αυτό το βλέμμα με ακολουθεί
στις αόρατες σιωπές σου.
Ο λόγος σου μετράει ό,τι και να κάνω,
ό,τι και αν πω.
Με άγγιξες με τα ακροδάχτυλα,
χάραξες το σώμα μου σπιθαμή με σπιθαμή ανεξίτηλα ,
μου έδωσες το στόμα σου στο στόμα μου
και το κορμί σου ανάμεσα στα πόδια μου φωτιά
να ανάβει τα σωθικά μου.
«Αφέντρα», σιγομουρμούρισες
και ας είχες άλλη κυρά.
Κάλλιο να με σκότωνε με θάνατο αληθινό,
παρά με σένα μαχαίρι στην καρδιά.
Λίγο πριν χαράξει έφυγες,
δεν πρόλαβα ούτε το άρωμα σου στο στήθος να κρατήσω,
σε κοιτούσα από το καθρέφτη
με έναν βαθύ πνιγμό στο λαιμό.
Και μέχρι όραμα και αλήθεια αν ήσουνα να αποφασίσω,
έμελλε να αποκοιμηθώ.