Όλοι τους έλαβαν όμοιο, επώνυμο τηλεγράφημα. Από την Κρήτη, τον Μοριά τη Ρούμελη, βρέθηκαν ταχιά στα σύνορα, έχοντας αφήσει τις εστίες τους, τις οικογένειές τους. Όλοι τους, αν και άγνωστοι σε εμάς, είχαν όνομα, επώνυμο και πατρώνυμο. Όλοι τους, άγνωστοι μεταξύ τους, βρέθηκαν εκεί το '40 και πολέμησαν πλάι πλάι, αλληλουποστηριζόμενοι. Η γενναιότητα του Τάγματος, οφειλόταν στη συντροφικότητα των στρατιωτών, όπως και οι αρχαίοι Έλληνες στα πεδία των μαχών.
Στην Πρέσπα και το Μαλλιμάδι, στο Τ.Τ. 518 - Μονάδα 603/10.
Λασκαρίδης : υπόδειγμα πειθαρχίας και εργατικότητας, πέθανε -πριν αρχίσουν οι μάχες -από καλπάζουσα φυματίωση, σκάβοντας με την πτυοσκαπάνη χαρακώματα για την άμυνα
Παναγιώτης Αλυφαντής, στρατιώτης από τους Λωτούς Γορτυνίας. Ο πρώτος πεσών της διμοιρίας.
Διοικητής Συν/τος, Νίκος Παπαδόπουλος – "Παππούς", Μαλασπίνας Υποδ/της Συν/τος, Δημ. Πετρονώτης λοχαγός Ιου Λόχου
Γρηγόρης Αγγελόπουλος, από τα Ασλάναγα Μεσσηνίας, έφεδρος ανθυπασπιστής Υγειονομικού, ίσαμε 24-25 χρόνων, γρεναδιέρος, στο ανάστημα, γλυκός, στη μορφή και τους τρόπους. Ο γιατρός του λόχου.
Οι έφεδροι αξιωματικοί Στέφανος Μπιάζας, Παναγιώτης Σακαρέλλος, Σταμάτιος Βλάχος και Βασίλης Σκουβάκλης.
Οι λοχίες Δεληβορηάς, Γεωργόπουλος, Μπίρης και Παναγιώτης Τσέλιος, από τη Λαμία
Οι διμοιρίτες, Γιώργος Ψωμάς, Χρήστος Παπαδόπουλος, Ηλίας Σαπαλίδης, Βασίλης Μλαδένης, Παναγ. Παπουλίδης, Μάρκος Μηνάς
Οι στρατιώτες Μαθές από την Τρίπολη (πλανόδιος εφημεριδοπώλης), ο Ελληνοαρβανίτης Γκιάτος, οι Μπουγιούκος και Τσολομύτης, κτηνοτρόφοι από τα βουνά της Αρκαδίας.
Ανάρτηση της Σημέλας Ελευθεριάδου