Τίτος Πατρίκιος «Σε βρίσκει η Ποίηση»

Εκεί πάνω που συλλογίζεσαι 

ποιος είσαι και τι έκανες
πόσο ανοίχτηκες στους άλλους 

για να σε δεχτούν
πόσο επιδείχτηκες στο κοινό 

για να τους αρέσεις
πώς κλείστηκες τόσο πολύ

 για να προστατευτείς
σε τι έφταιξες σ´εκείνους που σ´απέρριψαν
για πόσο καιρό τ´ανέβαλλες 

κι εσύ να τους απορρίψεις
πότε έδωσες ένα στήριγμα 

σε κάποιον που το χρειαζόταν
πότε εγκατέλειψες τον άνθρωπο 

που σε είχε ανάγκη
πόσο αντέδρασες όταν έβλεπες να πλουτίζουν
αυτοί που έλεγαν ότι μάχονται για τους φτωχούς
όταν άκουγες να δημηγορούν υπέρ των αδικημένων
εκείνοι που αδικούσαν έχοντας πάντα δίκιο
πόσο ενίσχυσες αυτούς 

που τους προσφέρθηκες 

να σε δυναστεύουν
πόσο με τη δράση σου βοήθησες ν´ανατραπούν
ως πότε απόλυτα δεχόσουν

 τις μονολιθικές αλήθειες
πόσο αντιπάλεψες 

την κάθε φορά ακράδαντή σου πίστη
για πόσο φερόσουν σαν πιστός 

ενώ πια δεν πίστευες
πόσο αφέθηκες στις παρορμήσεις σου,

 πόσο τις δάμασες
πόσο προχώρησε η γνώση σου, 

πόσο δοκιμάστηκε
ως πού κατόρθωσε να φτάσει η πράξη σου, 

που στόμωσε
πόσο άργησες ή πόσο βιάστηκες 

για μια κρίσιμη
απόφαση...
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.


Τίτος Πατρίκιος «Σε βρίσκει η Ποίηση»
Εκδόσεις Κίχλη, 2012
(Απόσπασμα)