Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι η μαχητικότητά της και η αποφασιστικότητά της, την έκαναν να μοιάζει με πεισματάρα. Μια τέτοια στιγμή στην καριέρα της Βάσως Παπανδρέου ήταν η σταθερή της άρνηση να φορέσει μαντήλα (χιτζάμπ), όταν επισκέφτηκε το Ιράν.
Το θεοκρατικό καθεστώς στην Τεχεράνη έχει πολλούς κανόνες από τους οποίους δεν υποχωρεί στο ελάχιστο. Οι Ιρανοί αξιωματούχοι είναι ξεκάθαροι για παράδειγμα ότι απαγορεύεται ακόμα και σε επίσημες επισκέψεις η χειραψία τους με γυναίκες.
Φροντίζουν μάλιστα να ενημερώνουν τις ευρωπαίες δημοσιογράφους, όταν έρχονται σε επαφή με Ιρανούς επισήμους, να μην τείνουν το χέρι τους στον αξιωματούχο που συναντούν, για να μην τον φέρουν στην δύσκολη θέση να αρνηθεί. Ενημερώνουν, για να αποφύγουν όλες οι πλευρές μια ενοχλητική στιγμή.
Κάτι αντίστοιχο έγινε και στο μακρινό 1998, όταν η Βάσω Παπανδρέου ως υπουργός Ανάπτυξης επισκέφτηκε επίσημα το Ιράν. Η εδώ πρεσβεία ενημέρωσε το υπουργείο ότι η Ελληνίδα υπουργός έπρεπε να μην τείνει το χέρι της, αλλά και να φορέσει μαντήλα, όπως όλες οι γυναίκες στο Ιράν.
Η Βάσω Παπανδρέου αρνήθηκε πεισματικά. Αλλά δεν γινόταν να μην πραγματοποιηθεί και η επίσκεψη. Παραδοσιακά άλλωστε οι σχέσεις Ελλάδας-Ιράν είναι καλές. Δεν υπήρχε λόγος να δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο με αναβολή μιας επίσημης επίσκεψης.
Άρχισε λοιπόν τότε μια σειρά παρασκηνιακών διαβουλεύσεων για το πώς μπορούσαν να ξεπεραστούν οι δυσκολίες με τις δύο πλευρές να είναι εξίσου ευχαριστημένες. Οι διαπραγματεύσεις με την ιρανική πρεσβεία κράτησαν 15 ημέρες.
Και η λύση βρέθηκε. Ήταν ένα καπέλο, ασορτί με τα ρούχα της. Ένα καπέλο που, ως κυρία, η Βάσω Παπανδρέου δεν θα έβγαζε σε κλειστούς χώρους, όπως επιτρέπεται για τους κυρίους, αλλά ούτε και στους ανοιχτούς, κατά τις επίσημες επαφές της με τους Ιρανούς αξιωματούχους. Οι φωτογραφίες είναι χαρακτηριστικές.
Το περιστατικό περιέγραψε με ανάρτησή του, ο τότε στενός της συνεργάτης, ιατρός Παναγιώτης Λούσκος, ο οποίος συμμετείχε στην ελληνική αποστολή.