και είσαι η μόνη εναπομείνασα
με τις παλιές εκείνες πούδρες
που αντιστέκονταιμε το κουμκάν της Τρίτης
τα κολιέ τα σκουλαρίκια του '50
και μου θυμίζεις τις καλές εποχές
που όλοι οι δικοί μας ζούσαν
και ρυθμίζατε το μέλλον μου
με τόση ασφάλεια, ανυποψίαστη.
Σε βλέπω και με πιάνει πανικός
να, ότι ζεις
κι απ' ώρα σ' ώρα
ότι ραγίζεις
και σου το λέω σα να 'φταιγες εσύ
γι' αυτή τη φρίκη που ονομάζω εγώ
μεταίχμιο.
Και μου απαντάς
διώχνε τις μαύρες σκέψεις
όλοι κάποια μέρα
άντε σινεμαδάκι να ξεσκάσεις
κοίταξε το μέλλον σου.
Έλα λοιπόν, φύγε κι εσύ λοιπόν
φύγε να μείνω μόνος με το μέλλον μου
μια και το μόνο μέλλον μου είναι
να γίνουν όλα γύρω παρελθόν.