Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα του ανωτέρω… αποτελέσματος; Μια συνήθης εικόνα, την οποία είδαμε κατά κόρον στην Ελλάδα, ιδίως το πρώτο διάστημα της καραντίνας: κόσμος- με το κατοχικό του σύνδρομο ν’ αναδύεται στην επιφάνεια με τη χάρη της Αφροδίτης του Ένγκρ- να τρέχει να πάει στα σούπερ μάρκετ και ν’ αγοράζει προμήθειες και για τις επόμενες 3 (απευκταίες) πανδημίες, αδειάζοντας τα ράφια.Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα του αποτελέσματος του αποτελέσματος, είναι μια εικόνα που δε μας τιμά καθόλου- ειδικά αν σκεφτούμε το πόσος κόσμος πεινάει εκεί έξω σ’ αυτούς τους χαλεπούς και σκοτεινούς καιρούς: ένα μεγάλο ποσοστό συμπατριωτών μας δήλωσε πως δεν κατάφερε να καταναλώσει τα τρόφιμα που πήρε για την καραντίνα και, ως εκ τούτου, πέταξε τεράστιες ποσότητες φαγητού στα σκουπίδια.
Πιο συγκεκριμένα, σε έρευνα που διεξήχθη από το Εργαστήριο Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Αγροτικού Χώρου του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ένα ποσοστό 72,6% του δείγματος δήλωσε πως το πρόβλημα της σπατάλης των τροφίμων δεν μειώθηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ενώ μόλις 36% του δείγματος να δηλώνει πως δεν πετάει τρόφιμα.
Δεδομένου του ότι το δείγμα ήταν κάτι παραπάνω από επαρκές (2205 νοικοκυριά)- πράγμα που σημαίνει πως τα ευρήματα της έρευνας ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα σε μεγάλο βαθμό-, προκαλεί αλγεινή εντύπωση το ότι πάνω από 1 στους 2 πέταξε στα σκουπίδια τα φαγητά που δεν μπόρεσε να φάει, στην ανακύκλωση οδηγήθηκε ποσοστό 24,8%, ενώ ένα πολύ μικρότερο ποσοστό (16,9%) τα κατανάλωσε.
Γι’ αυτό, αν κι εφόσον υπάρξει δεύτερο κύμα κορωνοϊού (κάτι πουκ, εξυπακούεται, απευχόμαστε με όλη μας την καρδιά), καλό θα ήταν να τιθασεύσουμε τον ανεξήγητο πανικό μας και να μην επιδοθούμε εκ νέου σ’ ένα παρανοϊκό ρεσιτάλ υπεραποθεματοποίησης.
Τώρα, πια, δεν υπάρχει καν δικαιολογία. Το χαρτί της «πρωτοφανούς κατάστασης» κάηκε…