ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ποιητή ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΝΔΗ: " Αν δεν καταλαβαίνουμε την ποίηση, ας την αισθανθούμε..."-ΦΩΤΟ

Ο Βασίλης Πανδής γεννήθηκε το 1997 στην Κέρκυρα. Συνεργασίες του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά, εφημερίδες, συλλογικά έργα και ανθολογίες. Ποιήματά του
έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα αλβανικά, τα γαλλικά και τα ρουμανικά. 

Εμπνευση για τον Β. Πανδή, "μάλλον είναι ο τρόπος να (ξανα)βλέπουμε τα πράγματα, τρόπος πιο «λοξός» από τον κοινό",  ενώ η ποίηση τον βρίσκει, όταν δεν την περιμένει...

Έχει εκδώσει τα ποιητικά βιβλία «Χάσμα βαθύ» (Οδός Πανός, 2018), «Ιόνιος Ακολουθία» (Οδός Πανός, 2019), «Πρόλογος σε κάθε πιθανό μέλλον» (Οδός Πανός, 2021), «Παλίμψηστο πόλεμος. 4 ντοκιμαντέρ» (Οδός Πανός, 2023) και το πεζογραφικό «Αναμνήσεις από την ζωή ενός άλλου» (Οδός Πανός, 2024).
Επίσης, έχει μεταφράσει τα βιβλία τών B. Mergaerts «Balkan Men / Άνδρες Βαλκάνιοι» (Βρυξέλλες 2019), V. Orlic «Ποιητής και ταξιδιώτης» (Βακχικόν, 2021), C. Kophidès «La nuit traversiere / Η νύχτα που μας διαπερνά» (σε συνεργασία με την Κατίνα Βλάχου, Diabase, 2022), V. Huidobro «Η συγκομιδή των συνόρων» (Οδός Πανός, 2023), R. de Gourmont «Στοχασμοί» (Κέρκυρα 2023), L. Hearn «Ιαπωνικά ποιήματα και παροιμίες» (Οδός Πανός, 2024), G. Kristny «Η οπλή του αίματος» (Βακχικόν, 2024).
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger

Πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;

Το συγγραφικό μου ταξίδι ξεκίνησε νωρίς, με τους αφελείς στίχους της εφηβείας αλλά και με ορισμένα αφηγήματα, από την συνάντηση της ανάγκης για μίαν έκφραση και της γοητείας που μου ασκούσαν τα κείμενα των μεγάλων λογοτεχνών. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκίνησε και το εκδοτικό μου ταξίδι, με την ποιητική συλλογή «Χάσμα βαθύ» (2018) από τις Εκδόσεις Οδός Πανός τού ποιητή Γιώργου Χρονά. Συνεχίζονται ακόμα και τα δυο ταξίδια.

Tι σας εμπνέει;
Νομίζω πως τα πάντα μπορούν να γίνουν πηγές έμπνευσης, καθώς η έμπνευση μάλλον είναι ένας τρόπος να (ξανα)βλέπουμε τα πράγματα, τρόπος πιο «λοξός» από τον κοινό, συγγενής αυτού που κάποτε μπορεί να ονομαζόταν «αποκάλυψη» – με ή χωρίς μεταφυσικές προεκτάσεις.

Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο;

Είναι μία ανάγκη εντελώς ανθρώπινη.

O Charles Baudelaire, σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα, είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία;

Νομίζω πως ο ποιητής παραμένει πάντοτε ποιητής –είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι, είτε το θέλει είτε όχι–, και έχουμε πάμπολλα παραδείγματα –ελληνικά και άλλα– ποιητών οι οποίοι δοκιμάστηκαν και σε άλλες κονίστρες του λόγου, δίχως να «θυσιάζουν» την ποιητική τους ματιά.
Από την άλλη πλευρά, τα όρια βεβαίως έχουν μετακινηθεί και οδεύουμε προς μία όλο και περισσότερο υβριδική προοπτική. Όμως, και πάλι όλα εξαρτώνται από την μαστοριά του συγγραφέα.
   

Που σας βρίσκει η ποίηση;

Παντού και κυρίως όταν δεν την περιμένω.

Μιλήστε μας για την τελευταία σας έκδοση.

Το βιβλίο που εξέδωσα πιο πρόσφατα, τιτλοφορείται «Αναμνήσεις από την ζωή ενός άλλου». Κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες από τις Εκδόσεις Οδός Πανός και ανήκει στο λογοτεχνικό είδος των ονειρικών καταγραφών.
Επίσης τους τελευταίους μήνες κυκλοφόρησαν δύο μεταφράσεις μου, τα «Ιαπωνικά ποιήματα και παροιμίες» του Λευκάδιου Χερν (Οδός Πανός) και «Η οπλή του αίματος» της Γκέρντουρ Κρίστνι (Βακχικόν).

Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης ;

Ελπίζω πως ο αναγνώστης θα συναντήσει μέσα στο βιβλίο και κάτι δικό του, αυτό το κάτι που μας θυμίζει την ομορφιά, τις ανάγκες και τα όριά μας, ενώνοντάς μας ως ανθρώπους.

Τα έργα σας, αποτυπώνουν –και- την εποχή τους, (την περίοδο της δημιουργίας);
Το κάθε έργο γράφεται μέσα σε μίαν ορισμένη εποχή και αναπόφευκτα σε κάποιον βαθμό την απηχεί, ακόμα και ως ενάντιο σε αυτήν – ενάντιο στις κρατούσες αντιλήψεις δηλαδή. Αλλά, καθώς το γνωρίζουμε, πολλές φορές οι εποχές αρνούνται το πραγματικό τους πρόσωπο και επομένως αρνούνται και τον ίδιον τον καθρέφτη. Σήμερα φερειπείν μπορεί κάποιος να γράφει για τα χώματα, τα δέντρα και τις θάλασσες, και πολύ εύκολα να θεωρείται ξεπερασμένος μόνο και μόνο για αυτό. Αλήθεια, όμως, πότε άλλοτε ήταν περισσότερο επίκαιρα όλα τούτα; Ή μήπως δεν ζούμε την κλιματική καταστροφή;
     

«Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε», είπε ο Πωλ Βαλερύ. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά;

Η ποίηση είναι μία και αφορά τους πάντες. Αν δεν την καταλαβαίνουμε, τουλάχιστον ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να την αισθανθεί.

Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονές σας;

Νομίζω πως οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πώς να πεθαίνουν, και κατά συνέπεια πώς να ζουν, πώς να αναζητούν ένα νόημα της ζωής.

Πως «ονειρεύεστε» το συγγραφικό σας μέλλον; Τι θα θέλατε να σας συμβεί;

Αποφεύγω να «ονειρεύομαι» το μέλλον διότι μέλλον δεν υπάρχει. Απλώς ελπίζω να μπορώ πάντοτε να διαβάζω και να γράφω.
     

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες και ποιοι ξένοι συγγραφείς και ποια βιβλία τους είναι τα αγαπημένα σας;

Αγαπάω ιδιαίτερα τον Όμηρο, τους Ορφικούς, τον Ηράκλειτο, τον Εμπεδοκλή, τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο, τους Φιλόστρατους, τον Πλούταρχο, τον Παυσανία, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Ανδρέα Εμπειρίκο, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Γιώργο Σαραντάρη, τον Νίκο Καρούζο, τον Δ.Π. Παπαδίτσα, τον Έκτορα Κακναβάτο, τον Μίλτο Σαχτούρη, τον Μιχάλη Κατσαρό, την Ελένη Λαδιά, τον Φρίντριχ Χαίλντερλιν, τον Ουώλτ Ουίτμαν, τον Τζέιμς Τζόις, τον Φραντς Κάφκα, τον Πάουλ Τσέλαν, καθώς και τους Γάλλους και τους Λατινοαμερικάνους υπερρεαλιστές.
Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποια βιβλία, θα διάλεγα την Οδύσσεια και την Παλαιά Διαθήκη.

Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία;

Αυτόν τον καιρό, διαβάζω τα θρησκευτικού χαρακτήρα έργα του Πλουτάρχου. Επίκαιρο όσον αφορά τις συζητήσεις γύρω από την σύγχρονη ποίησή μας βρήκα το έργο «Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν».

Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα (ή ποίημα) από το βιβλίο σας.

Σας χαιρετώ με ένα απόσπασμα από την πιο πρόσφατη ποιητική μου συλλογή.

Ανεμοδείκτης (7)

Βγαίνοντας από τη φυλακή
που είναι τα φτερά σου
ξεστρατισμένο κάποιο σύννεφο
το έλκος που λαβώνει
το γλαυκό
στον ουρανό του ποιήματος
είσαι
χωράς τον θάνατο
στον θάνατο
κι όμως του ήλιου την οργή
θερίζοντας
εκεί στα όχι χώματα
εκεί στα όχι θαύματα
του θαύματος ο άνεμος
φυσάει

(«Παλίμψηστο πόλεμος. 4 ντοκιμαντέρ», Εκδόσεις Οδός Πανός, 2023)

........................................................................................................................................................