμπέλη. 
VIII
Τα σώματα που αγαπήθηκαν
δεν χάνονται όταν τα κορμιά τους
λιώσουν ή καούν,
καραδοκούν, έρπουν,
γαντζώνονται,
ουρλιάζουν
λαχταρούν.
Μερικές φορές πηδούν στις στέγες,
δρασκελίζουν το φεγγάρι
κρέμονται απ’ τα καμπαναριά
τρομάζουν τις αγριόχηνες στον ουρανό.
Ίσκιοι στις μεγάλες ταράτσες
πέφτουν με φόρα στο πεζοδρόμιο.
Χ
Όλα τα σώματα είναι ανάγωγα.
Δεν θα ακούσεις σώμα, να λέει ευχαριστώ, παρακαλώ,
να τρώει ευγενικά το κέικ χωρίς να κάνει ψίχουλα,
ν’ απλώνει τη πετσέτα του φαγητού στα πόδια,
να σου ανοίγει την πόρτα να περάσεις.
Το σώμα λέει δικαιούμαι, επιθυμώ, 
νιώθω, εισχωρώ,
ενώνομαι, είμαι εσύ, τώρα μπορώ, δικός μου,
πεθαίνω, με ξαναγεννάς, μην φεύγεις, μην μ’ αφήνεις.

ΧΙ
Καμία αξιοπρέπεια.
Τα σώματα χάνονται, εκλιπαρούν,
τρελαίνονται, παρανοούν,
διαλύονται,
σβήνονται και γράφονται ξανά.

ΧΙΙ
Ακόμα και τα ποιήματα έχουν σώμα
που συχνά διαφεύγει απ’ το κορμί.
Γι’ αυτό και από το corpus του ποιήματος
συχνά λείπει η ψυχή.


 ** ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ τόμος που περιλαμβάνει ποιήματα, διηγήματα και δοκίμια 44 γυναικών/λογοτεχνών.