Βάια Λαμπροπούλου: Δεν ξεχνώ, ήμουνα στο τρένο και εγώ.

Νοπές οι μνήμες, νοπή η παγωμάρα σε όλους μας μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Η ζωή για κάποιους είτε επιβίωσαν είτε όχι δεν είναι η ίδια και αυτό είναι σημαντικό να μας διδάσκει για τη δική μας στάση και συμπεριφορά. Μάθηση είναι η αλλαγή συμπεριφοράς,εάν η συμπεριφορά δεν μετατρέπεται δεν έχει επιτευχθεί μάθηση. Στις επικείμενες εθνικές εκλογές έχουμε τη δύναμη της ψήφου και αυτό μας κάνει συνένοχους και δημιουργητές της τύχης μας. Ας μην ξεχάσουμε τις πολιτικές ευθύνες αλλά να μην ξεχάσουμε πως όταν ζητάμε "ρουσφέτι" μια επαγγελματική θέση που δεν μας αξίζει μπορεί να αποβεί μοιραία για εμάς και τους άλλους. Οφείλουμε να ψηφίσουμε κατά το κοινό συμφέρον και όχι προς τα προσωπικά οφέλη και ιδιαίτερα τα προσωπικά "ρουσφέτια" που ορίζονται ως προσφορά βοηθήματος που δεν αξίζει ο οφειλόμενος.

 Εντάξει ,καταλαβαίνω πως θέλετε όλοι το βόλεμά σας ,αλλά μπορείτε να σπουδάσετε ,να προσπαθήσετε ,να εξελιχθείτε και κατόπιν να ζητήσετε τη θέση που σας αναλογεί,εφόσον όντως δεν μπορείτε να τη λάβετε. 

Όχι όμως θέση χωρίς προσόντα. 

Κι εμείς είμαστε τακτοποιημένοι ,μετά από εξετάσεις και εξετάσεις και αξιολογήσεις,και συνεχίζουμε να σπουδάζουμε ,να επιμορφωνόμαστε ,να εξελισσόμαστε για να σταθούμε στις εξελίξεις της εργασίας μας. ( Άσχετα αν οι συνθήκες το ευνοούν ή όχι - δεν υπάρχουν δικαιολογίες) Αν αυτή τη δια βίου μάθηση την προσπαθούν λίγοι αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γέρνει η ζυγαριά προς αυτούς που βολεύονται δίχως προσπάθεια,αλλά να προσπαθούμε προς το καλύτερο όλοι μας. 

Μαζί με την ψήφο και τη δύναμη της να βάλουμε όλους τους ασυνείδητους (που είχαν τα κότσια και το χρήμα να είναι σε πολιτικές θέσεις )στη θέση τους ας βάλουμε και τη δική μας θέση εκεί που μας αξίζει. 

Στο τρένο είμαστε όλοι (ακόμη ταξιδεύουμε με αυτό)και κάποιοι έχουμε δολοφονηθεί -αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί.