Μήνες και χρόνια ολόκληρα κείτονται μέσα μας ναρκωμένες αναμνήσεις, πληθαίνοντας σιωπηλά μέρα με τη μέρα, ώσπου να αφυπνιστούν από κάποιο ασήμαντο συμβάν για να μας τυφλώσουν, όλως περιέργως, για την υπόλοιπη ζωή μας. Πόσες φορές δεν με έχει κυριεύσει η αίσθηση πως όποτε ανασύρω τις αναμνήσεις μου για να τις μεταφέρω στο χαρτί, στην πραγματικότητα ενδίδω σε μια εξεφτελιστική, αξιοκαταφρόνητη κατά βάθος, ασχολία ! Και ωστόσο, τι θα γινόμασταν χωρίς τη μνήμη ;
Δεν θα ήμαστε ικανοί να οργανώσουμε ούτε τις πιο απλοϊκές σκέψεις, ακόμα και η πιο ευαίσθητη ψυχή θα έχανε το χάρισμα να δείξει στοργή, η ύπαρξή μας θα καταντούσε μια ατέρμονη αλληλουχία από άσκοπες στιγμές, και το παραμικρό ίχνος του παρελθόντος θα έσβηνε παντοτινά. Πόσο άθλια είναι η ζωή μας ! "
ΟΙ ΔΑΚΤΎΛΙΟΙ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ
W. G. SEBALD