Εγκαινιάζει την έκθεση φωτογραφίας του, με θέμα: "Φωτογραφία και Ποίηση", την Τετάρτη, 20 Σεπτεμβρίου 2023 στις 19:30, στην Αστική Σχολή Κατερίνης.
Την εκδήλωση συντονίζει η Ευτυχία Χρυσικού, ομιλήτρια θα είναι η Ζωή Κουτσουρά και ποιήματα λογοτεχνών θα απαγγελθούν από τη Μαρία Βούλγαρη.
Διάρκεια έκθεσης: 20 Σεπτεμβρίου - 01 Οκτωβρίου 2023.
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά 18:00 - 21:30, Σαβ. / Κυρ. 11:00 -14:00, 18:00 - 21:30.
Σχεδιασμός αφίσας: Φτάρας Παναγιώτης.
Είσοδος ελεύθερη.
Ο Παναγιώτης Φτάρας επιλέγει να εκθέσει σαρανταεπτά φωτογραφίες, που εμπνεύστηκε, από λογοτεχνικά κείμενα δημιουργών.
Δημιουργοί: Ιωάννης Γαλάνης, Λίνα Γιαμούζη, Ειρήνη Γκόλτσιου, Τίνα Iωαννίδου, Γιώργος Κανείς, Αλέξης Καραβέργος, Θανάσης Καραμήτας, Βασίλης Καρκατσέλης, Θάνος Κόσυβας, Χρυσούλα Λουλοπούλου, Βασίλης Μόσχης, Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, Θανάσης Μπίντας, Ελένη Μπλάτζα, Κώστας Μυστακίδης, Κωνσταντίνος Παλιάν, Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη, Ευγένιος Παπαδόπουλος, Γιώτα Παπαδοπούλου, Έφη Πουλάκη-Παντερμαλή, Γιώτα Τσερτεκίδου, Γιώργος Χ. Χανδόλιας, Έλενα Χριστίδου, Dorothy Paszyńska-Karailia.
Μελετά συνεχώς, τον τρόπο λειτουργίας τού φωτογραφικού ποιητικού λόγου. Γνωρίζει το πώς μια φωτογραφία, συντίθεται από μίγματα, ποσοστού επικοινωνίας και ποσοστού ποίησης. Μιας και οι αναλογίες μεταξύ τους, κατατάσσουν τη φωτογραφία στον χώρο τής καταγραφής ή τής τέχνης. Ώστε να μπορέσει να καταφέρει, να ενσωματώσει όλα τα στοιχεία εκείνα, που συνιστούν τη μεταμόρφωσή της και γεννούν τη συγκίνηση και το δέος, στις φωτογραφίες του.
Ο Παναγιώτης Φτάρας, για περισσότερα από δώδεκα χρόνια, ασχολείται με την ασπρόμαυρη, κυρίως καλλιτεχνική φωτογραφία, δηλώνοντας δυναμικά την παρουσία του στο χώρο. Η εντατικοποίηση του την τελευταία πενταετία 2018-2023, τον έχει οδηγήσει σε εικαστικές λύσεις και πρακτικές γύρω από δομές περιβαλλοντικές, αστικές, ατμοσφαιρικές, με τη διάσταση της ανθρώπινης παρουσίας, που περνά ως οντότητα, ως έννοια μιας πραγματικότητας που διέρχεται φευγαλέα, κινηματογραφικά.
Αναζητά μέσα στο φυσικό και αστικό περιβάλλον αναδιαμορφώσεις της εικόνας, αποφεύγοντας τη στατική της ακινησία. Διαφεύγει έντεχνα από την οπτική φυσικότητα της απεικόνισης και δίνει έμφαση στην ψευδαίσθηση της κίνησης, της περιδίνησης, της διάθλασης, της φασματοποίησης, καταλήγοντας σε εκδοχές, όπου το ορατό, το πραγματικό και το απτό, οδηγείται στα όρια του υπερβατικού και εξαϋλωμένου. Με τον τρόπο αυτό, αναζητά την αισθητική διαμόρφωση λήψεων φευγαλέων και ανασυντάσσει τα στοιχεία τους, βασισμένος στις προσωπικές του επιδιώξεις, αξίες και εμπειρίες.
Με αυτή τη μεθοδολογία καθορίζει και εδραιώνει την ταυτότητα ενός πεδίου, όπου δεν αποσαφηνίζεται το συγκεκριμένο, παρά η ιδιομορφική διάχυση αγαθών του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και κατασκευαστικών δημιουργημάτων της ανθρώπινης δεξιότητας. Έτσι, ξεπερνώντας τα όρια που σηματοδοτούν το χώρο και το χρόνο, αποθανατίζει την αίσθηση που αποφέρει, που γεννά το φευγαλέο πέρασμα όσων το μάτι συναντά. Συλλαμβάνει φόρμες μιας πληροφόρησης, όπου ευνοούνται θα λέγαμε, θεμελιώδεις γενετήσιες μαρτυρίες. Μαρτυρίες που συνάδουν με τις αναζητήσεις του ιδίου σε νέες εικονοκλαστικές ερμηνείες, επιτρέποντας επικοινωνιακή δίοδο του ορατού με τον αόρατο κόσμο, αποκαλύπτοντας έντεχνα το φασματικό είδωλο της ενόρασης.
Αναντίρρητα σήμερα, οι αναπαραστατικές προκλήσεις που προβάλλει η τέχνη της φωτογραφίας, επιτρέπουν και προτρέπουν σε μεταβάσεις από το αισθητό στο μεταφυσικό, σε παραδοξότητες που επικαλούνται μια εσωτερική διεργασία, μια εσωτερική έκρηξη ενόρασης, όπως συμβαίνει με τις δημιουργίες του Παναγιώτη Φτάρα. Όπου τα δέντρα, η θάλασσα, ο ουρανός, τα βράχια, οι αναβαθμοί, η ύπαιθρος και η πόλη με τους ανθρώπους της, ως ανώνυμο πλήθος, γίνονται εστίες περιδίνησης, περάσματα ανάλυσης και προσχηματικών προσεγγίσεων σε χώρους οικείους, σε ώρες και συνθήκες που δημιουργούν προϋποθέσεις λήψεων, αιχμαλωτίζοντας εκφραστικές παραδοξότητες.
Έλλη Κοκκίνη Καπλάνη
Ιστορικός-Κριτικός Τέχνης
Ο Παναγιώτης Φτάρας, για περισσότερα από δώδεκα χρόνια, ασχολείται με την ασπρόμαυρη, κυρίως καλλιτεχνική φωτογραφία, δηλώνοντας δυναμικά την παρουσία του στο χώρο. Η εντατικοποίηση του την τελευταία πενταετία 2018-2023, τον έχει οδηγήσει σε εικαστικές λύσεις και πρακτικές γύρω από δομές περιβαλλοντικές, αστικές, ατμοσφαιρικές, με τη διάσταση της ανθρώπινης παρουσίας, που περνά ως οντότητα, ως έννοια μιας πραγματικότητας που διέρχεται φευγαλέα, κινηματογραφικά.
Αναζητά μέσα στο φυσικό και αστικό περιβάλλον αναδιαμορφώσεις της εικόνας, αποφεύγοντας τη στατική της ακινησία. Διαφεύγει έντεχνα από την οπτική φυσικότητα της απεικόνισης και δίνει έμφαση στην ψευδαίσθηση της κίνησης, της περιδίνησης, της διάθλασης, της φασματοποίησης, καταλήγοντας σε εκδοχές, όπου το ορατό, το πραγματικό και το απτό, οδηγείται στα όρια του υπερβατικού και εξαϋλωμένου. Με τον τρόπο αυτό, αναζητά την αισθητική διαμόρφωση λήψεων φευγαλέων και ανασυντάσσει τα στοιχεία τους, βασισμένος στις προσωπικές του επιδιώξεις, αξίες και εμπειρίες.
Με αυτή τη μεθοδολογία καθορίζει και εδραιώνει την ταυτότητα ενός πεδίου, όπου δεν αποσαφηνίζεται το συγκεκριμένο, παρά η ιδιομορφική διάχυση αγαθών του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και κατασκευαστικών δημιουργημάτων της ανθρώπινης δεξιότητας. Έτσι, ξεπερνώντας τα όρια που σηματοδοτούν το χώρο και το χρόνο, αποθανατίζει την αίσθηση που αποφέρει, που γεννά το φευγαλέο πέρασμα όσων το μάτι συναντά. Συλλαμβάνει φόρμες μιας πληροφόρησης, όπου ευνοούνται θα λέγαμε, θεμελιώδεις γενετήσιες μαρτυρίες. Μαρτυρίες που συνάδουν με τις αναζητήσεις του ιδίου σε νέες εικονοκλαστικές ερμηνείες, επιτρέποντας επικοινωνιακή δίοδο του ορατού με τον αόρατο κόσμο, αποκαλύπτοντας έντεχνα το φασματικό είδωλο της ενόρασης.
Αναντίρρητα σήμερα, οι αναπαραστατικές προκλήσεις που προβάλλει η τέχνη της φωτογραφίας, επιτρέπουν και προτρέπουν σε μεταβάσεις από το αισθητό στο μεταφυσικό, σε παραδοξότητες που επικαλούνται μια εσωτερική διεργασία, μια εσωτερική έκρηξη ενόρασης, όπως συμβαίνει με τις δημιουργίες του Παναγιώτη Φτάρα. Όπου τα δέντρα, η θάλασσα, ο ουρανός, τα βράχια, οι αναβαθμοί, η ύπαιθρος και η πόλη με τους ανθρώπους της, ως ανώνυμο πλήθος, γίνονται εστίες περιδίνησης, περάσματα ανάλυσης και προσχηματικών προσεγγίσεων σε χώρους οικείους, σε ώρες και συνθήκες που δημιουργούν προϋποθέσεις λήψεων, αιχμαλωτίζοντας εκφραστικές παραδοξότητες.
Έλλη Κοκκίνη Καπλάνη
Ιστορικός-Κριτικός Τέχνης
Ο Παναγιώτης Φτάρας γεννήθηκε το 1976 στη Νυρεμβέργη. Κατάγεται από την Γανόχωρα Πιερίας. Από το 2006 ζει και εργάζεται στην Κατερίνη. Σπούδασε «Γραφιστική» στο Τ.Ε.Ε. Θεσσαλονίκης, στην ειδικότητα «Γραφικών τεχνών του τομέα καλλιτεχνικών εφαρμογών», καθώς και στο I.E.K. Κατερίνης στην ειδικότητα «Σχεδιαστής μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων». Εργάστηκε από το 2006 έως το 2017 στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας ως γραφίστας, σχεδιαστής και φωτογράφος, καθώς και στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Ημαθίας το διάστημα 2020-2021. Φωτογραφίζει περίπου δώδεκα χρόνια, δημιουργώντας κυρίως ασπρόμαυρες εικόνες.
Από το 2015 είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Του έχει απονεμηθεί το 1ο βραβείο φωτογραφίας, στον 5ο πανελλήνιο διαγωνισμό Εικαστικών υπό τον τίτλο “Παράλληλοι δρόμοι”.
Από την ίδια χρονιά είναι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας όπου διδάσκει την τέχνη της φωτογραφίας. Το 2016 ίδρυσε την Φωτογραφική Ομάδα Κατερίνης στο Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας. Από το 2017 είναι μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι 2018 φωτογράφισε ως επίσημος φωτογράφος, το Φεστιβάλ Ολύμπου. Μέλος της Εστίας Πιερίδων Μουσών Κατερίνης από το 2019. Το 2021 ιδρύει τον εκδοτικό οίκο «οξύνοια» στην Κατερίνη. Το 2022 εκλέγεται Πρόεδρος του Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας. Είναι παντρεμένος και έχει δύο γιους.
Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε τρεις ατομικές καθώς και σε περισσότερες από τριάντα ομαδικές εκθέσεις στην Κατερίνη, στη Θεσσαλονίκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έργα του - συμμετοχές
«Υπέρηχοι»
Ειρήνη Γκόλτσιου
(2017), εκδόσεις Εντευκτήριο.
ποίηση
«Χωροχρόνος 2013-2018»
(2018), εκδόσεις Όστρια.
φωτογραφία-ποίηση
«50 Σύγχρονοι Έλληνες εικαστικοί δημιουργοί»
(2018), εκδόσεις Όστρια.
«Της ψυχής το Ηχόχρωμα»
Έλενα Χριστίδου
(2019), εκδόσεις Ελκυστής.
ποίηση
«Αντανακλάσεις»
Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
(2019), αυτοέκδοση.
ποίηση-φωτογραφία
«Λεύκωμα Πιεριέων Εικαστικών»
(2019), εκδόσεις Όστρια.
«Πειραγμένα Χειρόγραφα»
Γιώτα Παπαδοπούλου
(2020), εκδόσεις Όστρια.
ποίηση
«Ημερολόγιο Κατερίνης 2022»
(2022), εκδόσεις Οξύνοια.
«Ημερολόγιο Κατερίνης 2023, “Ιεροί Ναοί”»
(2023), εκδόσεις Οξύνοια.
