20.10.25

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ η «σιωπή των σταθμών» του Γιώργου Τζιόκα

H «σιωπή των σταθμών» ξετυλίγει την πενηντάχρονη καλλιτεχνική και προσωπική πορεία του ζωγράφου Γιώργου Τζιόκα. Μέσα από μια αυτοβιογραφική αφήγηση, γραμμένη με απλότητα, ειλικρίνεια και ευαισθησία, ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και στο φαντασιακό, ενώ κάθε «σταθμός» της λειτουργεί ως σύμβολο εσωτερικής σιωπής, αναζήτησης και δημιουργικής έμπνευσης. Πέρα από την προσωπική του πορεία, και μέσα από τα βιώματα του συγγραφέα, διαφαίνεται η ιστορία της νεότερης Ελλάδας: πολιτικά γεγονότα, πολιτιστικές μεταβολές και υπαρξιακές αγωνίες διαπερνούν το έργο, συνθέτοντας ένα αποτέλεσμα προσωπικό αλλά και συλλογικό ταυτόχρονα.

Η «σιωπή των σταθμών» είναι μια προσπάθεια να αποτυπώσω τη μακρά πορεία μου στο χώρο της ζωγραφικής. 
Στα εβδομήντα οχτώ μου χρόνια, είμαι πλέον από τους τελευταίους της γενιάς μου, με συνεχή παρουσία στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι μέχρι και σήμερα, με εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Ζυρίχη, Φρανκφούρτη, Ίνσμπρουκ, Βέρνη). 
Είχα τη σπάνια τύχη να συμπορευτώ με το Μάνο Χατζιδάκι, τον Οδυσσέα Ελύτη, το Γιάννη Ρίτσο και μια πλειάδα σπουδαίων καλλιτεχνών από το χώρο του θεάτρου (Δημήτρη Χορν, Νίκο Κούρκουλο, Αλίκη Βουγιουκλάκη και πολλούς άλλους). 

Τα έργα μου τα παρουσίασα κυρίως στη γκαλερί Ζυγός με την επιμέλεια του κ. Φρατζισκάκη. 
Το Μουσείο Βορρέ, καθώς και η πινακοθήκη Παπάγου φιλοξενούν κάποια από αυτά. 
Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά από το «Φτωχό αγόρι», τον πρώτο μου πίνακα, το 1968, «την ταυτότητά μου προσπάθησα ν’ αρθρώσω». 

Η ανάγκη να καταγράψω γεγονότα, σκέψεις και επιθυμίες προέκυψε πολύ πριν γίνουν βίωμα. Έρωτες, φιλίες, συνευρέσεις και χωρισμοί, πάσχιζαν πιεστικά να βγουν στην επιφάνεια σχεδόν εδώ και πενήντα πέντε χρόνια. 
Μια παλιά φωτογραφία κι ένα ημιτελές διήγημα έγιναν αφορμή να γράψω τη «σιωπή των σταθμών». Ο καθένας μπορεί να γράψει μια ιστορία. Τη δική του ιστορία… Αρκεί να βρεθεί κάποιος να τη διαβάσει… 
Tziokas 
Λίγα λόγια για το συγγραφέα: 
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Καταφυγιώτικα Κατερίνης. Από μικρός έδειξε μια έμφυτη κλίση στη ζωγραφική. Στο στρατό θεώρησε αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του στη ζωγραφική και πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση σε ηλικία είκοσι ενός ετών. Μετά το στρατό μετακόμισε στην Αθήνα. 
Επηρεασμένος από τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μετέφερε «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» στο μουσαμά το 1975 και το 1980 δημιούργησε είκοσι έργα εμπνευσμένα από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, με την έγκριση του ποιητή. 

Την περίοδο 1979-1990 έζησε ανάμεσα στη Ζυρίχη και στο Παρίσι, όπου τα λίγα μαθήματα που παρακολούθησε στην École de Beaux Arts τον βοήθησαν να αναπτύξει τη δική του προσωπική καλλιτεχνική γλώσσα. 
Πιστός στις αναζητήσεις του, χωρίς συμβιβασμούς και δεσμεύσεις, ζωγράφιζε πάντοτε αυτό που ένιωθε. Με την τελευταία του έκθεση στην Πρεσβεία της Ελλάδας στη Βέρνη το 2022, ολοκληρώθηκε ένας κύκλος πενήντα χρόνων δημιουργίας.

 ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΤΖΙΟΚΑ: 
«Ο Γιώργος Τζιόκας είναι ο μόνος που συνέλαβε την πεμπτουσία της σκέψης μου» 
Οδυσσέας Ελύτης

 «Είναι περίεργο, αλλά ο Γιώργος Τζιόκας συνέλαβε πολλά από τα στοιχεία της Τζοκόντας μου» 
Μάνος Χατζιδάκις