Κρατώ το σώμα απ’ το οποίο φύτρωσα·
το πλευρό σου είναι ο λάκκος μου.
Είμαι ένα ημισέληνο στεφάνι από φύλλα·
ο αφαλός σου εκπνέει αυτές τις λέξεις.
ΓΕΛΑΩ ΑΚΟΜΑ
Όταν κολακεύεται, το πρόσωπό σου είναι
σαν πινέλο βουτηγμένο στο χρώμα της ζωής
που άξαφνα το έβαλαν κάτω από μια δέσμη
καθάριο νερό που εκρήγνυται.
ΣΥΜΠΑΝ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Μου δόθηκε ανταμοιβή:
Εσείς οι δύο θα επιλέξετε
πού θα αναπαυθώ.
Είμαστε τρεις γλυκύτατοι κυνηγοί με το βλέμμα
καρφωμένο
στον ποτισμένο με λίπος βούρκο.
Στο βάθος κάθε τρύπας από σφαίρα
αναζητούμε τον φακό του γυαλιού
που θα ανατίναζε το είδωλο
της λείας μας.
Είναι ένα χαστούκι δυνατού αέρα.
Κοιτάμε ψηλά
το ιλαρό φεγγάρι.
Πέφτω κάτω στη λευκή λάσπη.
Όταν η αναπνοή παίρνει να γίνεται άρρυθμη,
γαργαλήστε με, πολυαγαπημένοι μου –
προκειμένου η αρρυθμία να σαστίσει.
Μετάφραση:
Jazra Khaleed & Ελένη Μπούρου
Από τη συλλογή «Αιώνες», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2016.
Όταν κολακεύεται, το πρόσωπό σου είναι
σαν πινέλο βουτηγμένο στο χρώμα της ζωής
που άξαφνα το έβαλαν κάτω από μια δέσμη
καθάριο νερό που εκρήγνυται.
ΣΥΜΠΑΝ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Μου δόθηκε ανταμοιβή:
Εσείς οι δύο θα επιλέξετε
πού θα αναπαυθώ.
Είμαστε τρεις γλυκύτατοι κυνηγοί με το βλέμμα
καρφωμένο
στον ποτισμένο με λίπος βούρκο.
Στο βάθος κάθε τρύπας από σφαίρα
αναζητούμε τον φακό του γυαλιού
που θα ανατίναζε το είδωλο
της λείας μας.
Είναι ένα χαστούκι δυνατού αέρα.
Κοιτάμε ψηλά
το ιλαρό φεγγάρι.
Πέφτω κάτω στη λευκή λάσπη.
Όταν η αναπνοή παίρνει να γίνεται άρρυθμη,
γαργαλήστε με, πολυαγαπημένοι μου –
προκειμένου η αρρυθμία να σαστίσει.
Μετάφραση:
Jazra Khaleed & Ελένη Μπούρου
Από τη συλλογή «Αιώνες», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2016.