ΖΩΗ
Έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή
που μόλις πάρετε τον αριθμό
αρχίζει να σας λέει πριν σας ακούσει,
έτσι όπως τον αυτόματο τηλεφωνητή
που έχει προγραμματισμένη την απάντηση,
που έχει έτοιμη την απάντηση,
που δε συζητεί το θέμα,
που δε μεταπείθεται.
=============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ Ι
(στον Τάσο Λιγνάδη με την αγάπη μου)
.
Εκείνη η πρώτη αγάπη που όσο καιρός και να περάσει
είναι υποχρεωμένη να μένει καλού - κακού δεκαέξι χρονών,
εκείνη η πρώτη αγάπη που όσο καιρός και να περάσει
είναι υποχρεωμένη να τριγυρνά δεκαέξι χρονών
στο μικρό προάστιο
μη τυχόν και την ξαναχρειαστείς καμιά φορά,
μη τυχόν κι ανατρέξεις καμιά φορά στην ανάμνησή της!
=============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ II
.
Δεν έχει σημασία που δεν είχε συνέχεια η πρώτη σου αγάπη.
Δεν ήταν δική της δουλειά ο γάμος και τα παιδιά.
Άλλος ήταν αυτής ο προορισμός της.
============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
ΤΑ ΠΤΗΝΑ (ΓΙΑ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥΣ)
.
Για κάτι ανώτερο θα τα προόριζε η φύση.
Άραγε τι δεν πήγε καλά κι απέτυχαν,
άραγε τι δεν πήγε καλά
κι απέτυχε το μεγάλο εφόδιο
κι επικρατήσαμε εμείς;
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ
.
Δεν ήρθαν οι θεατές που περιμέναμε,
δεν ήρθαν οι θεατές που περίμεναν τ' αναμμένα φώτα
και ματαιώθηκε η παράσταση
και καθήσαμε μονάχοι στην πλατεία
τριγυρισμένοι απ' τ' άδεια καθίσματα
με πολλή κατάθλιψη
και μ' ένα παράξενο ηδονισμό,
μ' ένα εντελώς ανεξήγητο ενδόμυχο ηδονισμό.
=============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Χριστουγεννιάτικες κάρτες
.
Και πάλι λες δεν είναι δυνατό
όλες αυτές οι ευχές να ψεύδονται
και πάλι λες δεν είναι δυνατή
τέτοια πανταχόθεν σύμπτωση,
δεν είναι δυνατή τέτοια πανταχόθεν συμπαιγνία
=============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
«Στιγμές της Εισβολής»
.
Είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας,
είναι δύσκολο να πιστέψω
πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Πικρή θάλασσα της Κερύνειας
που πρέπει να αποσύρουμε πια
τους στίχους που σου γράψαμε.
Σκέψου να μας γίνει βραχνάς η οροσειρά της Κερύνειας
σκέψου να την κοιτάμε με τρόμο,
σκέψου να την υποψιαζόμαστε,
σκέψου να τη μισάμε!
Ανασήκωσε την πλάτη
κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου,
ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους.
=============
ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ
Τουρκική εισβολή
.
Όση χαρά μας χάριζες κι όσο όνειρο κι ελπίδα
τόσο καημό μας πότισες μικρή γλυκιά πατρίδα
Θρηνώ τον Πενταδάχτυλο τον τουρκοπατημένο,
θρηνώ τ’ αμμούστακο παιδί τ’ αδικοσκοτωμένο.
Καρδιά, που πριν δε λύγιζες, πώς τόσο πια λυγίζεις,
καρδιά που δε μ’ απέλπιζες, πώς τόσο μ’ απελπίζεις;
Τόσο καημό μου φόρτωσαν που πώς να τον σηκώσω,
τέτοιο μαχαίρι στην καρδιά πώς να το ξεκαρφώσω;
Όμως ελπίδα κελαηδάς, μικρό πουλάκι ελπίδα,
πως είν’ αδούλωτη βαθιά μες στην καρδιά η πατρίδα.