ΝΕΝΑ ΜΕΙΜAΡΗ -ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ εφ΄όλης της ύλης στο OlymposVoice . "Στη ζωή δεν είναι οι περιουσίες που μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά οι στιγμές που ζούμε με τους αγαπημένους μας"

Η κ. Νένα Μεϊμάρη γεννήθηκε στην Κατερίνη. Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο, μετακόμισε στη Βοστώνη για σπουδές.
Πτυχιούχος της Γαλλικής Λογοτεχνίας στο Emmanuel College και στη συνέχεια απόφοιτος του Boston College με μεταπτυχιακό επίσης στη Γαλλική Λογοτεχνία.
Από το UMass BOSTON αποφοίτησε με μεταπτυχιακό στη Διδασκαλία της Αγγλικής ως δεύτερης γλώσσας.
Έχει πάρει υποτροφίες για σπουδές στη Γαλλία και στην Ιαπωνία. Εργάστηκε ως καθηγήτρια  (22 χρόνια) σε δημόσια σχολεία της Βοστώνης.
Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, της αρέσουν τα ταξίδια, να διαβάζει και να ακούει μουσική, ιδιαίτερα Jazz.
Από το 2003 που επέστρεψε στην Κατερίνη,  ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό.  Η αγάπη της για το βιβλίο δεν έχει τέλος τόσο που της έχει γίνει εθισμός. 

Ο ξαφνικός θάνατος του συζύγου της, άλλαξε τη ζωή της. Υπέστη ένα τεράστιο σοκ και μία απώλεια που τη "μετέφερε σε άλλο πλανήτη, τον πλανήτη χωρίς όνομα", όπως λέει. 

Βρήκε καταφύγιο στο blog που δημιούργησε «Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή».

Στα 68 της χρόνια έχει μάθει ότι "τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη ζωή που κυλάει στις φλέβες μας". 

Το blog και τα δυο πρώτα της βιβλία, ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να «γράφουμε», γιατί «τα γραπτά μας έχουν μηνύματα που θέλουμε να μοιραστούμε με τους φίλους μας».
Θα ήθελε να βγει για φαγητό με την Κάμαλα Χάρις και να της πει ότι τη θαυμάζει γιατί "έχει fearless spirit και δεν φοβάται να τα βάλει με ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις". Θα ήθελε επίσης να πει στον Δήμαρχο της Κατερίνης ότι κατανοεί πόσο δύσκολο έργο έχει μπροστά του αλλά "πρέπει να βρει λύσεις με τα σοβαρά θέματα που παλεύουμε χρόνια τώρα".
Η Νένα Μαϊμάρη, πιστεύει ότι στη ζωή δεν είναι οι περιουσίες που μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά οι στιγμές που ζούμε με τους αγαπημένους μας, η χαρά που νιώθουμε μαζί τους, οι εμπειρίες που ζούμε και μοιραζόμαστε μαζί.

Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger 

1. Κυρία Μεϊμάρη, η αγάπη σας για το βιβλίο αποδεικνύεται έμπρακτα… Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αγαπήσει το βιβλίο; Το ρωτάω, γιατί σήμερα το βιβλίο δεν είναι αγαπημένο απόκτημα στην πλειοψηφία των Ελλήνων με βάση επίσημες έρευνες και στατιστικές.

Πρώτα από όλα, όταν αγαπάμε κάτι ή κάποιον πρέπει να το δείχνουμε έμπρακτα αλλιώς πιστεύω πως δεν έχει τόση αξία. 

Η αλήθεια είναι ότι λατρεύω τα βιβλία και παρ’ όλη την ηλικία μου δεν τα έχω χορτάσει. Μεγάλωσα χωρίς βιβλία την εποχή που ούτε η οικογένειά μου αλλά ούτε και η πόλη μου τα είχε. Η αγάπη για το βιβλίο βγαίνει μέσα από την καρδιά μας με έναν φυσικό τρόπο και όσο περισσότερο διαβάζουμε τόσο περισσότερο τα θέλουμε γύρω μας. Είναι μία έντονη ανάγκη που δεν έχει τέλος γιατί και η γραφή δεν έχει τέλος. Κάποια στιγμή γίνεται και εθισμός, δηλαδή, βλέπεις ένα καινούριο βιβλίο, ψάχνεις να δεις με τι έχει να κάνει και το αγοράζεις γιατί δεν μπορείς να αντισταθείς σε ένα τέτοιο πειρασμό. Μαθαίνεις να σου αρέσει η μυρωδιά του, η φινέτσα στο εξώφυλλο, η σημασία του τίτλου. Είναι μεγάλο ερέθισμα στον εγκέφαλο.

2. Η προώθηση της φιλαναγνωσίας, όλο αυτό που κάνετε προσφέροντας τα βιβλία σε βιβλιοθήκες… έχει ανταπόκριση; Κερδίζουμε έστω και έναν αναγνώστη;

Ας αρχίσουμε από εμάς τους ίδιους. Λατρεύουμε τα βιβλία, μιλάμε γι’ αυτά στους φίλους μας, τα αγοράζουμε για εμάς και επίσης τα κάνουμε δώρο. Παρακολουθούμε διαλέξεις για βιβλία και είμαστε παρόντες στις βιβλιοπαρουσιάσεις. Ερχόμαστε σε επαφή με τους συγγραφείς και κάποια στιγμή γράφουμε τις δικές μας ιστορίες. Χωρίς λοιπόν να το καταλάβουμε και έτσι, από την πολύ αγάπη μας για τα βιβλία, έχουμε χτίσει ένα δικό μας οικοδόμημα, μία νοερή, προσωπική βιβλιοθήκη, αν θέλεις, και ο κόσμος ξέρει πλέον ότι εμείς έχουμε μεγάλη τρέλα με τα βιβλία. Έχει πιστοποιηθεί, είναι μία organic κατάσταση. Αυτό από μόνο του προσφέρει μία εξωτερική ενέργεια και δέχεται ενέργεια από τον κόσμο εκεί έξω. Έτσι αρχίζει ένα «δούναι και λαβείν», κάτι σαν «δάνεισέ μου αυτό το βιβλίο που διάβασες», «έχω κάτι βιβλία που θέλω να τα δωρίσω στη βιβλιοθήκη» και παρατηρείς πλέον με τα ίδια σου τα μάτια αυτό το υπέροχο ταξίδι της προώθησης αυτού του πολύτιμου αντικειμένου. Πιστεύω ότι κερδίζουμε από όλες τις πλευρές, γιατί είναι αυθεντικό, αληθινό, βγαίνει από την καρδιά μας και ελκύει.
   

3. Ζήσατε χρόνια στο εξωτερικό. Ποιες οι διαφορές μας - ημών της χώρας του πολιτισμού - σε σχέση με τη στάση απέναντι στο βιβλίο και γενικότερα τον πολιτισμό των ξένων;

Έζησα στην Αμερική και μάλιστα στην πόλη της Βοστόνης, όπου υπάρχουν βιβλιοθήκες σχεδόν σε όλες τις γειτονιές, βιβλιοπωλεία, (στην εποχή μου πολύ περισσότερα, τώρα έχουν κλείσει πολλά λόγω του Amazon) και σε γενικές γραμμές το βιβλίο είναι αρκετά οικονομικό. Υπάρχουν μαγαζιά με μεταχειρισμένα βιβλία και οι βιβλιοθήκες έχουν συχνά sale στα βιβλία που θέλουν να αντικαταστήσουν. Έτσι το βιβλίο είναι προσιτό και εύκολα μπορείς να το προμηθευτείς. Οι βιβλιοθήκες είναι ανοιχτές κάθε βράδυ και τα Σάββατα, οπότε μπορείς να τις επισκεφθείς συχνά. Ξοδεύουν χρήματα για καινούρια βιβλία και δε θα μπορούσα να φανταστώ τη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου χωρίς καινούρια βιβλία. Αν δεν έχουν κάτι καινούριο που θέλεις να διαβάσεις, το παραγγέλνουν, επειδή εσύ, ένας κοινός πολίτης, το ζήτησες! 

Όπως καταλαβαίνεις, όταν μετακόμισα στην Κατερίνη και πήγα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη να βγάλω την πολύτιμη «καρτούλα» μου, έπαθα πολιτισμικό σοκ μεγάλης εμβέλειας! 

Θα είμαι αυστηρή συνεχίζοντας τη γραμμή που έχω και την έχω εκφράσει πολλές φορές δημόσια και θα πω ότι υστερούμε κατά πολύ στο θέμα αυτό. 

Ζω 21 χρόνια πλέον στην Ελλάδα και ναι μεν έχει γίνει αρκετή δουλειά στη βιβλιοθήκη μας αλλά δεν είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε. Αξίζουμε πολύ περισσότερα ως πολίτες και το οφείλουμε στα παιδιά μας.

4. Μπορεί να αλλάξει κάτι, και αν ναι, πώς πιστεύετε μπορεί να γίνει αυτό;

Και βέβαια μπορεί να αλλάξει και πολύ εύκολα μάλιστα. Πρέπει να υπάρχει όραμα και κατόπιν στρατηγική για να έχουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε να δούμε.

 Το Πανεπιστήμιο του Harvard έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη στη Γαλλική Λογοτεχνία μετά την Σορβόννη, στο Παρίσι.

 Λέτε να έγινε τυχαία αυτό το πράγμα; 

Θα χρειαστεί η εκάστοτε ηγεσία να βάλει γενναίους στόχους για το καλό των πολιτών και να επιμένει στα αναμενόμενα αποτελέσματα. Είναι ζήτημα βούλησης και απόφασης.

Είναι επίσης πολύ σημαντικό εμείς οι πολίτες να απαιτούμε τα αυτονόητα αφού πληρώνουμε τρελούς φόρος σε αυτή την χώρα και θέλουμε να δούμε σημαντικά έργα με τους φόρους μας. 

Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στην Ελλάδα μυθικά ποσά. Μπορεί να μας πει η ηγεσία γιατί μας λείπουν σημαντικά έργα, όχι μόνο υποδομών αλλά και πολιτισμού;   

5. Μιλήστε μας για το blog σας.

«Είμαι Χήρα – Έχω Φωνή» είναι το blog που δημιούργησα όταν έχασα ξαφνικά τον λατρεμένο μου σύζυγο και τον καλύτερο φίλο που είχα σε αυτόν τον κόσμο και ένιωσα ένα τεράστιο σοκ και μία απώλεια που με μετέφερε σε άλλο πλανήτη, τον πλανήτη χωρίς όνομα, όπως συνηθίζω να τον αποκαλώ. 

Έψαξα να βρω κάτι σε γραπτό λόγο, ένα κείμενο, ένα βιβλίο, κάτι που θα με βοηθούσε να καταλάβω τι μου γινόταν. Δεν υπήρχε τίποτα στην Ελληνική γλώσσα. Πιστεύω ακράδαντα ότι όταν δεν υπάρχει κάτι που το χρειάζεσαι άμεσα, προσπαθείς να το δημιουργήσεις εσύ. 

Και έτσι άρχισε αυτό το ταξίδι, δύσκολο μεν, γιατί η χηρεία δεν είναι ένα θέμα ευχάριστο, ούτε εύκολο. 

Σιγά σιγά διαμόρφωσα το περιεχόμενο που ήθελα να φέρω στην επιφάνεια, και το μήνυμα της ενθάρρυνσης και της παρηγοριάς. 

Το blog δημιουργήθηκε για όλες τις χήρες και σκοπός μου είναι να πάρουν μέρος και αυτές, πράγμα που δεν το έχω καταφέρει. 

Δεν είμαστε συνηθισμένοι εδώ στην Ελλάδα να ανοίγουμε την καρδιά μας και να γινόμαστε ευάλωτοι μπροστά στους άλλους και έτσι το καταλαβαίνω και το σέβομαι.

6. Πώς ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;
Την πρώτη χρονιά που έμεινα μόνη και ζούσα τον βαθύ θρήνο, αποφάσισα να γράφω γράμματα στον άντρα μου και να τα αναρτώ στον τοίχο μου στο facebook.

 Ήταν κάτι πρωτόγονο, σκληρό και άκομψο, αλλά με βοηθούσε να βγάλω την ημέρα μου. Έγινε η φαρμακευτική αγωγή που αρνήθηκα να λάβω γιατί ήθελα να καταλάβω και να δουλέψω τον πόνο μου. 

Ήταν ένα σκληρό ναρκωτικό για μένα. 

Στο τέλος της χρονιάς έβαλα τέλος σε αυτήν την πρακτική και πολλά άτομα μου ζήτησαν να το έχουν σε βιβλίο. 

Έτσι βγήκε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο, «Σου γράφω γιατί υπάρχεις». 

Μετά από καιρό και αφού το πένθος μου δεν έλεγε να τελειώσει, αποφάσισα να γράψω τη δική μου ιστορία γιατί ήθελα να νιώσω ότι είμαι ακόμα ζωντανή, ότι δεν έφυγα και εγώ μαζί του και ας ένιωθα πεθαμένη. 

Το δεύτερο βιβλίο μου με τίτλο «ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ»,  Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ αναφέρεται στην γέννησή μου το 1956 στην Κατερίνη, στα παιδικά μου χρόνια, στη μετακόμισή μου για σπουδές στη Βοστόνη, στη ζωή μου εκεί και στην επιστροφή μου πίσω στην Κατερίνη του σήμερα. 

Το project με βοήθησε λιγάκι να προσαρμοστώ στα νέα μου δεδομένα και να αρχίσω να το παίρνω απόφαση ότι πρέπει να ξαναχτίσω τη ζωή μου από την αρχή, αν και δεν έχω καμία διάθεση. 

Γράφουμε γιατί το έχουμε ανάγκη τελικά. 

Η αγαπημένη λογοτέχνης Maya Angelou γράφει: "Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγωνία από το βάρος μιας ανείπωτης ιστορίας που κουβαλάς μέσα σου".
    

7. Tι άλλο σας εμπνέει;
Η αγάπη μου για τον άντρα μου, η φιλία γενικά, οι ζωντανοί άνθρωποι που προσπαθούν μέσα σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, τα βιβλία που έχουν γίνει η συντροφιά μου πλέον, τα ταξίδια μου και τα μαθήματα που πήρα από αυτά, ένα κινηματογραφικό έργο που με αγγίζει, η μουσική και ιδιαίτερα η jazz, το φθινόπωρο και τα χρώματα που μας χαρίζει η φύση, η αθωότητα ενός παιδιού, το αυθεντικό χαμόγελο του συνανθρώπου μου γιατί εκεί βλέπω την ελπίδα που έχω τόσο ανάγκη.

8. Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;

Γιατί δεν είμαστε νησίδες εμείς οι άνθρωποι. Έχουμε ανάγκη συντροφιάς, η καρδιά μας απαιτεί την επικοινωνία. Αυτό το κατάλαβα τα τελευταία πέντε χρόνια που είμαι μόνη και απομακρύνθηκα από όλα. Σας πληροφορώ ότι είναι το πιο αφύσικο πράγμα για την ανθρώπινη φύση μας. Κλείστηκα μέσα στο σπίτι μου και είπα: «Αυτό είναι από εδώ και πέρα, δεν θέλω να δω κανέναν». 

Μετά από λίγο παρατήρησα ότι ήθελα να μιλήσω για το βιβλίο που διάβασα, για τη μουσική που άκουσα, για το όνειρο που είδα, για το πόσο επιθύμησα τον άντρα μου. 

Κατάλαβα ότι η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική για να συνεχίσουμε να έχουμε καλή ψυχική υγεία. 

Τα γραπτά μας είναι μέρος από όλο αυτό το σχήμα, έχουν μηνύματα που θέλουμε να μοιραστούμε με τους φίλους μας. Δεν έχουν την ίδια αξία όταν τα έχουμε κρυμμένα κάπου.

9. O Charles Baudelaire σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;
Υπάρχουν όρια τεχνικά, όπως όλοι γνωρίζουμε. Ωστόσο με τη σημερινή ελευθερία που μας κατέχει, θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να τα καταργήσουμε. Η ποίηση, όπως και η πεζογραφία, είναι δυνατή όταν έχει τις ρίζες της βαθιά μέσα στη ψυχή μας και έτσι μας δίνει το δικαίωμα, νομίζω, να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε ψηλά, πολύ ψηλά, αψηφώντας κάθε όριο. Υπέροχο δεν ακούγεται αυτό;
    

10. Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.
Η αυτοβιογραφία μου έχει γίνει αγαπημένο βιβλίο για μένα. Το νιώθω σαν ένα παιδί μου, μιας και δεν έγινα μητέρα ποτέ. Όταν το έγραφα ένιωσα πολλά και ποικίλα συναισθήματα, ήταν δύσκολο project. 

Οι αναμνήσεις δεν είναι πάντα εύκολες και μερικές δυσκολεύτηκα να τις καταγράψω. Αυτό συμβαίνει γιατί το πένθος δεν έχει να κάνει μόνο με την απώλεια του προσώπου που έχεις χάσει αλλά και της ζωής σου. 

Ποτέ δε θα ξαναζήσεις αυτά που γνώρισες και αγάπησες τρελά. Όταν το τελείωσα μπήκα για λίγο σε ένα βάραθρο διπλού πένθους αλλά αμέσως μετά άρχισα να νιώθω χαρούμενη που κατάφερα τόσα πράγματα στη ζωή μου. Καθάρισε το μυαλό μου, καταστάλαξαν τα συναισθήματα και είδα καθαρά και ξάστερα τη δύναμη που έχουμε μέσα μας και τη ζωή που δεν μπορεί να τη σταματήσει τίποτα. 

Ήταν ένα μεγάλο μάθημα για μένα.

11. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης ;
Πως ό,τι έχουμε καταφέρει στη ζωή μας είναι σπουδαίο και πολύτιμο. Δείχνει τον χαρακτήρα μας, την εσωτερική μας δύναμη, το πόσο είμαστε έτοιμοι να παλέψουμε για να απολαύσουμε αυτά που θέλουμε. 

Δεν είναι όμως και το σημαντικότερο, γιατί ουσιαστικά δεν έχουμε καταφέρει κάτι που δεν το κατάφεραν και άλλοι.

 Αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα για μένα τα έχουν κάνει εκατομμύρια άνθρωποι και άλλοι τόσοι θα προσπαθήσουν στο μέλλον. 

Αυτό που είναι σημαντικό είναι οι εποχές που ζούμε και τι κάνουμε εμείς με αυτά που μας προσφέρει η κάθε εποχή. 

Τι αποφάσεις παίρνουμε, πώς χειριζόμαστε αυτά που μας δίνει απλόχερα η ζωή και τι είναι αυτό που μετράει για εμάς. 

Τη δεκαετία του ΄70 αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα γιατί ένιωθα ότι δεν μου έδινε αυτά που είχα προσωπικά ανάγκη. Ήθελα κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου αν έμενα εδώ και δεν έφευγα. 

Αυτή την εποχή ζω τη χηρεία σε όλο της το μεγαλείο. Υπάρχουν πάρα πολλές χήρες, δεν είναι κάτι καινούριο. Ωστόσο εγώ τι κάνω με αυτήν την κατάσταση; 

Πώς αντιδρώ, τι δημιουργώ και πώς τη χειρίζομαι αυτήν τη σκοτεινή περίοδο της ζωής μου; 

Νομίζω αυτό είναι που μετράει περισσότερο.

12. Τα έργα σας αποτυπώνουν και την εποχή τους (την περίοδο της δημιουργίας);

Ναι, τα έργα μου είναι μέσα στην τωρινή πραγματικότητα, είναι λιγάκι ωμά αλλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ζούμε στην πραγματικότητα για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα στη ζωή. 

Στο πρώτο μου βιβλίο μου έγραψαν πολλά άτομα και μου είπαν ότι δεν γνώριζαν ότι υπάρχει τέτοια αγάπη μέσα σε ένα ζευγάρι που είναι μαζί για 42 χρόνια. 

Εγώ πάλι ρωτώ, γιατί, τι σημασία έχει πόσα χρόνια είναι μαζί δύο άτομα, αν είναι χαρούμενοι μεταξύ τους, αν είναι ερωτευμένοι και αν παραμένουν στενοί φίλοι. 

Η αυτοβιογραφία μου τελειώνει με την τωρινή μου κατάσταση. 

Ουσιαστικά έχω γυμνώσει την καρδιά μου και έχω βγάλει από μέσα όλο μου τον εαυτό. 

Ναι, φυσικά και ρισκάρω την υπόληψή μου αλλά λέτε να μου είναι πρόβλημα αυτό όταν έχω χάσει ό,τι πιο πολύτιμο έχω στη ζωή μου;
   
13. «Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε», είπε ο Πωλ Βαλερύ. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;
Όλους μας, από μικρούς μέχρι πολύ μεγάλους. Τραγουδάμε ή δεν τραγουδάμε ή θέλουμε να τραγουδήσουμε αλλά δεν μπορούμε γιατί θρηνούμε ή γιατί είμαστε πολύ χαρούμενοι. Γράφουμε ποίηση κατευθυνόμενοι από τα εσώψυχά μας τα οποία μπορεί να είναι και η άβυσσος που διαβάζουμε στα Ιερά Γράμματα. Κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα καθορίσουμε με τη λογική μας, γι’ αυτό καλύτερα να τα αφήσουμε ελεύθερα να πετάξουν ψηλά, πολύ ψηλά!

14. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε, έχετε επηρεαστεί στη σκέψη;
Υπάρχει, άραγε, άνθρωπος που δεν έχει επηρεαστεί από τον κόσμο μας και αυτά που ζούμε; 

Η πολιτική διαφθορά, η ανίκανη ηγεσία, οι αποφάσεις που παίρνονται για εμάς χωρίς εμάς, η παγκόσμια φτώχεια και ανέχεια, η οικονομική καταστροφή, η κλιματική αλλαγή και τα επακόλουθά της, η κοινωνική αλλαγή, οι πόλεμοι, η πανδημία και τα επακόλουθά της δεν μπορεί να μας έχουν αφήσει ίδιους. 

Ωστόσο έχω ελπίδα στον άνθρωπο και στον εσωτερικό του κόσμο. 

Έχω ελπίδα στα νεαρά παιδιά μας, στη χήρα γυναίκα που προσπαθεί διπλά, γιατί μεταμορφώθηκε σε άντρα και γυναίκα μαζί, στον συνταξιούχο πολίτη που προσπαθεί να βοηθήσει την οικογένειά του με την πενιχρή του σύνταξη. 

Γενικά στα 68 μου χρόνια έχω μάθει ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τη ζωή που κυλάει στις φλέβες μας.

15. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας;
Γενικά θέλω να νιώθω ελεύθερη πολιτικά και δεν μου αρέσει να είμαι εγκλωβισμένη σε ένα πολιτικό κόμμα και να χρειάζεται να συμφωνώ ακόμα και όταν η συνείδησή μου δεν μου το επιτρέπει. 

Επίσης πιστεύω ότι όλα τα πολιτικά κόμματα έχουν σωστούς ανθρώπους. 

Αναγνωρίζω ακόμη ότι ζούμε σε μία κατάσταση παγκοσμιοποίησης που δεν έπρεπε ποτέ να είχε γίνει αλλά έγινε και έτσι δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποιες καταστάσεις. 

Αυτό που θα ήθελα να δω είναι να εκσυγχρονιστεί η χώρα μας πολιτικά γιατί το σύστημα δεν είναι λειτουργικό και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του πολίτη. 

Με την τεχνολογία- όπως έχει διαμορφωθεί - θα πρέπει να δούμε βαθιές αλλαγές αλλά δεν ξέρω αν η χώρα, ηγεσία και πολίτες μαζί, είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.
   
16. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονές σας;
Οι χήρες έχουν τεράστιο οικονομικό πρόβλημα γιατί οι νόμοι που ακολουθεί το κράτος είναι αναχρονιστικοί, ντεμοντέ και άδικοι. 

Το φορολογικό πρόβλημα πρέπει να λυθεί αύριο το πρωί.

 Ήδη έχουμε φοβερό πρόβλημα ως πολίτες. 

Η ανεργία μαστίζει γυναίκες και νεαρά παιδιά με τα τελευταία να φεύγουν μαζικά από τη χώρα.

 Ο πληθωρισμός δεν μας επιτρέπει να ζούμε όπως θα έπρεπε να ζούμε. Βέβαια είναι παγκόσμιο φαινόμενο και θα ευχηθώ στην ηγεσία good luck στην προσπάθειά της να το λύσει. Δεν μπόρεσα να αποφασίσω ποιο από όλα αυτά είναι το σοβαρότερο και έτσι τα ανέφερα όλα. Έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας.

17. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό ή ποτό και θα θέλατε να του/της πείτε όλα όσα πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσει ένας πολιτικός;
Θα ήθελα να βγω με την Κάμαλα Χάρις και να της πω ότι αρχικά τη θαυμάζω γιατί έχει fearless spirit και δεν φοβάται να τα βάλει με ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις. 

Επίσης θα ήθελα να της θυμίσω ότι ζούμε σε διαφορετική κοινωνία και οικονομία και να βάλει τα δυνατά της να βοηθήσει τον μέσο πολίτη που περνάει δύσκολα. 

Εδώ στην Ελλάδα θα ήθελα να βγω με τον Άδωνη Γεωργιάδη και να του πω να είναι ευγενικός με εμάς τους πολίτες και να μη μας πιέζει με τις άκομψες αποφάσεις που παίρνει. Αμέσως μετά θα ήθελα να βγω με τον Δήμαρχο της πόλης μας και να του πω ότι κατανοώ πόσο δύσκολο έργο έχει μπροστά του αλλά δε θέλουμε να ακούμε ότι δεν υπάρχουν χρήματα. 

Αυτό το γνωρίζουμε και εμείς οι απλοί πολίτες. Θέλουμε να βρει λύσεις με τα σοβαρά θέματα που παλεύουμε για χρόνια τώρα, όπως το I can’t Breathe και όλα τα άλλα.

18. Τι θα του λέγατε για τον πολιτισμό, τις τέχνες και ιδιαίτερα για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία;
Είναι υπέροχα όλα αυτά και προσθέτουν μεγάλο ενδιαφέρον στην καθημερινότητά μας. Δεν μπορούμε να έχουμε κανονική ζωή χωρίς αυτά και απαιτούμε από την τοπική ηγεσία και όχι μόνο, να μας τα δώσει άφθονα. 

Πληρώνουμε μεγάλους φόρους για να μην τα έχουμε.

 Συγχρόνως να κοιτάξουμε και εμείς οι πολίτες ποιος είναι ο ρόλος μας στο θέμα αυτό και να εμπλακούμε με φινέτσα και γούστο. 

Το πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο πιο ψηλά.

19. Πώς «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον; Τι θα θέλατε να σας συμβεί;

Αυτή την εποχή δουλεύω σε ένα βιβλίο/ εγχειρίδιο για τις χήρες και τις γυναίκες γενικά για να γίνει ένα είδος πρόληψης. 

Συνεχίζω με το blog μου που το αγαπώ ιδιαίτερα. 

Εκεί βρίσκω παρηγοριά και θαλπωρή.

 Θέλω επίσης να γράψω για τα ταξίδια μου και με τον τρόπο αυτό να τα ξαναζήσω. 

Τα ταξίδια με τον αγαπημένο μου σύζυγο είναι ουσιαστικά όλη η περιουσία που έχω και είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα πολλά μέρη του κόσμου μαζί του. 

Πιστεύω ακράδαντα ότι σε αυτή τη ζωή δεν είναι οι περιουσίες που μας κάνουν ευτυχισμένους αλλά οι στιγμές που ζούμε με τους αγαπημένους μας, η χαρά που νιώθουμε μαζί τους, οι εμπειρίες που ζούμε και μοιραζόμαστε μαζί. 

Θα έδινα τα πάντα να ξαναζήσω κάτι τέτοιο με τον άντρα μου.
   
20. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ποιοι ξένοι συγγραφείς και ποια βιβλία τους είναι τα αγαπημένα σας;

Ν. Καζαντζάκης – Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται
Μ. Λουντέμης – Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
Μ. Ιορδανίδου – Λωξάντρα
Ο. Ελύτης – Το Άξιον Εστί
Σ. Μυριβήλης – Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια
Φιλομήλα Λαπατά – Η χήρα του Πειραιά αλλά και όλα τα άλλα της. Είναι υπέροχη!!!!
Σ. Δάνδολος – Τα αηδόνια της σιωπής
Μ. Κοντζόγλου – Σκουριά και Χρυσάφι
Θ. Μπικηρόπουλος – Black Pearl

21.  Σας ευχαριστώ πολύ που συμπεριλάβατε και το βιβλίο μου στα αγαπημένα σας...Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα βιβλίο;
Επειδή διαβάζω εδώ και χρόνια,  θέλω να έχω στα χέρια μου ό,τι βιβλίο έχει εκδοθεί. 

Αυτό δεν είναι εφικτό, οπότε διαβάζω κριτικές, ψάχνω τα best sellers, ακούω άλλους αναγνώστες, γνωρίζω συγγραφείς με τους οποίους έρχομαι συχνά σε επαφή και τέλος διαβάζω στο οπισθόφυλλο την περίληψη. 

Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω, θα ήθελα να μου δώσει κάποιος 10 χιλιάδες ευρώ και να τα ξοδέψω όλα στα βιβλία!!!

Αυτό πλησιάζει στα όρια του εθισμού αλλά ευτυχώς είναι καλός εθισμός και δεν μου δημιουργεί πρόβλημα!
Αγαπημένοι μου ξένοι συγγραφείς είναι:
· Chimamanda Ng ozi Adichie – Half of a Yellow Sun, βραβευμένο
· Kristine Hannah – The Nightingale
· David McCullough σπουδαίος ιστορικός με τα βιβλία του να με τρελαίνουν
· Margaret Mitchell – Gone With the Wind
· Colson Whitehead – The Underground Railroad
Και πάρα πολλά άλλα!!!

22. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία...

ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ – VAN DER KOLK, M.D.

23. Mε ποιους Έλληνες και ξένους λογοτέχνες θα θέλατε να βγείτε παρέα σε μια νυχτερινή έξοδο;

Με τον David McCullough και να μου λέει για τα ιστορικά του βιβλία με τον τρόπο που μόνο αυτός μπορεί να κάνει!!! 

Και με την Μαρία Ιορδανίδου να μου αφηγείται τη ζωή της Λωξάντρας και πως αυτή μπόρεσε να ξεπεράσει τον θάνατο του άντρα της με τέτοιο γοητευτικό τρόπο που εγώ δεν μπορώ!!!

24. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα ως άνθρωπος;
Το γενικό χάος που ζούμε, με τους πολέμους γύρω μας και την αστάθεια της χώρας σε πολλά επίπεδα δεδομένου ότι τα αντιμετωπίζω μόνη μου χωρίς τον σύντροφό μου. Με παγώνει αυτό το συναίσθημα.

25. Τι σας γεμίζει πιο πολύ: η τέχνη, η φιλοσοφία, ο χριστιανισμός, η μουσική, ο έρωτας; Κάτι άλλο;
Αυτή την εποχή της ζωής μου η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, με καλμάρει και με κάνει να ξεχάσω τον πόνο μου. Με γεμίζουν επίσης οι τέχνες αλλά ζω σε ένα μεγάλο χωριό όπου δεν υπάρχει μουσείο, πινακοθήκη ή ένα jazz club. Με τον μεγάλο χαμό που ζω έχω αναθεωρήσει την πίστη μου και κάποια στιγμή θα δω πώς θα γίνει με το θέμα αυτό. Δυσκολεύομαι πλέον να εμπιστευτώ ένα Θεό που με έστειλε στα τάρταρα με τον χαμό του συντρόφου μου και με άφησε μόνη και έρημη. Προς το παρόν η όλη μου προσπάθεια είναι να κρατηθώ όρθια.
  
26. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα;

Τρυφερότητα, αληθινή αγάπη, ενδιαφέρον για τις προσωπικές μου λεπτομέρειες, σεβασμό και στενή φιλία.

27. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα;
Αγάπη στο σύντροφό της (αν έχει σύντροφο), σεβασμό στο πρόσωπό του και τρυφερότητα, να είναι δίκαιη και στενή του φίλη. Αν είναι μόνη της να παραμείνει ολοκληρωμένη και να ζήσει τη ζωή της ανάλογα με τις προσωπικές της ανάγκες. Εκτιμώ τον χαρακτήρα και τη δυναμική προσωπικότητα και στις δυο περιπτώσεις.

28. Νέες εποχές, νέα ήθη, η ίδια πάντα επιθυμία για σεξ ή καμία επιθυμία για σεξ, ή εντελώς απελευθερωμένο χωρίς ταμπού και όρια σεξ. Πολλοί «αυτοπροσδιορισμοί». Πώς "κάνουμε" σεξ σήμερα;
Εδώ τώρα τι να σου πω; 

Όπως κάναμε πάντα προφανώς. 

Όλα αυτά τα καινούρια δεν είναι και τόσο καινούρια, σωστά; 

Δεν υπάρχει τίποτα καινούριο κάτω από τον ήλιο, όπως λένε και oι Γραφές. Ό,τι υπήρχε πριν υπάρχει και τώρα. 

Σε όλες τις κουλτούρες και σε όλα τα μήκη και πλάτη. 

Ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, με τα όλα του, εφόσον αναπνέει και κινείται πάνω στη γη.

29. Σεξ ή έρωτας;
Έρωτας πρώτα ο οποίος εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου και του σεξ. 

Ο τρόπος που το έζησα εγώ και το καταλαβαίνω, είναι η στενή φιλία που έχεις με τον άνθρωπο που είσαι βαθιά ερωτευμένη και αυτό όλο το βάθος εκφράζεται με διάφορους τρόπους, ένας από τους οποίους είναι και το σεξ. 

Το σεξ για μένα είναι spiritual, δένεσαι με ένα άτομο πέρα από το σώμα και με την ψυχή. 

Ποτέ δεν κατάλαβα την ιδέα του one - night stand, αυτή την απρόσωπη και άγνωστη περιπέτεια με ένα ξένο που δεν έχει ακουμπήσει την ψυχή σου ούτε επιφανειακά.

30. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Την κατανόηση και την πίστη προς εμένα, το πραγματικό ενδιαφέρον και ας μη συμφωνούν μαζί μου.

31. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία;
Το διαπραγματεύτηκες στο τελευταίο σου βιβλίο. Να κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη και να νιώθεις άνετα, ότι προσπαθείς να ζεις αληθινά στα πλαίσια που νιώθεις άνετα. Κάνεις αυτά που σε αντιπροσωπεύουν σαν άτομο και νιώθεις τη ζωή σου γεμάτη. 

Ότι είσαι ερωτευμένη μετά από πολλά χρόνια γάμου που γίνεται καλύτερος όσο περνάει ο καιρός. Ότι έζησες την αληθινή αγάπη.

32. Τι απεχθάνεστε περισσότερο;
Την πολιτική αγένεια, τον φίλο που σε ζηλεύει, το να σε βάζει η κοινωνία μέσα σε κάτι καλούπια που εσύ δε χωράς γιατί θέλεις να νιώσεις ελεύθερη, την αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Τα απεχθάνομαι όλα αυτά πάρα πολύ.

33. Τι είναι η λογοτεχνία για εσάς ;

Η έκφραση της ψυχής. Τα λόγια της καρδιάς.

Η απόλυτη ελευθερία να παίζεις με την γλώσσα που μιλάς.

34. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;...
Πες μου τι σκοπεύεις να κάνεις
Με την μία και μοναδική
Την τρελή και ανεκτίμητη ζωή σου...
Μαίρη Όλιβερ

Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα από το βιβλίο σας.

«Πιστέψτε με, στο τέλος της υπόθεσης το μόνο το οποίο μένει και έχει ουσία είναι το καλό που έχουμε κάνει, η ανάγκη που καλύψαμε, η αξία που ανεβάσαμε, η αγάπη που μοιραστήκαμε, το αγαθό που είδαμε να εκφράζεται. Όλα τα άλλα τα παίρνει ο άνεμος και έρχεται η μέρα που δεν έχουν σημασία».
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ…




Βιογραφία

Η Νένα Μεϊμάρη γεννήθηκε στην Κατερίνη. Μετά την αποφοίτησή της από το Γυμνάσιο, μετακόμισε στη Βοστώνη για σπουδές.
Τελείωσε Γαλλική Λογοτεχνία στο Emmanuel College, και στη συνέχεια αποφοίτησε από το Boston College με μεταπτυχιακό στη Γαλλική Λογοτεχνία.
Από το UMass BOSTON αποφοίτησε με μεταπτυχιακό στη Διδασκαλία της Αγγλικής ως δεύτερης γλώσσας.
Έχει πάρει υποτροφίες για σπουδές στη Γαλλία και στην Ιαπωνία.
Εργάστηκε ως καθηγήτρια για 22 χρόνια σε δημόσια σχολεία της Βοστώνης.
Της αρέσει να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, να διαβάζει και να ακούει μουσική, ιδιαίτερα Jazz.
Το 2003 επέστρεψε στην Κατερίνη, όπου ασχολείται με την αρθρογραφία και τον εθελοντισμό.
Μετά το θάνατο του συζύγου της, έγραψε το βιβλίο «ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙΣ», εκδόσεις Μάτι.

Δημιούργησε το blog «Είμαι Χήρα - Έχω φωνή».

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ,  Εκδόσεις οξύνοια

GALLERY