Τα σύκα του χειμώνα
φτάνουν στα κλαριά παραμορφωμένα απ’ το κρύο.
Κλειστά σκληρά πεισμωμένα
διαφορετικά απ’ τα καλοκαιριάτικα
-άνοστα συντρόφια-
κόκκινα είν’ από μέσα σα λιόγερμα
παγερό με δίχως το κίτρινο
άγρια καχύποπτα
στον κάθε ψίθυρο απ’ το φύλλωμα
κρατούν ανάμεσα σε χείλια ξινισμένα
μια λωρίδα ζάχαρη.
Αναπάντεχα φτασμένα
έτσι χάνονται
όπως ήρθανε
ψήγματα περιπλανώμενα
στο κενό και στο σκότος
για μια στιγμή χτυπημένα από το φως.