Κάποια μέρα αυτές όλες οι σερνόμενες άναρθρες κραυγές που μέσα μου ουρλιάζουν και παλεύουν να βγουν προς τα έξω, θα ξεπεταχτούν και θα πνίξουν όλους αυτούς που με γέμισαν πληγές αγιάτρευτες.
Κάποια μέρα όλες αυτές οι σταμπαρισμένες δύσκολες στιγμές μου θα βρουν καταφύγιο ή στην αδιαφορία ή στην συγχώρεση. Δεν ξέρω τι απροσδόκητο συναίσθημα θα καταφέρει να κυριαρχήσει στην ψυχή μου, ποιος θα κοντραριστεί με ποιον, αλλά τότε ίσως να μην βρεθεί κανένας τόσο ικανός στον δρόμο μου, για να με παρασύρει στον δρόμο της σιωπής.
Είναι άγνωστο αν θα έχω δυνάμεις να παλέψω και να ανταποκριθώ γιατί όλα τώρα μυρίζουν ερείπιο και ρημαδιό. Δεν ξέρω αν καταφέρω να βρω την τόλμη που απαιτεί η περίσταση για να ξεστομίσω μια λέξη.
Κάποια μέρα ίσως καταφέρω να φέρω σε αμηχανία τους ανθρώπους-κοράκια που μαζεύτηκαν γύρω μου για να ξεσκίσουν την σάρκα μου, αδιαφορώντας για αυτούς ή συγχωρώντας τους.
Κάποια μέρα θα σταματήσω να σπαταλάω άδικα τις κουβέντες μου για αυτούς όλους, και δεν θα χρειάζεται πλέον να περιγράψω σε κανέναν αυτό που μου έκαναν.
Κάποια μέρα θα φύγω μακριά, θα τολμήσω να τους γυρίσω επιδεικτικά την πλάτη, θα σταματήσω να έχω κατανόηση και διάθεση. Κάποια μέρα ή θα αδιαφορήσω ή θα τους συγχωρήσω.
Μαρύσα ΠαππάΠηγή: enfo.gr