Ο Τούρκος Πρέσβυς στην Αθήνα δημοσιοποιεί τις νέες κατευθυντήριες γραμμές της Άγκυρας. Με πολλές επιφυλάξεις των μερών, γίνεται σταδιακά αποδεκτό ότι...
η κατανόηση των θέσεων του άλλου δεν αποτελεί εθνική μειοδοσία, αλλά σοβαρότατη διπλωματική διεργασία οικοδόμησης δυναμικής εξωστρέφειας. Όλοι στην περιοχή οφείλουν να κατανοούν το διεθνές περιβάλλον, που καθορίζει τις διεκδικήσεις των πολλών, και να λαμβάνουν υπόψη τις απαιτήσεις καλής γειτονίας. Αυτό γίνεται εφικτό όταν οι δρώντες αποδέχονται ως κοινή βάση ενεργειών όρους και προϋποθέσεις που έχουν διαμορφωθεί από το συμβατικό κυρίως, άλλα και εθιμικό Διεθνές Δίκαιο.Ο Τούρκος Πρέσβυς στην Ελλάδα, ακολουθώντας τις οδηγίες του Υπουργού του εκτίθεται δημόσια, όπως οφείλει να πράττει κάθε καλός διπλωμάτης, και αναπαράγει τις απαρέγκλιτες εντολές της Κεντρικής του Υπηρεσίας, χωρίς να έχει την παραμικρή δυνατότητα απόκλισης και προσωπικής ερμηνείας (συνέντευξη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 21.06.2020).
Η Τουρκία αισθανόμενη την πίεση της διεθνούς κοινότητας αναδιπλώνεται διότι αναγνωρίζει ότι άγγιξε τα ευαίσθητα όρια της διεθνούς ανοχής. Στη διαδρομή της αυτή, των νέων συμμαχικών της επιλογών και των επεκτατικών της κινήσεων, θεώρησε ότι θα μπορούσε να αλλάξει τους όρους των διεθνών και περιφερειακών ισορροπιών. Παράβλεψε βέβαια ή βιαστικά απλοποίησε πολλά σημαντικά στοιχεία αξιολόγησης της διεθνούς πραγματικότητας και με δικές της επιλογές απέσυρε το δίχτυ ασφαλείας που της παρείχε τη δυνατότητα να θεωρεί ότι έχει εισέλθει στο διευθυντήριο των μεγάλων χωρών όπως συνέβαινε πριν το 1920, όταν υπήρχαν στον κόσμο αυτοκρατορίες.
Κάθε ασφάλεια για την Τουρκία απαλλοτριώθηκε όταν επέλεξε:
Να παραβλέψει το γεγονός της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ΕΕ
- Να υποβαθμίσει την ενταξιακή της διαδικασία
- Να διαρρήξει τις ισχυρές σχέσεις της με το Ισραήλ
- Να συνδεθεί απόλυτα με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους
- Να κλονίσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ
- Να ανταγωνισθεί τη Σαουδική Αραβία στη διεκδίκηση ηγεσίας στον μουσουλμανικό κόσμο
- Να εκθέσει τη Σαουδική Αραβία διεθνώς με τη διαχείριση της δολοφονίας Κασόγκι
- Να προχωρήσει σε πυρηνική συνεργασία με τη Ρωσία στο Ακουγιού
- Να αγοράσει S400 παραγνωρίζοντας τις επιφυλάξεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ
- Να καταρρίψει μαχητικό αεροσκάφος της Ρωσίας
- Να συνεργασθεί με τρομοκράτες στη Συρία και στο ΙΡΑΚ
- Να πρωτοστατεί σε λαθρεμπόριο όπλων και πετρελαίου για να διευκολύνει τρομοκράτες και να αυξάνει τις κεφαλαιακές της εισροές
- Να υποχρεώνει το Κατάρ σε ακραίες επιλογές δυσχεραίνοντας την επίλυση του προβλήματος μεταξύ χωρών του Κόλπου
- Να περιπλέκει τις εξελίξεις στο Λιβυκό προφασιζόμενη στήριξη της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης προωθώντας λαθρεμπόριο όπλων, υποστήριξη ακραίων θρησκευτικών ομάδων και θίγοντας συμφέροντα της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Αιγύπτου
- Να μετακινεί ξένους μαχητές στη Λιβύη
- Να συγκρούεται με τη Μόσχα και τις ΗΠΑ για την διεθνή πολιτική που θα οδηγήσει σε ειρηνική διευθέτηση του προβλήματος στη Λιβύη
- Να παρενοχλεί Ευρωπαϊκές εταιρείες που έχουν εξασφαλίσει νόμιμα δικαιώματα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο
- Να μην αναγνωρίζει το νέο διεθνές δίκαιο της Θάλασσας και να προσποιείται ότι ενδιαφέρεται για όρους καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης με τα κράτη στην περιοχή
- Να παραμένει απομονωμένη επειδή παραβλέπει τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή από εποικοδομητική συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου, Λιβάνου, Ιορδανίας και πολλών Αραβικών χωρών της ευρύτερης περιοχής και κυρίως του Κόλπου
- Να δυναμιτίσει τη στρατηγική ενεργειακής επάρκειας της ΕΕ
- Να παίξει χωρίς όρους με το Ιράν απέναντι στα συμφέροντα των ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας
Με όλες αυτές τις κινήσεις η Άγκυρα δείχνει αδυναμία κατανόησης της διεθνούς πραγματικότητας και των απαιτήσεων λαών και κυβερνήσεων για διεθνή σταθερότητα, προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανάπτυξη και οικονομική ευμάρεια χωρίς να παραβλέπεται η προστασία του περιβάλλοντος.
Η κατανόηση της θέσης του άλλου ισχύει ως προϋπόθεση και για την Τουρκία, ώστε να μην εμφανίζεται με τη συμπεριφορά της ως το παράξενο των διεθνών σχέσεων όταν
χαιρετίζει τη συμφωνία Ελλάδος-Ιταλίας για ΑΟΖ που επιτεύχθηκε στη βάση του σύγχρονου διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, στο οποίο η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος
θεωρεί ως αιτία πολέμου την εφαρμογή δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ
καταργεί μονομερώς υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ από νησιά και νησιωτικά συμπλέγματα
εκτιμά με απόλυτη αυθαιρεσία ότι όλες οι κινήσεις της διεθνούς πολιτικής στρέφονται εναντίον της με στόχο το διεθνή αποκλεισμό από θέματα ενέργειας και οδεύσεως αγωγών
παραβιάζει διεθνείς συμβατικές δεσμεύσεις, καταργεί κυρίαρχα κράτη, εισβάλλει σε γειτονικές χώρες, εμπλέκεται σε δογματικά και συνοδικά θέματα άλλων θρησκειών, όπως το Πρωτόθρονο και η Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ή και σε θέματα θρησκευτικών μειονοτήτων που με μονοκονδυλιά μετατρέπει σε θέματα εθνικής ταυτότητας.
Πόση άλλη παρανομία θα μπορούσε να ανεχθεί η διεθνής κοινότητα;
Πολλοί θεωρούν ότι με χλιαρές αντιδράσεις ΗΠΑ, ΕΕ, Αραβικός Σύνδεσμος, Ρωσία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Κύπρος, Ισραήλ, Ελλάδα προσπαθούν να συνετίσουν την Τουρκία. Αν όμως διαβάσουμε πολύ προσεκτικά τις δηλώσεις και κοιτάξουμε τις ενέργειες διαπιστώνουμε ότι τα μηνύματα είναι ισχυρότατα και όσο λιγότερο αυτά δημοσιοποιούνται τόσο πιο σοβαρά λαμβάνονται υπόψη στην Άγκυρα.
Ο Τούρκος Πρέσβυς στη συνέντευξή του υπογράμμισε ότι δύσκολες συζητήσεις δεν γίνονται αντικείμενο δημόσιου διαλόγου με στόχο το διασυρμό του άλλου υπονοώντας ότι το ταρακούνημα είναι ισχυρότερο όταν προέρχεται από πολλούς και δεν γίνεται παντιέρα ταπείνωσης. Εξ άλλου η πρόταση να συζητήσουμε όπως έγινε με την Ιταλία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ότι κατ αρχήν το συμβατικό διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της Θάλασσας θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση σοβαρών συνομιλιών βεβαίως με διαδικασίες και όρους που επιβάλλονται από τον σεβασμό προς το Διεθνές Δίκαιο, το Δίκαιο της Θάλασσας και τις δεσμεύσεις της Ελλάδος και της Κύπρου για την UNCLOS, ως αναπόσπαστο μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, αρχή την οποία προφανώς η Τουρκία σέβεται όσο παραμένει στην ενταξιακή διαδικασία.
Σε αυτή τη λογική που σκιαγραφείται από τον διαπιστευμένο στην Αθήνα τούρκο Πρέσβυ, με όλες τις αδυναμίες των άκαμπτων οδηγιών της Αγκύρας, που παραμένουν ως βασικοί άξονες της δημόσιας διπλωματίας τους, διαφαίνεται η αναζήτηση άλλου τρόπου επικοινωνίας είτε αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα διεθνούς πίεσης είτε επειδή ο πρόεδρος Ερντογάν διαισθάνεται πολιτικά ότι οι συσχετισμοί αλλάζουν ταχύτατα με συνέπειες στην πολιτική αλλά και επενδυτική στρατηγική του διαφοροποιώντας βαθμιαίως τη στάση και των φιλικότερων προς την Τουρκία αραβικών κρατών. Απόλυτη ταύτιση με εκφράσεις που σταθερά οδηγούν σε σχήματα τύπου Ιράν μάλλον δεν εκφράζουν πλέον στις ημέρες μας τόσο φιλελεύθερα όσο και πιο θρησκευόμενα ισλαμικά κράτη.
Όταν η θέση του γείτονα, πολιτική ή διεθνής, αποδυναμώνεται τότε προς όφελος της διαπραγμάτευσης επικοινωνούμε με τρόπους που αποδέχεται η διπλωματία, αναδεικνύουμε τον αμοιβαίο σεβασμό, δεν εμπλεκόμεθα στα εσωτερικά του θέματα και δεν προκαλούμε σε βάρος του κρίσεις οικονομικές, πολιτικές ή στρατιωτικές.
Δυστυχώς ο Τούρκος Πρέσβυς δεν εξουσιοδοτήθηκε ακόμη από την πρωτεύουσά του να κινηθεί στη γραμμή του αμοιβαίου σεβασμού και της προώθησης των κοινών συμφερόντων που ορίζονται από τις διεκδικήσεις όλων μας στην περιοχή.
Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι.