Η δύναμη της ατομικής ευθύνης. Της Βάιας Λαμπροπούλου

Μάθαμε να είμαστε οι «κάποιοι» με τα χρήματα του μπαμπά, που μπήκε μέσω κάποιου γνωστού σε μια δουλειά που έπαιρναν καλά χρήματα δίχως κόπο. Μπαίναμε και εμείς σε μια δουλειά μέσω του μπαμπά και το παίζαμε "γκόμενοι " με το αμάξι του που το ξεχρέωνε σε δέκα χρόνια,αλλά ήταν μάρκας.

Δεν σεβόμασταν ο ένας τον άλλον, δεν αναγνωρίζαμε την προσπάθεια, ξέραμε μόνο το δόλο και την πονηριά.

Κατακρίνανε με ευκολία θεωρώντας τον εαυτό μας τέλειο και ας κρύβαμε κάτω απ' το χαλάκι όλες τις βρωμιές μας. 

Και με αυτά τα " σκατά" πορευόμασταν επί δεκαετίες. Και ήρθε ο καιρός να μην έχει αξία το χρήμα,καθώς όλα φτωχοποιήθηκαν, και ούτε η δουλειά του μπαμπά έχει τόσες απολαβές πια. Ήρθε ο καιρός που όλα μαθαίνονται και οι αλήθειες και τα ψέματα (η πληροφορία και η επικοινωνία μέσω του διαδικτυου είναι πιο εύκολη και γρήγορη και ξεπερνάει τα όρια). Ήρθε ο καιρός οι "Κυρίες" και οι "Κύριοι" να είναι δαχτυλοδεικτούμενοι και να μην μπορούν να το παίζουν "κάποιοι" δίχως πραγματική αξία. Και φάνηκε η παρλαπιπίαση και ο δηθενισμός τους και επήλθε ο μηδενισμός τους. 

Μάθαμε ,πια, να λαβαίνουμε τους καρπούς των δικών μας κόπων,και μάλλον το καλάθι των απολαβών μένει άδειο. Βλέπουμε πως οι κόποι μας ήταν ανύπαρκτοι και τα εύσημα ανύπαρκτα επίσης. Οι μαζικοί θάνατοι χαράζουν δρόμους στην καλλιέργεια της προσωπικότητας- από που μας ήρθαν όλα αυτά;-. 

Μια πανδημία μας έμαθε την αξία της λιτότητας. Απανωτά λάθη δικά μας και των δίπλα μας προκαλούν δυστυχήματα και πόνο και θάνατο.Δολοφονίες και ξυλοδαρμοί σε "μη μου άπτου" σπιτικά( όχι ότι πέσαμε από τα σύννεφα). Είδαμε την προσωπική ευθύνη να εξελίσσεται σε ανάγκη που δεν ξέρουμε πως να τη μορφοποιήσουμε,γιατί δεν έχουμε ούτε μόρφωση ούτε παιδεία. 

Οι λέξεις τούτες "προσωπική ευθύνη" έμμεσα δηλώνουν το μεγάλο κατηγορώ, πως μονάχα εγώ φταίω και αυτό ενέχει «τιμωρία» και έχει ως αποτέλεσμα και βάρη και βαρίδια. 

Μάθαμε να είμαστε ανήμποροι και ευάλωτοι και καταντήσαμε ανίκανοι .

Δεν ενηλικιωθήκαμε ποτέ, καθώς φορτώσαμε όλες τις ευθύνες σε άλλους. Το να αντέξουμε τις ευθύνες του εαυτού μας είναι ο μέγιστος στόχος ενός σπουδαίου ανθρώπου. 

Έτσι ξεδιπλώνεται η ευκαιρία για σωστές ανθρώπινες σχέσεις προσωπικές και κοινωνικές, για τη δημιουργία μια ευήμερης κοινωνίας και για την πολυπόθητη ευτυχία. 

Να σώσεις τον κόσμο μόνος εσύ, μόνος σου , μπορείς. Γιατί δική σου είναι η ζωή, δική σου και η ευθύνη.

 Έστω και ένας άνθρωπος να πορευτεί υπεύθυνα μπορεί να αλλάξει ο κόσμος!