ΑΡΗΣ: Καλά…
ΠΑΡΗΣ: Πάμε παρακάτω. Σιγά- σιγά όσο περνάει ο καιρός, αρχίζει να σου βγάζει τον πραγματικό της εαυτό, τα κουσούρια της, αρχίζεις να χαλιέσαι, να σπάζεσαι, αρχίζουν οι τσακωμοί, ραγίζει το γυαλί…Τι κάνεις;
ΑΡΗΣ: Τη χωρίζω… θέλει και ερώτημα;
ΠΑΡΗΣ: Α, γεια σου!
ΑΡΗΣ: Πάμε για άλλα…
ΠΑΡΗΣ: Χωρίζεις;
ΑΡΗΣ: Χωρίζω… Χωρίζουν οι δρόμοι μας… Τέλος…
ΠΑΡΗΣ: Μπορείς και χωρίζεις, με μια γκόμενα, που σου κάνει όλα τα κόλπα, κάνεις έρωτα, τρελαίνεσαι για σεξ μαζί της… Παραβλέπεις όλα αυτά που ζεις; Δε σε τρελαίνει η σκέψη ότι όλα αυτά τα ωραία, τα γούστα, τελειώνουν;
ΑΡΗΣ: Ρε άμα μου τη σπάσει και χαλαστώ, το ποτάμι δε γυρίζει πίσω… Τραβάω κόκκινη γραμμή…
ΠΑΡΗΣ: Αυτό το μπορείς…. Το κωλο …κόμμα που ήσουν, που αποδεδειγμένα σε έχει καταστρέψει, που τρώει τη ζωή σου και την ψυχή σου γιατί δεν το παρατάς…;[τον πιάνει από τον γιακά] Ξεκόλλα ρε, ξεκόλλα…
ΑΡΗΣ:[χτυπάει το χέρι στο τραπέζι] Ξεκόλλησα ρε… τέλος…
ΠΑΡΗΣ:[παύση] Ο χρόνος θα δείξει…
