Υπάρχει πάντα η ανάσταση,όχι ορισμένη και πιθανή,
υπάρχει απίθανη περίλαμπρη δόξα,
η φωτεινή έκσταση, δεν μπορούν
δίχως αυτήν οι άνθρωποι,
που περιμένουν σε νηστεία και προσευχή.
[...]
Ανάσταση να χαρεί, λευτεριά
ύστερ’ απ’ το πλήθος του πόνου,
πίστη, την αγάπη του ανθρώπου.»
(Ζωή Καρέλλη, «Πριν την Ανάσταση»
από τη συλλογή Της μοναξιάς και της έπαρσης, 1951)