Η επιδημία των διαζυγίων έχει αγγίξει όλα τα στρώματα της κοινωνίας, με πρωτοπόρους τους ηθοποιούς, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, πολιτικούς ακόμη και ανθρώπους της εκκλησίας. Τώρα, μάλιστα, με τον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα.
Δυστυχώς, έπεσε επιδημία διαζυγίων στην κάποτε συντηρητική και παραδοσιακή πατρίδα μας. Κι όσοι δεν… κόλλησαν το μικρόβιο της επιδημικής αυτής αρρώστιας είναι τυχεροί. Ένα γνωστό blog, πριν καιρό, έγραφε για ένα άλλο «διάσημο» ζευγάρι, που ήταν στα πρόθυρα του χωρισμού: «Παιδιά, με ρέγουλα τα διαζύγια. Όχι βρήκαμε παπά να χωρίσουμε 5-6. Δεν γίνεται η Ο. και ο Α. να χωρίζουν τώρα που όλα τα κανάλια ασχολούνται με άλλα διαζύγια. Μπορούσαν να περιμένουν και... μετά το Πάσχα. Αλλά όχι τώρα. Θα καταρρεύσουν οι δημοσιογράφοι. Ποιο απ' όλα τα διαζύγια να καλύψουν; Άνθρωποι είναι και αυτοί όχι ρομπότ».
Ο γάμος, των λεγόμενων «διάσημων», παίρνει πανηγυρικό χαρακτήρα και αναμεταδίδεται από όλα τα κανάλια, σαν να είναι ποδοσφαιρικός αγώνας ή συναυλία. Και εκατομμύρια Έλληνες, είτε το θέλουν είτε όχι, γίνονται μάρτυρες (με τη διπλή σημασία της λέξης), ενός γεγονότος που είναι καθαρά προσωπικό και αφορά μόνο τους συγγενείς και τους φίλους. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις παρανυφάκια γίνονται τα ίδια τα παιδιά τους από προηγούμενο γάμο ή ένα παιδί που έκαναν μερικά χρόνια πριν παντρευτούν στην εκκλησία! Και μετά την τελετή ακολουθούν ασπασμοί, χαμόγελα και χλιδάτα γλέντια… Κι ύστερα από κάποια χρόνια, τα «αγαπημένα» ζευγάρια, που το στόμα τους έσταζε μέλι, όταν μιλούσαν για το «άλλο μισό» τους, γίνονται πάλι πανελλήνιο θέμα και θέαμα για το χωρισμό τους!
Κάποιος σοφός περιέγραψε τον χωρισμό ενός ανδρογύνου με τις παρακάτω λέξεις, που απεικονίζουν κάπως τις διαστάσεις και τις παρενέργειες που έχει το διαζύγιο: «Βαθιά οδύνη, σύγχυση, λύπη, φόβος, οργή, ενοχή, ντροπή, απόρριψη…»
Ο γάμος, που ευλογήθηκε από τον Θεό στην Εδέμ, ο επαναστάτης άνθρωπος τον έχει απογυμνώσει από καθετί το ιερό.
Ώς την δεκαετία του 60 το φαινόμενο των διαζυγίων ήταν σπάνιο. Στις τελευταίες δεκαετίες όμως σημαντικές αλλαγές στην κοινωνία μετέβαλαν το διαζύγιο σε ρουτίνα.
Σ΄ αυτό συνέβαλε το φεμινιστικό κίνημα, η ευημερία, η περιθωριοποίηση των παραδοσιακών και χριστιανικών αξιών, η έλλειψη υπομονής, η υπερηφάνεια κι ο εγωισμός… Σε παλιές εποχές, παρ’ όλα τα προβλήματα που υπήρχαν ανάμεσα στα ζευγάρια, σπάνια προχωρούσαν στο διαζύγιο. Το έκαναν, για χάρη των παιδιών και για τον αντίκτυπο που θα είχε στην κοινωνία … Αλλά τώρα, με τον παραμικρό καυγά ή μια ασυμφωνία σε ασήμαντα θέματα, τα ζευγάρια προχωρούν στο χωρισμό. Δεν είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν, να συγχωρέσουν και να ξεχάσουν.
Ιστορικά οι νόμοι που ίσχυαν για τον γάμο στηρίζονταν στις αρχές του Ευαγγελίου, δηλ. ο γάμος ήταν ισόβιος. Ήταν ένας θεσμός αδιάρρηκτος και σπάνια τα ανδρόγυνα προχωρούσαν σε διάλυση γάμου, εκτός αν υπήρχε μοιχεία ή βάναυση μεταχείριση.
Τα ζευγάρια που φτάνουν στο πρόθυρα του χωρισμού, σοφό είναι, προτού πάνε σε δικηγόρο, να το συζητήσουν καλύτερα μεταξύ τους ή να συμβουλευτούν έμπειρους ειδικούς και έμπιστους φίλους τους. Η Εκκλησία πρέπει να παίξει τον συμβιβαστικό ρόλο της. Η διδασκαλία της Βίβλου στο θέμα του γάμου είναι σαφής. Ο γάμος είναι αδιάλυτος. Ολόκληρη η Βίβλος είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με το διαζύγιο. Από την αρχή, ο Θεός είναι Εκείνος που θέσπισε και ευλόγησε την ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας.
Ας κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στις σειρήνες του ελεύθερου έρωτα, της συμβίωσης και του εύκολου διαζυγίου. Όταν οικογένειες διαλύονται, ακολουθεί σίγουρα η κατάρρευση κοινωνιών. Αν η κατάσταση συνεχίσει μ’ αυτόν το ρυθμό τότε ο αριθμός των διαζυγίων θα αυξάνει ανησυχητικά με αποτέλεσμα η κοινωνία μας να οδηγηθεί στην καταστροφή. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας σ’ αυτά που μας σερβίρουν οι τηλεοράσεις και τα άλλα ΜΜΕ και ας ανοίξουμε την Αγία Γραφή, το Βιβλίο του Δημιουργού μας, που μας δείχνει από πού ήρθαμε, πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και πού πάμε προτού είναι πολύ αργά και δεν θα υπάρχει οδός επιστροφής.