λοιπόν Γιώργη χαίρε…
βαδίσαμε από μικροί μαζί στα πεζοδρόμια για την Δημοκρατία, τραγουδήσαμε μαζί για τις ομορφιές της ζωής, περπατήσαμε παράλληλους δρόμους στην τέχνη που αγαπήσαμε, μ΄ εμπιστεύτηκες και σ΄ εμπιστεύτηκα κι αρμάθιασα μαζί σου καπνό στο πατρικό σου στην Κατερίνη, συναντηθήκαμε στη Σκηνή κι ήταν τόσο ομορφα δυο φίλοι από παιδιά να εισπράττουν ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, συζητούσαμε πολύ, γελάγαμε πολύ, ήταν τα όνειρα που δεν εγκαταλείψαμε ποτε, τα τελευταία χρονια μου μετέφερες τις αγωνίες σου για το φεστιβάλ Ολύμπου που υπηρετούσες και πάντα βρίσκαμε την καλύτερη λύση, το ΚΘΒΕ πάντα έδινε το παρόν στο Φεστιβάλ στο Διον, με καθησύχαζες για την περιπέτεια της υγείας σου ενώ ήξερες και ήξερα, με μιαν αγωνία να μην με στεναχωρήσεις…χαίρε Γιωργη Χανδολια
φίλε ακριβέ
καλό ταξίδι …
