«Αυτό σημαίνει γενικά η αγάπη. Η αγάπη δεν είναι κάποιο κοντσέρτο αρπίχορδου σε κάποιο αριστοκρατικό σαλονάκι. Και σίγουρα δεν είναι Κοινωνικές Ασφαλίσεις, Σουηπστέικ Ιρλανδιας ή ρόλλερ-ντίσκο. Η αγάπη είναι κάτι το ιδιωτικό και πρωτόγονο και κάπου μέσα της έχει μια δόση φόβου και τρόμου. Σκέφτομαι το χαρτί της Σελήνης στην τράπουλα του Ταρό: ένα παράξενο, τεράστιο καρκινοειδές οστρακόδερμο, με γυαλιστερή πανοπλία και απειλητικές δαγκάνες, βγαίνει τσαλαβουτώντας από μια στέρνα καθώς άγρια σκυλιά ουρλιάζουν προς το φεγγάρι. Πίσω από τις καρδούλες και τα λουλουδάκια, η αγάπη είναι κάτι τέτοιο. Όλες οι προσπάθειες να τη νοικοκυρέψουμε, να τη ραφινάρουμε, να ντύσουμε τα καβούρια περιστέρια και να τα βάλουμε να τραγουδάνε σα σοπράνο, είναι τζίφος. Καταλήγει παρωδία. Υπάρχουν μπόλικοι χαριτωμένοι ήχοι που περιγράφουν το “μ’ αρέσεις” αλλά για το “σ´αγαπω” πιο πολύ ταιριάζει το γαύγισμα.»
Ο Τρυποκάρυδος,
Τομ Ρόμπινς | Μτφρ: Ντίνος Γαρουφαλιάς
