Είμαι μια ασήμαντη σιδερένια ράγα
Δίπλα μου άλλη μία
Μοναχική επίσης
Ανάμεσά μας χαλίκια κι αγριολούλουδα
Δεν συναντιόμαστε ποτέ
Στρωμένες από χέρια καταδίκων
Στερεωμένες εξαιτίας παραδόσεων οικογενειακών
Περιμένουμε να περάσουν από πάνω μας
Πολύχρωμα τα βαγόνια και τα αισθήματα.
Αγνοώντας μας επιδεικτικά για πολλές δεκαετίες
Χορταριάσαμε με εικασίες για την αγάπη
Όμως το τραίνο
Δεν φάνηκε στον ορίζοντα ποτέ.
Δυο σκιές άηχες πια
Ακίνητες στεκόμαστε για πάντα
Άσαρκες ακούγοντας νότες.