Το συμβολικο στοιχειο στο συγκεκριμενο εργο
σχεδον απουσιαζει.
Συντεταγμενοι Σταυροφοροι, Λευκες αδερφοτητες ιερεων,καμπανοκρουστες, εμποροι κτλ. παρουσιαζονται ωμα και και απροκαλυπτα .
Για την εποχη τους δεν ηταν συμβολισμοι, ηταν οντοτητες.
Συμβολισμοι ολα αυτα ισως εναι σημερα αν και οι ιδιες οντοτητες δεν επαψαν να υπαρχουν και να δρουν.
Ο Μπριγκελ τις εξομοιωνει με τα φρικαλεα οργανα του θανατου (σαν ζομπι).
Το πληθος προσπαθει να χωθει μεσα στο κουτι της ασφαλειας (?) ποδοπατωντας αλληλους.
Σε αντιθεση με την πρωτη εντυπωση οι πραγματικοι ανθρωποι στον πινακα ειναι ελαχιστοι.
Ο θεατης που αντιλαμβανεται το πνευμα του λογου του εργου ειναι ο γενναιος κατω δεξια που καλειται απ τον ζωγραφο να ξεσπαθωσει κατα των ζομπι.
Ακομα πιο κατω δεξια ειναι η αδιαφορη ερωμενη του θεατη που ατρωτη λογω ερωτα παιζει το μαντολινο της.
Ο θεατης βλεπει τον εαυτο του τελευταιο γιατι παντα διαβαζουμε τα εργα απο αριστερα προς δεξια και απο πανω προς τα κατω.
Ο θεατης εισαι εσυ και αν θελεις κανε ζοομ στην εικονα του μεγαλου ζωγραφου.
Γ. Μαλούτας, ζωγράφος, ποιητής
[Ανάρτηση στο facebook]