ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΟΣ

«Βότκα, τοματόζουμο, ταμπάσκο, μύδι. Μια κίτρινη γυναίκα στην άλλη άκρη του πάγκου την κερνάει ένα σφηνάκι, της το φέρνει ο γρήγορος 

μουστακαλής με το μόνιμο χαμόγελο και της κλείνει το μάτι. Πρώτη φορά βλέπει κόκκινο σφηνάκι, πώς λέγεται; 

Ντοσκογιέφσκι, το πίνει με τη μία, ο μουστακαλής χαμογελάει ικανοποιημένος, η μουσική έχει σταματήσει, το σφηνάκι την στηλώνει και της δίνει μια ώθηση, σηκώνει το κεφάλι και συναντάει το βλέμμα μιας γριάς σ’ ένα πορτραίτο στον τοίχο. 

Η γριά την κοιτάζει με κατανόηση, δεν πειράζει που έκαναν το σπίτι της νυχτερινό κέντρο, είναι καλά παιδιά, τόσο ο συμπαθητικός μουστακαλής πίσω από τον πάγκο όσο κι ο κουφός που επιμένει να βάζει δίσκους ενώ δεν υπάρχει πια μουσική, δεν πειράζει, η κίτρινη γυναίκα έρχεται και κάθεται δίπλα της, συστήνονται, παραγγέλνουν άλλο ένα».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΟΣ

Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ