Υπήρχαν καποτε ιστορίες που τις λέγανε στις γειτονιές ανάμεσα στα φρεσκοβαμένα ντουβάρια και τα γιασεμιά. Ήταν κάποτε ιστορίες με τις οποίες νανούριζαν τα μωρά και τα επόμενα χρόνια τις αφηγούνταν το χειμώνα δίπλα στο τζάκι καθώς ακουγόνταν τα κάστανα να καψαλίζονται στη φωτιά. Ξεκινάνε με το μια φορά και έναν καιρό και αυτη "η φορά και ο ένας καιρός "μπορεί να είναι το τώρα και το αύριο και το πάντα. Ο χρόνος έχει άλλους ρυθμούς στην αφήγηση.
Το παραμύθι είναι οι ιστορίες για τη ζωή και το θάνατο, για τα πάθη και τις δυσκολίες των ανθρώπων. Η αφήγηση είναι η προφορική παρουσίαση του παραμυθιού με την παράλληλη προσωπική πινελιά του αφηγητή. Η αυθορμησία είναι ένα σημαντικό στοιχείο ενίχυσης και διατήρησης των παραμυθιών μέσα στη ροή του χρόνου.
Οι θεωρίες για τα παραμύθια είναι πολλές και αληλοκαλυπτόμενες. Τα παραμύθια έρχονται από τα βάθη των χιλιετιών και αναπνέουν με κάθε ανθρώπινη ανάσα. Άλλοι πιστεύουν πως έρχονται από την Ινδία ή την Αμερική,άλλοι πάλι λένε πως τα κοινά στοιχεία αποδεικνύουν πως οι ιδέες και οι ανάγκες των ανθρώπων συγκλίνουν ανά τους αιώνες .
Η αφήγηση παραμυθιών και ιστοριών πραγματικών ή μυθοπλασίας έχει θετική επιδραση σε όλους τους συνδεόμενους , ομιλητή - ακροατή- δημιουργό.
Το αφήγημα καλλιεργεί τον λόγο και αναπτύσει τις νοητικές λειτουργίες σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Οι ιστορίες δίνουν την αξία που πρέπει σε καθημερινές συνήθειες που δεν αντιλαμβανόμαστε τη δύναμή τους και πως όλοι μας μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας με την προσπάθεια,τη μακροθυμία,την πίστη,την προσφορά,το σεβασμό,τη διάκριση. Τά στοιχεία της έκπληξης και της ανατροπής προσφέρουν την αγωνία και το ενδιαφέρον για τη συνέχεια και την οικειότητα με την πρόκληση στην καθημερινή τους ζωή. Ο νους αποτυπώνει και ενεργοποιούνται αξίες της οικογενειακής ζωής, όπου όποιος παρά τις κακουχίες στήριζει τα παιδιά και την οικογένεια” έζησε αυτός καλά και εμείς καλύτερα”,διότι τα καλύτερα έρχονται πάντα.
Δίνει το μήνυμα του αισιόδοξου τέλους μετά από προσπάθεια και αγώνα . Μηνύματα ζωής όπως πως “με την πονηριά δεν τα κατάφερε κανένας ή η εμπάθεια γυρίζει πάντα στον ίδιο που το προκαλέι,όσο και αν καταφέρνει κάποτε να κοροϊδεύει τους γύρω του. Είναι κάτι σαν αυτό που λέει ο Απ. Παύλος πως "Όσοι τυπικά τηρούν το νόμο και από πίσω αδικούν και πράττουν εγκλήματα υστερούν έναντι όσων ακόμη και ενάντια των νόμων είναι δίκαιοι και αγαπούν τους ανθρώπους". Στο τέλος όλα φανερώνονται. Μέσα από την αφήγηση διαχωρίζεται και σχηματοποιείται εσωτερικά το καλό και το κακό. Ο ακροατης αντιλαμβάνεται αλήθειες για το εαυτό του και αντίστοιχα τονώνει τα στοιχεία του καλού και μειώνει τα στοιχεία του κακου. Το καλό και το κακό ενυπάρχει μέσα μας. Γίνεται στοιχειο του χαρακτήρα μας το όποιο καλλιεργούμε στην καθημερινότητά μας συνειδητά και ασυνείδητα
Δένονται οι άνθρωποι σαν μαθαίνουν να ακούνε παραμύθια,δένονται και όταν τολμούν να τα αφηγηθούν.
Και μην ξεχάσετε όταν ακούσετε μια ιστορία είναι αμαρτία να μην την αφηγηθείτε, είναι υποχρέωσή σας.
Τα παραμύθια πεθαίνουν όταν δεν ακούγονται.
Λαμπροπούλου Βαια