«Οι Έλληνες φημίζονται για το οικονομικό τους δαιμόνιο. Η ικανότητά τους να βγάζουν λεφτά από το πουθενά ευτυχώς είναι αμόλυντη από το συνακόλουθό της ελάττωμα: η τσιγκουνιά είναι κατάπτυστη και σχεδόν ανύπαρκτη• εκτιμούν τη γενναιοδωρία και είναι ανοιχτοχέρηδες είτε έχουν λεφτά είτε όχι, και οι νόμοι της φιλοξενίας είναι τόσο βαθιά ριζωμένοι όσο και τα πιο ιερά αισθήματα πατριωτισμού ή ευσέβειας απέναντι στην Ορθοδοξία. Πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουν πολύ εντονότερη επίγνωση, απ’ ό,τι οι Δυτικοευρωπαίοι, της ρευστότητας των γεγονότων και της αστάθειας των ανθρώπινων πραγμάτων. Παρά τα διαλείμματα ρωμαίικης οκνηρίας και αναβλητικότητας, νιώθουν την ανάγκη να αδράχνουν τον χρόνο από το τσουλούφι, να εκμεταλλεύονται τα ευνοϊκά ρεύματα και να κάνουν την τύχη τους κάτω από δυσοίωνες συνθήκες• μια τάση που μπορεί να οδηγήσει σε τολμηρά και αιφνίδια εγχειρήματα, και μερικές φορές στον οπορτουνισμό. Έχουν αυτή την οξύτερη αίσθηση, που ενσταλάζουν στον άνθρωπο οι φτωχές και άγονες χώρες, ότι η καταστροφή και η τραγωδία υπάρχουν».
– PATRICK LEIGH-FERMOR
Από το βιβλίο «ΡΟΥΜΕΛΗ»
Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος
Εκδόσεις Μεταίχμιο
