Κι όσο θα ζυγώνεις, ν’ ακούω το σπαραγμό και το θρίαμβο να
παλεύουν στην ανάσα σου μέσα.
Κι όπως θ’ αφήνεις την ξερή παλάμη σου πάνω μου,
εγώ το πρώτο μου αίμα, το νωπό, ν’ αφήνω πάνω στην κάτωχρη
μνήμη σου.
Στα μάτια μου μέσα να σε τραβήξω κι εκεί να καταστρέψω
- υπό μορφή φωτός που σβήνει - τα προσωπικά σου δεδομένα..
ότι περηφανεύτηκες πως είσαι.
Να μπλέκομαι μέσα σου έτσι, που να μην ξέρεις ποιός είναι το
εγώ και ποιός το εσύ.
Αυτό ήθελα να’ μαι.. το σκοτωμένο ελάφι που κουβαλάς.
Ποίηση : Elina Afentaki
Από την ποιητική συλλογή " Παγοθραυστικό"
2018
Εκδόσεις Θράκα