24.9.22

Όταν σε βρίσκει η ποίηση! Μια συνάντηση με τον ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ.ΦΩΤΟ

Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας-Blogger
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Πάτρας αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους λογοτεχνικούς θεσμούς της Ελλάδας και έχει ήδη ξεχωρίσει μεταξύ των πλέον αξιόλογων φεστιβάλ ανά τον κόσμο.Κάθε χρόνο φιλοξενεί στην Πάτρα σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και προσφέρει ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων που περιλαμβάνει ποιητικές αναγνώσεις, παρουσιάσεις ημερίδες και εκδηλώσεις πολιτισμού.
1-4 Σεπτεμβρίου 2022, 65 ποιητές(20 από χώρες του εξωτερικού) συμμετείχαν στις εκδηλώσεις του 5ου Φεστιβάλ, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. 
Το πρόσωπο που σφράγισε με την παρουσία του, τις ημέρες του 5ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης ήταν αυτό, του ποιητή Τίτου Πατρίκιου.
Ο 94χρονος ποιητής, με τη διαρκή και συνεχή παρουσία του 
από το πρωί ως αργά μετά τα μεσάνυχτα, σε όλες τις δράσεις,  τις εκδηλώσεις τις επισκέψεις και την ψυχαγωγία- στα πλαίσια του προγράμματος του Φεστιβάλ-, άφησε έκπληκτους τους συμμετέχοντες! Με τη ζωντάνια του, την ενέργεια, την ταπεινότητα, τη σοφία και την ευγένειά του, κέρδιζε την αγάπη όλων.
Αξίζει να υπογραμμισθεί πως ο μεγάλος Έλληνας ποιητής, όχι μόνο απολάμβανε το σεβασμό των 65 ποιητών, αλλά με τη στάση του, ανταπέδιδε πολλαπλάσια το δικό του προς όλους.
Κορυφαία στιγμή του Φεστιβάλ ήταν η κεντρική εκδήλωση προς τιμήν του όπου βραβεύτηκε για το σύνολο το έργο του, το βράδυ του Σαββάτου 3 Σεπτεμβρίου, στη μαγευτική βίλα Κόλλα, από τους εμπνευστές και πρωτεργάτες του Φεστιβάλ, κ. Αντώνη Σκιαθά και κ.Τριαντάφυλλο Κωτόπουλο.

Η ψυχή του Φεστιβάλ Ποίησης Πάτρας ποιητής κ. Αντώνης Σκιαθάς με τον Τίτο Πατρίκιο  στην τελετή βράβευσής του.



ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ-ΛΙΑΝΑ ΖΩΖΑ, υπεύθυνη της Cube Gallery

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΙΑΘΑΣ -ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ-ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΚΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Στην ευκαιρία που είχα να συνομιλήσω μαζί του διέκρινα τη χαρά που αντλούσε, με την επαφή και τη συνύπαρξη με όλους τους ομότεχνους συμμετέχοντες. Μιλήσαμε για το τελευταίο βιβλίο του "Ο δρόμος και πάλι", υπέγραψε το αντίτυπο που είχα μαζί μου και μετά την "από καρδιάς" αφιέρωσή του, η συζήτηση οδηγήθηκε στην έκταση των ποιημάτων: 
"ο καθένας μπορεί να εκφραστεί με το δικό του τρόπο είτε με συμπυκνωμένα, μικρά ποιήματα είτε με μεγάλα. Αλλά αν το καλοσκεφτείς και από τα μεγάλα ποιήματα, τι μένει; Δυο τρεις σειρές που θυμόμαστε και όλοι τις μαθαίνουν ή τις διαβάζουν στα αφιερώματα και στο διαδίκτυο..."
Την ίδια άποψη έχει εκφράσει και ο Θεσσαλονικιός ποιητής κ. Τόλης Νικηφόρου.(Τον αναφέρω γιατί είναι επίσης από πρόσφατο διάλογό μας) 
Κρατούσα μαζί μου, τη νέα μου ποιητική συλλογή, "ΔΥΠΝΟΟΣ ΕΚΦΡΑΣΗ" για την ανάγνωση του ποιήματός μου και του έδειξα τπ βιβλίο. Σχολίασε την αισθητική, την καλαίσθητη και μεγάλη έκδοση, με τα έγχρωμα κολάζ της εικαστικού κ. Ειρήνης Μητούδη αλλά και τον εκδοτικό ΜΑΤΙ.
"Πολύ ωραίο το βιβλίο...Πολύ ωραία έκδοση..." ήταν τα λόγια του, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο μου στα χέρια του. 
(Την ίδια άποψη είχε και ο έτερος ποιητής και εκδότης του ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑ κ. Κρεμμύδας, όσον αφορά το βιβλίο, ο οποίος "επιμένει στην εκτύπωση offset κι όχι την ψηφιακή" όπως  είπε χαρακτηριστικά).
 
Με τον Τίτο Πατρίκιο και τον εκδότη του "Μανδραγόρα"  Κώστα Κρεμμύδα

Στο μυαλό μου αποτυπώθηκε ένας διάλογος του Τίτου Πατρίκιου που έγινε  μπροστά μου με την γνωστή ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά:
"Τίτο μου, τι κάνεις; Μια χαρά σε βλέπω..."
"Πολύ καλά... Εσύ;"
"Καλά, αλλά τα χρόνια περάσανε Τίτο. Όσο περνούν τα χρόνια τα προβλήματα δυσκολεύουν τη ζωή..."
Η απάντηση του Τίτου Πατρίκιου, πραγματικά με εντυπωσίασε.
"Αγγελική μου, όλοι υποτασσόμαστε στο χρόνο, δε μπορούμε να κάνουμε κάτι γι΄αυτό, παρά μόνο να αντιστεκόμαστε, να μην το βάζουμε κάτω..."
Χαμογέλασαν, αλλά αυτή η όμορφη στιγμή και αυτά τα λόγια θα μου μείνουν αξέχαστα.
Ο Τίτος Πατρίκιος με την ποιήτρια κ Αγγελική Σιδηρά-Παπακώστα
Του εκμυστηρεύτηκα ότι στις βιβλιοπαρουσιάσεις μου, δεν απαγγέλλω τα ποιήματά μου εγώ, αλλά κάποιος ή κάποια ηθοποιός, οι οποίοι αποδίδουν σχεδόν "θεατρικά" με ιδιαίτερο τρόπο και πολύ καλύτερα τους στίχους...Δε θέλω, δεν το επιδιώκω, δε μου αρέσει να διαβάζω εγώ τα ποιήματά μου και πως με αγχώνει αυτή η διαδικασία, καθώς έπρεπε να το κάνω σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Φεστιβάλ. Διαφώνησε κάθετα μαζί μου και με ρώτησε πότε είναι η σειρά μου.
"Το πρωί της Παρασκευής" (2/9) του απάντησα.
" Στο εξής, θα διαβάζεις εσύ τα ποιήματά σου κι όχι ηθοποιοί. Να μάθεις να τα διαβάζεις. Το βράδυ, θα κάνεις μια πρόβα, αργά και σταθερά και θα τα πας περίφημα. Πρέπει να καταλαβαίνουν τι λες. Αργά λοιπόν, θα σε ακούσω..."
Έτσι έγινε. 
Πάτησα στις "ροδεσιές" του όπως γράφει στον ΧΩΜΑΤΟΔΡΟΜΟ (1954).
Το άγχος επέμενε αλλά όταν ανέβηκα στη σκηνή, στο αναλόγιο, ακολούθησα τη συμβουλή του: "Αργά και καθαρά"...
Το απόλαυσα. 
Το χάρηκα κι όσο διάβαζα το ποίημα, τον έβλεπα να παρακολουθεί προσεκτικά μπροστά μου και να ακούει την ανάγνωση του ποιήματος (ΣΑ) ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.
 Το χαμόγελο του και το χειροκρότημα σαν εικόνα έχουν χαραχθεί στο μυαλό μου. Δεν είναι και λίγο να διαβάζεις ποίημά σου μπροστά στο μεγάλο ποιητή μας...
Εγώ "μικρός το δέμας" μπροστά σε έναν ογκόλιθο της ποίησης...

Πλέον θα ακολουθώ πιστά τη συμβουλή του, να διαβάζω τα ποιήματά μου στις λογοτεχνικές εκδηλώσεις. 
Θα μπορούσα να γράφω δεκάδες σελίδες καθημερινά για τις 3 μέρες "με τον Τίτο Πατρίκιο", την προσήνεια, τη σοφία, τις αξίες, τη ζωντάνια του, τη συγκίνησή του, τις δικές του απαγγελίες τη βραδιά της τιμητικής βράβευσής του από το Γραφείο Ποιήσεως και το Φεστιβάλ Ποίησης. Μάλλον είναι περιττό, γιατί μας τα έχει ήδη πει με την ποίησή του και κυρίως τα εφαρμόζει στη ζωή του.
Αρκούν όσα κατέθεσα παραπάνω, τις νουθεσίες, (που εκλαμβάνω ως συμβουλές), από ένα αειθαλή ποιητή που συνεχίζει στα 94 χρόνια του με τη ζωή του να μας δείχνει το δρόμο:  για "αντίσταση" ακόμη και στο χρόνο.





Ο ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ υπογράφει το βιβλίο του με τίτλο Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ



 












Με τον ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ και την ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΤΖΕΛΟΥ











Τάδε έφη ΤΙΤΟΣ:

Κι αν γυρίζει ο χρόνος πίσω στην αρχή
όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα
το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή
τα ίδια θα κάναμε, άσ’ τα και γάμησέ τα.

***
Γυναίκες, σας περιγράφουμε όπως μας αρέσει
κι εξοργιζόμαστε που δεν χωράτε στις περιγραφές μας.

***
Χαίρομαι να τους βλέπω ευτυχισμένους,
έστω από κουταμάρα.