Μιλάμε για τον Λάκη (Θεόδωρο) Μουρσιώτη, τον πρύτανη, όπως τον χαρακτήρισαν, της λιτοχωρίτικης φωτογραφικής τέχνης. Τον άνθρωπο που καθημερινά και ακατάπαυτα για 40 ολόκληρα χρόνια, από το 1950 μέχρι το 1990, με το επαγγελματικό όσο και το ερασιτεχνικό σκέλος της δουλειάς του, μας άφησε ένα σημαντικό ποιοτικό έργο.
Αγάπησε όμως πολύ και τη μουσική και το τραγούδι.
Μαγεμένος και ενθουσιασμένος από τα ρομαντικά τραγούδια, τις καντάδες, τη χαβάγια και τις εύθυμες παρέες του προπολεμικού Λιτοχώρου, μυήθηκε περί το 1939 στην τέχνη της κιθάρας και το τραγούδι. «Δασκάλους» του περί τα μουσικά είχε τον θείο του Γρηγόριο (Γόλα) Τριανταφύλλου (ή Καραγκούνη) που έπαιζε βιολί και μαντολίνο, τον εξάδελφό του Μιχαήλ Γεωργουλή που έπαιζε κιθάρα και τον Γεώργιο Σαμαρά (ή Καλομοίρη) που έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε.
Ο Μουρσιώτης δεν άφησε να πάει χαμένο το μουσικό ταλέντο του και έτσι στις δεκαετίες του 1950 και 1960 έκανε τα πρώτα ερασιτεχνικά βήματα στην κιθάρα και το τραγούδι. Ως επαγγελματίας μουσικός έφτασε στην αναγνώριση παίζοντας κιθάρα και τραγουδώντας στα κέντρα του Λιτοχώρου, των αδελφών Βούρου, στην κεντρική πλατεία, στο θερινό ΔΡΟΣΟΣ, στα θερινά ΚΑΤΟΥΝΙΑ, σε κέντρα της Κατερίνης, της Πιερίας, στη Θεσσαλονίκη στους χορούς του Συλλόγου Λιτοχωριτών, σε γάμους, χορούς συλλόγων, γλέντια, σε πολλές εκδηλώσεις.
Ταυτίστηκε με το ρετρό, ελαφρύ και ρομαντικό τραγούδι μιας άλλης εποχής. Καλλίφωνος και καλόηχος τραγούδησε με νοσταλγική διάθεση παλιά αγαπημένα τραγούδια.
Την περίοδο 1985-1989 έγινε και επαγγελματίας καταστηματάρχης, εκμεταλλευόμενος ο ίδιος το κέντρο ΚΑΤΟΥΝΙΑ στο πάρκο.
Ευαίσθητος και ευγενικός τραγουδιστής, με την κιθάρα του, έγραψε τη μικρή του διαδρομή στο Λιτόχωρο, ώστε να μείνει στη μνήμη όσων διασκέδαζαν, αλλά και όσων συνεργάστηκαν μαζί του.
Πολυτάλαντος και χαρισματικός. Προπάντων ευφυής. Αυτός ήταν ο Λάκης Μουρσιώτης.
“Με τους ανθρώπους της τέχνης-Ο φωτογράφος και καλλιτέχνης Λάκης Μουρσιώτης”
Απόσπασμα από τα “ΧΡΟΝΙΚΑ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ” ΤΟΜΟΣ ΙΒ 2017 “ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ” του Σωτήρη Μασταγκά.
