ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλον οἱ μῦθοι τούς ὁποίους καλλιέργησε ὁ ΣΥΡΙΖΑ σχετικῶς πρός τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Εἶναι ἤδη σαφές πώς οὔτε καπηλεία τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἔχει σταματήσει, οὔτε βεβαίως ἡ τουρκική διείσδυσις στό γειτονικό μόρφωμα ἔχει ἀνακοπεῖ. Οἱ προβλέψεις τῆς συμφωνίας ἦσαν ἤδη ἐπαχθεῖς γιά τήν Ἑλλάδα. Καί ὅμως τά Σκόπια ἐπιμένουν νά τήν παραβιάζουν, διεκδικώντας ὅλο καί περισσότερα, χωρίς νά ἀνταποκρίνονται στίς στοιχειώδης ὑποχρεώσεις τους. Ἔχουν δώσει ἤδη ἐπαρκῆ δικαιώματα γιά καταγγελία τῆς συμφωνίας καί ἄσκηση ὅλων τῶν διπλωματικῶν καί ἄλλων μέσων πού ἔχει στήν διάθεσή της ἡ Ἑλλάς, γιά νά ἀνακόψει τήν εὐρωπαϊκή πορεία τῶν Σκοπίων καί νά τά καταδικάσει σέ διεθνῆ ἀπομόνωση.
Καί ὅσο ἡ ἑλληνική Κυβέρνησις εἶναι διστακτική, ὅσο ἀποφεύγει τήν ἀνάληψη σοβαρῶν πρωτοβουλιῶν γιά νά σταματήσει ἡ παραβίασις τῆς διεθνοῦς νομιμότητος, τά Σκόπια ἀποθρασύνονται. Τελευταῖο δεῖγμα τῆς κακοπιστίας τους εἶναι τά σχολικά ἐγχειρίδια τοῦ δημοτικοῦ, τά ὁποῖα περιέχουν κεφάλαια μέ ὅλως ψευδεῖς καί παραπλανητικές πληροφορίες σχετικῶς πρός ἱστορικά γεγονότα. Ἡ καπηλεία τῆς ἱστορίας τῆς Μακεδονίας συνεχίζεται…
Αὐτά ὅμως εἶναι «ψιλά γράμματα» γιά τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ἡ ὁποία προσκαλεῖ στήν Ἀθήνα τόν Σκοπιανό Πρόεδρο Στέβο Πενταρόφσκι. Νά τοῦ πεῖ τί; Ἀμφιβάλλουμε πολύ σοβαρά, ἄν θά θέσει ὑπ’ ὄψιν τους τίς παραβιάσεις τῆς συμφωνίας καί τίς ἀνακολουθίες τῆς χώρας του. Ἀπ’ ἐναντίας ἡ ἐπίσκεψις αὐτή συνιστᾶ χεῖρα βοηθείας συνολικῶς πρός τήν κυβέρνηση τῶν Σκοπίων καί τόν Πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ, ὁ ὁποῖος στίς ἑπόμενες ἑβδομάδες ἀντιμετωπίζει κρίσιμες δημοτικές ἐκλογές. Ἡ σκοπιμότης εἶναι ξεκάθαρη, δεδομένου ὅτι τήν ἐπίσημη ἐπίσκεψη ἔχει ζητήσει ἡ σκοπιανή πλευρά. Ἡ Ἑλλάς ἁπλῶς τήν ἀπεδέχθη χωρίς νά θέσει ὅρους ἤ προϋποθέσεις. Πρόκειται ὡς ἐκ τούτου γιά ἔμμεση συναίνεση πρός ὅλες τίς παραβιάσεις πού τό γειτονικό μόρφωμα διαπράττει εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος.
Αὐτό πού φαίνεται ξεκάθαρα στά σχολικά τους βιβλία (τά ὁποῖα συμφώνως πρός τίς Πρέσπες θά ἔπρεπε νά ἔχουν ἀναθεωρηθεῖ) εἶναι ὅτι ἐξακολουθοῦν νά υἱοθετοῦνται οἱ ἰσχυρισμοί τῆς προπαγάνδας τῶν Σκοπίων, ὅτι ἡ ἀρχαία Ἑλλάς ἔφθανε μέχρι τήν Θεσσαλία καί ὅτι οἱ Μακεδόνες ἦσαν ἕνας διαφορετικός «ξένος» λαός. Περί τῆς γλώσσης πού ὁμιλοῦσαν οἱ ἀρχαῖοι Μακεδόνες οὔτε λόγος. Ἀποκρύπτουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ὁμιλοῦσαν ἑλληνικά καί συνεδέοντο μέ τούς ἀρχαίους Ἕλληνες καί μέ τό «ὁμόγλωσσον» ὅπως καί μέ τό «ὁμόαιμον καί τῶν θεῶν τά καθιδρύματα κοινά». Κατά τρόπον ἐξόχως παραπλανητικό στήν σελίδα 68 τοῦ σκοπιανοῦ βιβλίου Ἱστορίας ἀναφέρεται ὅτι «οἱ Μακεδόνες μιλοῦσαν μιά ἰδιαίτερη γλῶσσα, οἱ ὁποῖοι σχετιζόταν μέ τίς γλῶσσες τῶν γειτονικῶν λαῶν –τῶν Ἑλλήνων, τῶν Ἰλλυριῶν καί τῶν Θρακῶν» γιά νά προστεθεῖ ὅτι «χρησιμοποίησαν τό ἑλληνικό ἀλφάβητο»! Φυσικά τό χρησιμοποιοῦσαν, διότι ἡ γλῶσσα ἦταν ἑλληνική, ὁ Κύριλλος πού ἔφταιξε τό ἀλφάβητο τῶν Σλάβων ἐγεννήθη πολλούς αἰῶνες ἀργότερα.
Αὐτά πού σκοπίμως ἀγνοοῦν οἱ Σκοπιανοί, ἡ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας θά ἔπρεπε νά τά γνωρίζει. Σταχυολογώντας στοιχεῖα ἀπό τό σκοπιανό σχολικό βιβλίο, βλέπουμε χάρτη μιᾶς συρρικνωμένης ἀπό ὅλες τίς πλευρές ἀρχαίας Ἑλλάδος. Ἡ Μακεδονία εἶναι κυριολεκτικῶς ἐξηφανισμένη, ἄφαντη, καί ἡ ἀρχαία Ἑλλάς παρουσιάζεται νά ξεκινάει μόλις βορείως τῆς Θεσσαλίας.
Περαιτέρω παρατηροῦμε:
Σελ. 50: «Οἱ Ἰλλυριοί ἀναφέρονται γιά πρώτη φορά σέ πηγές τόν πέμπτο αἰῶνα π.Χ. καί ἄρχισαν νά ἔχουν σχέσεις μέ τούς Ἕλληνες, τούς Μακεδόνες καί τούς Θρᾶκες…»
Σελ. 58: «Ἡ Μακεδονία βρισκόταν στό κεντρικό τμῆμα τῆς Βαλκανικῆς Χερσονήσου, βόρεια τῆς Ἑλλάδος…»
Σελ. 59: «Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἀρχελάου, οἱ Μακεδόνες ἵδρυσαν τούς Μακεδονικούς ὀλυμπιακούς ἀγῶνες…»
Σελ. 62: «Ἡ καθοριστική μάχη μεταξύ τῶν Μακεδόνων, μέ ἡγέτη τόν Φίλιππο, καί τούς Ἕλληνες, μέ ἡγετικό ρόλο τῶν Ἀθηναίων, ἔγινε τό 338 π.Χ. στήν Χαιρώνεια. Ἡ μάχη τέλειωσε μέ νίκη τοῦ Μακεδονικοῦ στρατοῦ. Οἱ Ἕλληνες ἀναγκάστηκαν νά ἀναγνωρίσουν τό μεγαλεῖο καί τήν πολιτική ἡγεσία τοῦ Φιλίππου καί τήν κυριαρχία τοῦ Μακεδονικοῦ βασιλείου.»
Μάλιστα ὁ συγγραφεύς τοῦ σχολικοῦ ἐγχειριδίου καλεῖ τούς μαθητές (σελ. 69): «Ἄς σκεφθοῦμε…· Ποιές εἶναι οἱ ὁμοιότητες καί διαφορές μεταξύ τῶν Πολιτισμῶν τῆς Μακεδονίας καί τῆς Ἑλλάδος;». Εἶναι πολύ νά ζητήσουμε ἀπό τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας νά δηλώσει δημοσίᾳ καί παρουσίᾳ τοῦ κ. Πενταρόφσκι ὅτι δέν ὑπάρχουν διαφορές καθ’ ὅτι ὁ πολιτισμός ἦταν στόν ἑλλαδικό χῶρο ἑνιαῖος. Καί περιελάμβανε καί τόν χῶρο τῆς Μακεδονίας πού ἀπό τότε ἐκατοικεῖτο ἀπό Ἕλληνες.
Ὅμως ὁ ἀνιστόρητος Σκοπιανός συνεχίζει:
Σελ. 71: «Μέ τίς κατακτήσεις τοῦ Ἀλεξάνδρου Γ΄ τῆς Μακεδονίας, ὁ Μακεδονικός καί ὁ ἑλληνικός πολιτισμός ἦρθαν σέ ἐπαφή καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς πολιτισμούς τῶν ἀνατολικῶν λαῶν»! Τό ὅτι ἡ γλῶσσα πού ἐπεκράτησε ἦταν ἑλληνική (κοινή ἀλεξανδρινή) ἀποφεύγεται ἐντέχνως. Μία τέτοια παραδοχή συνιστᾶ καί ἀναγνώριση τοῦ ὅτι ἰδιαίτερη μακεδονική γλῶσσα δέν ὑφίσταται.
Σελ. 91: «Ἐκτός ἀπό τούς Ἰλλυριούς καί τούς Μακεδόνες, οἱ Ρωμαῖοι κατάφεραν νά κατακτήσουν τούς ἄλλους Βαλκανικούς λαούς –τούς Ἕλληνες καί ἀργότερα τούς Θρᾶκες»!
Δηλαδή ὁ συγγραφεύς αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ἔχει ξεπεράσει καί τόν Φαλλμεράυερ. Ἀλλά καί γιά τά μεταχριστιανικά χρόνια ἡ διαστρέβλωσις συνεχίζεται. Στήν σελ. 93 διαβάζουμε: «Ὁ χριστιανισμός στά Βαλκάνια ξεκίνησε ἀρχικά νά διαδίδεται στήν Μακεδονία, καί στήν συνέχεια, στήν Ἑλλάδα καί στήν Ἰλλυρία. Ἀπό τήν Μακεδονία, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔφυγε γιά τήν Ἑλλάδα, ὅπου συνέχισε νά διαδίδει τόν Χριστιανισμό».
Περιττόν νά σχολιάσουμε περαιτέρω τά παοϊόντα τῆς σκοπιανῆς προπαγάνδας. Περιμένουμε ἁπλῶς νά δοῦμε πῶς θά τά ἀντιμετωπίσει ἡ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ὑποδεχομένη τόν Σκοπιανό (καί ὄχι Μακεδόνα) ὁμόλογό της.