Αλλά ξέρω ότι ο ουρανός ήταν πολύ πιο μπλε και πιο κοντά στον κόσμο – σχεδόν όπως μοιάζει πάνω από τα κατάρτια ενός ατμόπλοιου που πλέει καλοκαίρι στον Ισημερινό.
Η Θάλασσα ήταν ζωντανή και συχνά μιλούσε•
κι ο άνεμος μ' έχανε να ξεφωνίζω από χαρά όταν με άγγιζε.
Κάνα δυο φορές, χρόνια αργότερα, σε άγιες μέρες που έζησα ανάμεσα στις βουνοκορφές, ονειρεύτηκα για μια στιγμή ότι φυσούσε ο ίδιος αέρας – αλλά ήταν μόνο μια ανάμνηση».
Λευκάδιος Χερν | Ιστορίες από έναν τόπο κι έναν χρόνο μαγικό
Μετάφραση
Λευκάδιος Χερν | Ιστορίες από έναν τόπο κι έναν χρόνο μαγικό
Μετάφραση
Θ. Πασαχίδου – Α. Λασκαράτος
| Εκδόσεις Αιώρα
