3.7.24

ΚΟΛΟΥΜ ΜακΚΑΝ ΑΠΕΙΡΟΓΩΝΟ

«Η μνήμη. Το τραύμα. Η αντιστοίχιση της ιστορίας με την καταπίεση. Οι γενεαλογικές μετατοπίσεις. Οι ζωές που δηλητηριάζονταν από τους στενεμένους ορίζοντες. Η σημασία τού να μπορεί κανείς να κατανοεί την ιστορία ενός άλλου.Δεν άργησε να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι φοβούνταν τον εχθρό, επειδή τους τρομοκρατούσε η ιδέα πως η ζωή τους μπορεί να έχανε την ακεραιότητά της, πως μπορεί να χάνονταν μες στον λαβύρινθο των όσων θα μάθαιναν ο ένας για τον άλλον. […]
Κάτι που ο Στίβεν Σπίλμπεργκ γνώριζε –απ' τα πρώτα του κιόλας σκηνοθετικά βήματα στο Χόλιγουντ– είναι ότι η ιστορία της ανθρωπότητας βρίσκεται σε διαρκή επιτάχυνση αλλά ότι αργά ή γρήγορα κάποια δύναμη, οποιαδήποτε δύναμη, τη φέρνει μπροστά σε μια καμπή: η καμπή αυτή είναι μια ιστορία που πρέπει να ειπωθεί.
Αν διαιρέσεις το θάνατο διά της ζωής, το πηλίκο θα είναι ένα κύκλος».

Μετάφραση: Τόνια Κοβαλένκο
Εκδόσεις Καστανιώτη