Τυλίχτηκαν οι ζωές μας και έγινες εσύ ο κόσμος όλος!
Πόσο μικραίνει ο κόσμος στα μάτια σου, αγάπη μου;
Γίνεται ένα τόσο δα λαμπρό αστέρι, που κάθε φορά που σε αγγίζω
οι σπίθες του φωτός διαπερνάνε το σύμπαν μας.
Ένιωσα την δύναμη του έρωτά σου ,πολύ πριν σε συναντήσω.
Ήταν και το όνειρο αυτό που έπλασα εσένα, με πόνο και αίμα τόσα χρόνια , πολύ πριν δω το βλέμμα μου στα μάτια σου.
Ήταν και η προσευχή· στης Παναγιάς τα πόδια, που έρανα με τα δάκρυά μου, η αμαρτωλή.
Εισακούστηκαν οι ανάσες και οι λυγμοί μου, αγάπη μου.
Δεν χάθηκε κανένα δάκρυ!
Σταλιά, σταλιά στρώθηκε ο δρόμος για να ‘ρθεις...
Και έγιναν τα όνειρά μου, πραγματικότητα - για σένα και για μένα -
Και λίγο μετά της γιορτής το ολόγιομο γλέντι
ήρθες να με συναντήσεις, σαν από χρόνια να ήταν κλεισμένο αυτό το ραντεβού,
από της μοίρας τ’ ακούραστο αδράχτι.
Και άστραψε το χαμόγελο σου, αγάπη μου, σαν να μου ‘λεγες πως σου είχε πει το μυστικό της προσευχής μου η Παναγιά.
Όταν σε φιλώ, αγάπη μου, έρχεται στα χείλη μου αυτή η μικρή λέξη: Αμήν!
Βάια Λαμπροπούλου