ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Ο Πρόεδρος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ στο OlymposVoice και τον Θεοχάρη Μπικηρόπουλο. "Η ποίηση παραμένει ακμαία στην Ελλάδα"

Ο Βαγγέλης Τασιόπουλος, Πρόεδρος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, έχει να επιδείξει σπουδαία εργογραφία αλλά και πολιτιστικές δράσεις. Σπούδασε Παιδαγωγικά, Ειδική Αγωγή και Ελληνικό Πολιτισμό. Εξειδικεύτηκε στην εκπαίδευση παιδιών με νοητική καθυστέρηση και πολλαπλές αναπηρίες- εγκεφαλική παράλυση και εργάστηκε σε σχολεία Ειδικής Αγωγής. Δημοσίευσε ποιήματα, δοκίμια, μελέτες, άρθρα, καθώς και βιβλία για παιδιά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Σλαβομακεδονικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Ρουμανικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε σε σεμινάρια επιμόρφωσης εκπαιδευτικών και σε εργαστήρια: Λογοτεχνία, Διδασκαλία της Ποίησης και Δημιουργική Γραφή. Επίσης δίδαξε «Ανάγνωση και γραφή της ποίησης» στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του ΑΠΘ, «Δημιουργική Γραφή στη Λογοτεχνία και την Εκπαίδευση». Υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής των Βραβείων Jean Moréas.
Δεν επιλέγει ερεθίσματα για να κατανέμει την ποιητική διάθεση κατά το δοκούν, γι΄ αυτό υποστηρίζει ότι η έμπνευση είναι το άλλοθι του ποιητή. Ισχυρίζεται ότι η ποίηση παραμένει ακμαία στην Ελλάδα, ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρεί την μεγάλη αποδοχή του είδους της "ποιητικής πρόζας". Μιλάει για το καλεντάρι του 2024 και τα σχέδια της Ε.Λ.Θ.
Δεν υιοθετεί την άποψη πως υπήρξε "ποιητική Σχολή Θεσσαλονίκης", ενώ το προσωπικό του απόφθεγμα, με το οποίο ολοκληρώνει τη συνέντευξή του μας αρέσει και μας εμπνέει!
Επιμέλεια:
Θεοχάρης Μπικηρόπουλος
Συγγραφέας -Blogger

  

1. Κύριε Τασιόπουλε, πότε και πως ξεκίνησε το συγγραφικό/εκδοτικό σας ταξίδι;

Πρέπει να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω, το μακρινό 1979 που είδα πρώτη φορά στίχους μου τυπωμένους στο λογοτεχνικό περιοδικό «Πολιορκία», τεύχος 6.

2. Τι σας εμπνέει; 

Είχα δηλώσει σε μια παλιότερη συνέντευξή μου πως η έμπνευση είναι το άλλοθι του ποιητή. Εξακολουθώ να υποστηρίζω αυτή τη θέση, δίνοντας προτεραιότητα στην κοπιώδη πνευματική εργασία. Δεν μπορώ να επιλέγω ερεθίσματα και να κατανέμω την ποιητική διάθεση κατά το δοκούν. Ο ποιητής, πιστεύω, είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες ο οποίος αξιοποιεί τα ερεθίσματα με τον πολύτροπο και πολυμήχανο νου του.

3. Η απάντησή σας δίνει πολλές...απαντήσεις! Γιατί αυτό που γράφετε θέλετε να το μοιραστείτε με τον κόσμο; 

Ό,τι γράφουμε δεν μας ανήκει και οφείλουμε να το διαθέτουμε. Το κέρδος μας είναι η δημιουργία, έως εκεί, το αποτέλεσμα και η τύχη του δεν πρέπει να μας αφορά.  

4. O Charles Baudelaire, σε μία περίοδο που τα όρια της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν συγκεχυμένα, είχε γράψει «Να είσαι ποιητής, ακόμη και στον πεζό λόγο». Στη σημερινή εποχή, υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ποίηση και στην πεζογραφία; 

 Στη σύγχρονη Τέχνη σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα όρια είναι ασαφή. Η ώσμωση συμβαίνει να δημιουργεί υβρίδια άκρως ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά, υψηλής αισθητικής αξίας. Τα είδη συνομιλούν, αλληλεπιδρούν και πολλές φορές κατευθύνουν τον δημιουργό. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ την μεγάλη αποδοχή του είδους της ποιητικής πρόζας από παλαιότερους και νεότερους ποιητές. Πέραν της αρχιτεκτονικής, το ενδιαφέρον είναι η έκφραση και η ποιότητα του αποτελέσματος. Άλλωστε η ποιητική συγκίνηση δεν παύει ποτέ να ορίζει και να καθορίζει τον ποιητή σε οτιδήποτε επιλέγει για να εκφραστεί.

5. Πού σας βρίσκει η ποίηση; 

Μα η ποίηση είναι παντού.

6. Πρόεδρος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η «σχολή» της Θεσσαλονίκης είναι ανεξάντλητη, «δίνει» συνεχώς μεγάλους λογοτέχνες συνεχίζοντας μια παράδοση. Μιλήστε μας για την Ε.Λ.Θ. 

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι κατ’ αρχάς: Δεν πιστεύω πως υπήρξε ποτέ "ποιητική Σχολή Θεσσαλονίκης", άλλωστε η ερευνητική σκαπάνη και η πλούσια αρθρογραφία έχουν καταλήξει στην αμφισβήτηση του όρου.

 Όσον αφορά στην παράδοση της ποιητικής έκφρασης, στη Θεσσαλονίκη συμβαίνει ό,τι και στην πρωτεύουσα ή και τις άλλες περιοχές της ενδοχώρας: 

η ποίηση παραμένει ακμαία στην Ελλάδα. Στην Θεσσαλονίκη η Ε.Λ.Θ. προσπαθεί με κάθε τρόπο να προβάλλει την ποίηση, τους ποιητές και τις ποιήτριες, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες οι οποίες προωθούν την υπόθεση της λογοτεχνίας στην κοινωνία με κύριο σκοπό να καταστεί ο λογοτεχνικός λόγος επιδραστικότερος και να πάρει θέση σε καίρια ζητήματα της κοινωνικής ζωής.   

7. Τι περιλαμβάνει το καλεντάρι του 2024; 

Αυτή την περίοδο ασχολούμαστε με την βράβευση των βιβλίων ποίησης και πεζογραφίας που εκδόθηκαν το 2023. Επίσης σχεδιάζουμε παράλληλα την μεγάλη επετειακή εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα της ποίησης -21 Μαρτίου 2024 . Η συμμετοχή μας στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου αποτελεί πλέον μια παράδοση αρκετών χρόνων, στο πλαίσιο της οποίας προγραμματίζουμε επαφές με διεθνείς οργανισμούς και η σύναψη πρωτοκόλλων συνεργασίας. Αυτά είναι για την ώρα προς ανακοίνωση.

8. Στην Κοζάνη σας ακούσαμε να μιλάτε για ένα «άνοιγμα» της Ε.Λ.Θ. …Τι ακριβώς σκέφτεστε; Η Ε.Λ.Θ. είναι ένας δυναμικός οργανισμός ο οποίος έχει ωριμάσει πια με μια βαριά ιστορία κι ένα παρελθόν 62 χρόνων. Η αναγνώριση και η πανελλήνια εκτίμηση δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό και εσωστρέφεια. Η Ε.Λ.Θ. θα πρέπει να αγκαλιάσει περισσότερους νέους δημιουργούς ούτως ώστε το νέο αίμα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερες και σπουδαιότερες κατακτήσεις σε όλα τα επίπεδα. Οι πρόνοιες του καταστατικού μας είναι σαφείς και οφείλουμε να τις υπηρετήσουμε. Η διεισδυτικότητα και η εμβέλεια της εταιρίας δεν πρέπει να περιοριστεί στο μητροπολιτικό κέντρο της πόλης, αλλά να συμπεριλάβει όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της μακεδονικής ενδοχώρας, αλλά και της ευρύτερης βόρειας επικράτειας της χώρας για αρχή.

9. Στο οπτικό σας πεδίο μπήκε και η Ασία. Η Κίνα. Έχετε να μας πείτε κάτι για αυτό ή είναι νωρίς ακόμη; 

Ὡριμάζει αργά αλλά σταθερά μια προσπάθεια επικοινωνίας και σύναψης σχέσεων και κοινών δράσεων με πρωτοβουλία του επίτιμου μέλους μας Κώστα Γουλιάμου με το School of Liberal Arts Renmin University της Κίνας το οποίο είναι από τα αξιότερα και μεγαλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως.
  

10. Μιλήστε μας για το καινούριο βιβλίο σας. 

Το νέο μου βιβλίο το οποίο βρίσκεται στη φάση της παραγωγής δεν είναι ποιητικό, αλλά πεζογραφικό. Περιέχει δεκατρείς ιστορίες ανθρώπων που εμπλέκονται, ιερουργούν ή υποφέρουν κατά κάποιον τρόπο στο πεδίο του βιοποριστικού έρωτα.

11. Τι πιστεύετε ότι αποκομίζει από το βιβλίο σας ο αναγνώστης; 

Προσδοκώ να συγκινηθεί να προβληματιστεί και να δει εν τέλει πίσω από τη βιτρίνα του κόσμου που ζει και συντηρεί στην καθημερινότητά του.

12. Μιλήστε μας για τη μελοποίηση των στίχων.

 Κάθε τέχνη έχει το χώρο της. Πιστεύω στην ελεύθερη άσκηση και δημιουργία. Όμως δεν μπορώ να μιλήσω επί προσωπικού, αφού δεν μελοποιήθηκε κάτι δικό μου απ’ όσο γνωρίζω.

13. Τα έργα σας, αποτυπώνουν και την εποχή τους, (την περίοδο της δημιουργίας); 

Ασφαλώς. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να χωρέσω ένα ιστορικό μυθιστόρημα στις συγγραφικές μου επιλογές. Τα ιστορικά γεγονότα φτάνουν στα γραπτά μου ως αναμνήσεις ή εμπειρίες που καθορίζουν την μυθοπλασία και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν.
  

14. «Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε», είπε ο Πωλ Βαλερύ. Η ποίηση που «δεν καταλαβαίνουμε» ποιους αφορά; 

Η Ποίηση έχει να κάνει με την συγκίνηση κι όχι με την κατανόηση. Όσοι αγωνιούν να καταλάβουν και προσπαθούν έχουν εξαρχής ηττηθεί… Πώς να παγιδεύσεις τον άτακτο νου του ποιητή, με ποιο τέχνασμα μπορείς να εξασφαλίσεις την εύνοιά του; Ένας τρόπος υπάρχει,  να ακολουθήσεις…

15. Τα τελευταία χρόνια, με όσα ζούμε , έχετε επηρεαστεί στη σκέψη; 

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει επηρεαστεί. Ο φιλόξενος πλανήτης μας βρίσκεται σε κίνδυνο κι όλοι εμείς υπηρετούμε τη θητεία μας άλλοτε ως θύματα κι άλλοτε ως θήτες. Δυστυχώς ως νοήμονα όντα βιώνουμε την παρακμή κι εξοικειωνόμαστε με το αναπόφευκτο.

16. Επηρέασε την πολιτική σας σκέψη; Έχετε αναθεωρήσει κάτι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις σας; 

Η πολιτική μου σκέψη και στάση παραμένει σταθερή από την εφηβεία μου.

17. Ποιο θεωρείτε ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποί μας, οι φίλοι, οι γείτονές σας; 

Νομίζω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η σταδιακή εξοικείωση με την κουλτούρα φόβου η οποία μας έχει επιβληθεί.
  

18. Με ποιον/ποια πολιτικό θα θέλατε να βγείτε για φαγητό ή ποτό και θα θέλατε να του/της πείτε όλα όσα πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσει ένας πολιτικός; 

Απεχθάνομαι τους επαγγελματίες πολιτικούς και δεν τρέφω αυταπάτες για τα ευήκοα ώτα τους. Όσο για την εμπειρία μου από τέτοιες συναναστροφές καταλήγω στην άποψη πως δεν είναι η καλύτερη παρέα, έτσι προτιμώ τους έντιμους αγωνιστές που διεκδικούν δίχως υστεροβουλίες και φαιδρά επιχειρήματα.

19. Τι θα του λέγατε για τον πολιτισμό, τις τέχνες και ιδιαίτερα για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία; 

Αυτό σχετίζεται με τα παραπάνω και έχει να κάνει με την πολιτική και πώς αυτή εκφράζεται και υλοποιείται σε σχέση με τον πολιτισμό. Σήμερα στην Ελλάδα συντηρείται η υποκουλτούρα των μέσων και υποβαθμίζεται συστηματικά ο πολιτισμός ως μια περιθωριακή δραστηριότητα μιας γραφικής ελίτ. Η ιδεολογία του κέρδους δίνει ανελέητο αγώνα για να αποδυναμώσει και να υποβαθμίσει την πνευματική καλλιέργεια και τις αξίες του ανθρωπισμού. Δυστυχώς διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο και χρειάζεται εγρήγορση και συλλογική δράση για να διατηρήσουμε ό,τι οι τέχνες προσέφεραν στην ανθρωπότητα.
  

20. Ποιο βιβλίο διαβάσατε τελευταία; Ξαναδιαβάζω τη σειρά των πεζογραφημάτων του Γιάννη Ρίτσου «Εικονοστάσιο ανώνυμων αγίων».

21. Σε ποια εποχή θα θέλατε να ζείτε; 

Ζω το σήμερα.

22. Τι φοβάστε πιο πολύ από όλα σαν άνθρωπος; Τον πόνο του ανθρώπου και των πραγμάτων, όπως τον όρισε ο Κώστας Καρυωτάκης.

23. Τι σας γεμίζει πιο πολύ: η τέχνη, η φιλοσοφία, ο χριστιανισμός, η μουσική, ο έρωτας; Κάτι άλλο; 

Η ίδια η ζωή παραμένει ενδιαφέρουσα και με περιέχει, όσο διαρκεί ο φυσικός μου χρόνος.

24. Αν μπορούσατε να γίνεται 20 χρονών και να κάνετε καινούριο ξεκίνημα …τι θα κάνατε; 

Τις ίδιες αταξίες, τα ίδια λάθη και ασφαλώς θα έγραφα μέσα κι έξω απ’ αυτά.

25. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα ενός άντρα; 

Τον σεβασμό στον άνθρωπο.

26. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο προτέρημα σε μια γυναίκα; 

Τον σεβασμό στον άνθρωπο.

27. Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας; Την ειλικρίνεια και τη δοτικότητα.

28. Τι σημαίνει για εσάς ευτυχία; 

Να παραμένεις άνθρωπος παρά τις αντιξοότητες και τις απογοητεύσεις.

29. Τι απεχθάνεστε περισσότερο; 

Την υποκρισία και την ματαιοδοξία.

30. Ετοιμάζετε κάτι λογοτεχνικό στο εγγύς μέλλον; 

Εργάζομαι εδώ και αρκετό καιρό για την ολοκλήρωση μιας ποιητικής συλλογής με θεματικό άξονα την έννοια του χρόνου.

31. Το προσωπικό σας απόφθεγμα;... 

«ΜΟΝΑΧΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ»
   Θέλουμε να χαρίσετε στους αναγνώστες του «OlymposVoice» ένα απόσπασμα από το νέο βιβλίο σας.

(απόσπασμα από το διήγημα «Ο ελεγκτής» )

[…]Το πλακόστρωτο του σταθμού γυάλιζε από το λεπτό στρώμα της υγρασίας. Κοντοστάθηκε στο περίπτερο, ξετρύπωσε κάτι ψιλά κι αγόρασε τσιγάρα. Ο ανάπηρος περιπτεράς δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός. Ούτε ρωτούσε ούτε τον ρωτούσε. Συνεννοούνταν με το δικό τους κώδικα επικοινωνίας: πότε με τα ψιλά, πότε με τα νεύματα ολοκλήρωναν την περιστασιακή, αλλά αδιατάρακτη αυτή σχέση. Όσο ανηφόριζε για το σπίτι του η υγρασία αραίωνε, πύκνωναν όμως οι ιαχές και οι βλαστήμιες του πλήθους στο καφενείο, αφού ο αμφίρροπος αγώνας κινητοποιούσε το θυμικό κι οι μάζες των οπαδών αλληλοσπαράζονταν ενώπιον της τηλεοπτικής οθόνης. Παρέκαμψε αυτή τη βία και τράβηξε τη σιδερένια αυλόπορτα. Ύστερα αναζήτησε το κλειδί κάτω από τη γλάστρα του βασιλικού, συνήθεια κληρονομική. Αιώνες ακολουθούνταν η ίδια παράδοση και πάππου προς πάππου έφτασε στις μέρες του. Το παρελθόν αποταμίευε, κι αυτή η οικειότητα του προσέδιδε ασφάλεια μα κι αβεβαιότητα. Ήταν μόνος του πια ένα απειροελάχιστο μόριο στην απεραντοσύνη… Όχι. Εκείνη, κρατούσε το κλειδί και του χαμογελούσε, καθώς την εβένινη τούφα της ανασήκωνε το αεράκι κι άφηνε το μίζερο δημόσιο φωτισμό στο πρόσωπό της. Οι μικρές σταγόνες που σχηματίστηκαν στέγνωσαν με μιας κι οι χτύποι της καρδιάς ανασήκωναν τη φλέβα του λαιμού. 

Σκιές στον πρόναο, σκέφτηκε και είπε:

 «Εσύ;» 

Πέρασαν μαζί στο εσωτερικό κι άφησαν κατά μέρους τα προσχήματα. Τους είχε ανατεθεί ο έρωτας κι ασπάστηκαν βουλημικά την ηδονή. Προσχώρησαν στο κύρος των αισθήσεων. Ό,τι έπρεπε να ειπωθεί δεν ήταν της ώρας. Ό,τι έπρεπε να ομολογηθεί πειθαρχούσε στην κυριαρχία του πάθους. Κατέληξαν κάθιδροι να εξερευνούν τον αχνό φωτισμό που εισχωρούσε από τις γρίλιες στον κυρίως ναό. Αποδέκτες και υποδοχείς. 

Τον χάιδευε, μοίραζε με τα ακροδάχτυλά της όλες τις λέξεις που μαράζωναν το νεανικό κορμί πίσω από την ίδια καντίνα του ίδιου τρένου της μοναδικής διαδρομής. 

Ακολουθούσε το αναστατωμένο σώμα που ξυπνούσε από το λήθαργο. 

Ανασηκώθηκε και τον φίλησε στο στόμα. 

Αμίλητη διέσωζε το ένα μετά το άλλο τα θύματα του βίου του. Είχε πια κατακτηθεί στο βάθος της ωραιότητος. 

Δοκίμασε τα λόγια του για να δεχτεί και πάλι τα υγρά της χείλη που επιδείκνυαν, αποδείκνυαν και του θύμιζαν τι είναι τέλος πάντων η ζωή. 

Ο έρωτας ως χρυσοποίκιλτος αστερίας απλωνόταν στο δωμάτιο, ξέφευγε από τις αισθήσεις και αποκτούσε νόημα. Ένιωσε πως έπρεπε να σεβαστεί τις λέξεις και να απολαύσει τους σπασμούς και τις διακριτικές κραυγές.

 Γυμνός στο σφριγηλό της στήθος μίκραινε τα φυσικά του όρια. 

Συρρικνωνόταν.

 Με ποιο δικαίωμα άραγε; 

Αναρωτήθηκε μπήγοντας τα νύχια του στην ιδρωμένη του χούφτα. Η γλυκιά ταραχή γινόταν πια μόνιμη απειλή. Σ’ αυτήν την ξέφρενη πορεία ήταν πια αυτό που ισχυριζόταν το απειροελάχιστο μόριο… που αξίωνε. 

Ο αστερίας είχε αναλυθεί σε εκατομμύρια αστεράκια φωτεινά που δοκίμαζαν το φως τους. 

Την αγκάλιασε τρυφερά.

 Εκείνη αφέθηκε στους τριγμούς του ώριμου κορμιού που αναγεννάται. Σεβάστηκε τη στιγμή, καθώς τα υγραμένα της μάτια λαμπύρισαν στο μισοσκόταδο. «Ευχαριστώ»,

 ψιθύρισε και την έσφιξε σαν να την προστάτευε από το θυσιαστήριο. Δειλός αφέτης από γεννησιμιού του δεν τόλμησε ποτέ ν’ αγωνιστεί. Θεατής μια ζωή του αγώνα των άλλων. Και τώρα, προκαθήμενος στην τελετή της συντελεσμένης παύσης της ανακωχής. Δεν θα γύριζε ποτέ πίσω τούτη τη χαρά.
Το ξημέρωμα τους βρήκε στην ίδια θέση. 

Ο ήχος του πρώτου τρένου έφτασε στ’ αυτιά τους με απίστευτη τρυφερότητα. 

Κοιτάχτηκαν σαν να γνωρίστηκαν μόλις. 

Της έδωσε ένα πεταχτό φιλί και σηκώθηκε.

GALLERY