Με αφορμή ευχαριστήρια επιστολή προς το πρόσωπό μου, από το Διοικητικό Συμβούλιο της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητος, για την από μέρους μου προσφορά λαογραφικού υλικού για τον εμπλουτισμό της Λαογραφικής Συλλογής του Λαογραφικού Μουσείου Τσοτυλίου θα ήθελα να καταθέσω τη θεώρησή μου για το ρόλο των μουσείων.
Προσωπικά πιστεύω ότι το μουσείο δεν είναι μόνο χώρος έκθεσης πολύτιμων αντικειμένων αλλά κυρίως, χώρος που πρέπει να συσχετισθεί τόσο με την έρευνα όσο και με τις νέες πρακτικές του πολιτιστικού μάρκετινγκ, που δεν επιδιώκει μόνο τη «συμβατική» σχέση μουσείου –επισκεπτών, αλλά –να- κάνει focus σε νέες προσεγγίσεις με χρήση της νέας τεχνολογίας, σε εκπαιδευτικά προγράμματα, στη γνώση και την ψυχαγωγία.
Η προοπτική μιας τέτοιας νέας σχέσης κι ενός νέου ρόλου για το μουσείο στην κοινωνία νομίζω πως θα επιτελέσει το σπουδαίο έργο του, τόσο για όλους εμάς όσο και για τις γενιές που ακολουθούν και πρέπει να γνωρίζουν.
Πρέπει να περάσουμε από την απλή έκθεση των υλικών, των αντικειμένων ή ενός ευρήματος στην προθήκη του μουσείου, στην ερμηνεία, τη γνώση, τη χρήση, τα χαρακτηριστικά της εποχής που ανήκει και «περιέχει» η προέλευσή του.
Το μουσείο πρέπει να είναι ανοιχτό, στην έρευνα, στην άμιλλα, στις σύγχρονες προκλήσεις, στην αλλαγή νοοτροπιών, των βεβαιοτήτων και των μύθων που οδηγούν στο τέλμα.
Εν κατακλείδι θα ήταν επίσης σπουδαίο κατά την ταπεινή μου γνώμη, να γίνει σύνδεση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με τα μουσεία, ώστε η τέρψη των ευρημάτων να συνδεθεί με τη γνώση των μαθητών.
Κρατώντας την ευχαριστήρια επιστολή στα χέρια μου, δε μπορώ να κρύψω τη χαρά και τη συγκίνησή μου αλλά και να υποσχεθώ ότι θα συνεχίσω με τον ίδιο ζήλο να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις, στην ανάδειξη της ιστορίας, της λαογραφίας και του πολιτισμού μας εδώ στην αγαπημένη μας πατρίδα, τη Μακεδονική γη!
Θερμά συγχαρητήρια στον άξιο Πρόεδρο της Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας και τα ακούραστα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για τον αδιάκοπο αγώνα που δίνουν για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης.