29.1.25

Σονέτο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Γυναίκας πρόσωπο βαμμένο από τη φύση∙
Κύριος κυρία είσαι, πάθος σε καλώ∙
Αβρή καρδιά γυναίκας, που όμως δε γνωρίζειΝ’ αλλάζει ολοένα τρόπους και μυαλό.
Το μάτι πιο αστραφτερό από εκείνες έχεις,
Πιο σταθερό, χρυσό σκορπάει σ’ ό,τι κι αν δει∙
Με όψη άντρα, τις όψεις ολωνών ελέγχεις,
Κλέβεις αντρών ματιές και γυναικών ψυχή.
Γυναίκα να ’σαι η φύση σ’ είχε πρωτοπλάσει,
Κι έτσι όπως σ’ έφτιαχνε σ’ αγάπησε τρελά,
Και τότε εμένα θέλοντας να ξεγελάσει
Πρόσθεσε κάτι άχρηστο για τα καλά.
Μ’ αυτό, οι γυναίκες σε ζητούνε ολοένα∙
Δίνε ηδονή σ’ αυτές, αγάπη όμως σε μένα.