Έρωτα, εσύ που κυριαρχείς όπου κι αν πατήσεις,
Εσύ που ξενυχτάς τα κορίτσια με τα τρυφερά μάγουλα,Που δρασκελάς πάνω από θάλασσες και τρυπώνεις στους κήπους,
Κανείς δε γλυτώνει από σένα, μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τον παλαβώνεις.
Εσύ, άνθρωπο φρόνιμο εξωθείς στο άδικο και στο χαμό,
Εσύ που ανάβεις ταραχή κι αμάχη ανάμεσα σε γιο και πατέρα,
Πόθος και λαχτάρα νικά για τη γλυκομάτα νύφη,
Κόντρα σ’ όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περιγελάς, ω Αφροδίτη!
Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,
Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις,
ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις,
φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽ ἀγρονόμοις αὐλαῖς·
καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς οὔθ᾽ ἁμερίων σέ γ᾽ ἀνθρώπων,
ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν.
σὺ καὶ δικαίων ἀδίκου φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ·
σὺ καὶ τόδε νεῖκος ἀνδρῶν ξύναιμον ἔχεις ταράξας·
νικᾷ δ᾽ ἐναργὴς βλεφάρων ἵμερος εὐλέκτρου νύμφας,
τῶν μεγάλων πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς θεσμῶν·
ἄμαχος γὰρ ἐμπαίζει θεὸς Ἀφροδίτα.
Σοφοκλέους Αντιγόνη
Οι τραγωδίες του Σοφοκλέους
Μετάφραση Ι.Ν. Γρυπάρης
Εκδόσεις Εστία
Εσύ που ξενυχτάς τα κορίτσια με τα τρυφερά μάγουλα,Που δρασκελάς πάνω από θάλασσες και τρυπώνεις στους κήπους,
Κανείς δε γλυτώνει από σένα, μήτε Θεός μήτε θνητός.
Όποιον αγγίξεις, τον παλαβώνεις.
Εσύ, άνθρωπο φρόνιμο εξωθείς στο άδικο και στο χαμό,
Εσύ που ανάβεις ταραχή κι αμάχη ανάμεσα σε γιο και πατέρα,
Πόθος και λαχτάρα νικά για τη γλυκομάτα νύφη,
Κόντρα σ’ όλους τους μεγάλους νόμους.
Σαν ατάραχος Θεός τους περιγελάς, ω Αφροδίτη!
Ἔρως ἀνίκατε μάχαν,
Ἔρως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις,
ὃς ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις,
φοιτᾷς δ᾽ ὑπερπόντιος ἔν τ᾽ ἀγρονόμοις αὐλαῖς·
καί σ᾽ οὔτ᾽ ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς οὔθ᾽ ἁμερίων σέ γ᾽ ἀνθρώπων,
ὁ δ᾽ ἔχων μέμηνεν.
σὺ καὶ δικαίων ἀδίκου φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ·
σὺ καὶ τόδε νεῖκος ἀνδρῶν ξύναιμον ἔχεις ταράξας·
νικᾷ δ᾽ ἐναργὴς βλεφάρων ἵμερος εὐλέκτρου νύμφας,
τῶν μεγάλων πάρεδρος ἐν ἀρχαῖς θεσμῶν·
ἄμαχος γὰρ ἐμπαίζει θεὸς Ἀφροδίτα.
Σοφοκλέους Αντιγόνη
Οι τραγωδίες του Σοφοκλέους
Μετάφραση Ι.Ν. Γρυπάρης
Εκδόσεις Εστία