Το κοραλλένιο φιλί σου όλος
Είμαι το στόμα που φίλησες
Κι έγινε στόμα σου
Είμαι τα πόδια που άνοιξα
Με ένα φύλο που πια άλλαξε
Κι έγινε μια ρωγμάτωση σάρκινη
Είμαι η πένθιμη καρδιά που άνοιξες
Και πια δεν γνωρίζει
Για ποιον χτυπάει
Είμαι το σκοτάδι των ματιών σου
Που στην άβυσσο με έριξαν
Και με κατέσπειραν ρίζα
Που φυτρώνει στο αίμα σου
Είμαι όλος το σώμα σου
Ένας λάγνος καταραμένος ήλιος
Που εκπνέει
Την ώρα της δόξας του
_________________________________________________
Ωδή Πρώτη, Αλκιβιάδης Μαλλίδης