Γέρµα: η στέρφα, η άκαρπη, η στείρα, η έρηµη.
Η λέξη «yermo», επίθετο της ισπανικής γλώσσας, προέρχεται από το λατινικό «eremus» που δεν είναι άλλο από το ελληνικό «έρηµος» που ενίοτε προφέρεται «έρµος» ή «γέρµος».
Η Γέρµα είναι µια νεαρή γυναίκα της ισπανικής υπαίθρου που παρά τις επίµονες προσπάθειες αδυνατεί να κάνει παιδί. Εγκλωβισμένη σε έναν γάμο που δεν επέλεξε και στις ηθικές αξίες της αγροτικής κοινωνίας, η µητρότητα γίνεται εμμονή οδηγώντας τη στον φόνο του άντρα της.
Με αυτό το βίαιο, αυτοκαταστροφικό στην πραγματικότητα, ξέσπασμα η ηρωίδα δραπετεύει από την κοινωνική καταπίεση και διακηρύσσει την επιθυμία της για µια ζωή χωρίς συμβατικές και ψυχοφθόρες σχέσεις.
Το έργο, που μαζί µε τον Ματωµένο Γάµο και Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλµπα καταρτίζουν την τριλογία της ισπανικής υπαίθρου του Φ. Γκ. Λόρκα, αν και γραμμένο το 1934, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο στην ουσία της προβληματικής του, αφού ακόμη και σήμερα η γυναικεία τεκνοποιία, ειδικά στη χώρα µας, παραμένει σοβαρή κοινωνική αγκύλωση αποτελώντας σημείο στιγματισμού και καταπίεσης.
Η συγκεκριμένη διασκευή του έργου για µια ηθοποιό εστιάζει στις μεταβάσεις της ηρωίδας που ως σώμα τραγωδίας προχωρά ως την αυτοκαταστροφική κορύφωση φωτίζοντας διαχρονικά τον / την άνθρωπο που αποκλείεται από την ελευθερία, τη ζωή, τον έρωτα.
Η παράσταση δόθηκε στον αρχαιολογικό χώρο του Δίου, στο Ρωμαϊκό Ωδείο 2000 χρόνια μετά από την εποχή που οι Ρωμαίοι και οι ντόπιοι απολάμβαναν τα δικά τους δρώμενα! Αυτό και μόνο είναι μαγικό και ξεχωριστό για μας τους "τυχερούς" της γης των Θεών και του Ολύμπου...!
Με τις τέχνες που πως είπε ο Οράτιος, "η κατακτημένη Ελλάδα, κατέκτησε τους απολίτιστους νικητές..."
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η πρωταγωνίστρια Ιφιγένεια Καραμήτρου, κατάγεται από το ΔΙΟΝ.
Φίλοι και συγγενείς αλλά και φιλότεχνοι παρακολούθησαν την παράσταση, χειροκροτώντας θερμά τη "Γέρμα".
Ερμηνεία: Ιφιγένεια Καραμήτρου
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
Δραματουργική επεξεργασία:
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
Δραματουργική επεξεργασία:
Αντώνης Περαντωνάκης
Πρωτότυπη μουσική / μουσικός επί σκηνής: Λίνα Ζάχαρη
Πρωτότυπη μουσική / μουσικός επί σκηνής: Λίνα Ζάχαρη
Federico García Lorca, «Γέρμα»
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗΣκηνή δεύτερη
Γέρμα:
Αχ! Θλιμμένο μου λιβάδι!
Αχ! Mε πόρτα μοιάζεις σφαλιστή,
την ομορφιά έξω που κλείνει.
Έναν γιο πώς ποθώ να με παιδεύει
μα ο αέρας, του χλωμού φεγγαριού
μου στέλνει τους ανθούς.
Τα στήθη ετούτα από γάλα ζεστό,
δυο αλόγου σφυγμοί στη σφιχτή μου τη σάρκα
το κλαρί της ελπίδας μου ασπλάχνως χτυπούν.
Αχ! Κάτω απ’ το φουστάνι μου στήθια νεκρά φυλάω!
Αχ! Δυο μαύρα, τυφλά περιστέρια!
Αχ! Πώς πονείς σκλαβωμένο μου αίμα,
μαύρες σφήκες τον λαιμό μου τρυπούν!
Μα συ πρέπει να ’ρθεις, Αγάπη μου, Μωρό μου,
ως δίνει αλάτι το νερό κι η μαύρη γης καρπό
κι όμορφους γιους κρατά η στρογγυλή κοιλιά μας
σαν την γλυκιά βροχή τα νέφη που κρατούν.
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ
Σκηνή Δεύτερη
Αρσενικό:
Δέστε την πουν’ πιο φωτεινή
σαν λούζεται στο ρέμα
κι από τον ήλιο την αυγή
που κολυμπά στο αίμα.
Άντρας :
Σαν καλαμιά λιγώνεται
Και σαν ανθός κρεμιέται
Θηλυκό:
Σαν διαβατάρικο πουλί
γυρνά σαν πεθυμιέται.
Αρσενικό:
Να καεί στον χορό
το κορμί τ’ αναμμένο
στων ερώτων δοσμένο
το καθάριο νερό.
Θηλυκό:
Μέγας ο έρωτας
τ’ άστρα φωτίζει
στεριές και θάλασσες
κόσμους ορίζει.
