Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα δεν μπόρεσες
Ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σαν σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
Ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…
Ένας χρόνος πέρασε από το πέρασμα στην αιωνιότητα για τον ΓΙΩΡΓΟ ΧΑΝΔΟΛΙΑ…
Η Πιερική γη τον "φιλοξενεί" στα σπλάχνα της. Φιλοξενεί έναν άνθρωπο, που αγάπησε το θέατρο, τη λογοτεχνία τόσο πολύ που θαρρείς ήταν υπηρέτης των 9 μουσών των Πιερίων…
Δεν προξενούσε έκπληξη όταν τον ρωτούσες πως από τη Μ. Μηλιά βρέθηκες στο πλευρό του Κάρολου Κουν στο θέατρο τέχνης …Απαντούσε, «μα εγώ είμαι από τα Πιέρια…»
Πάντα οι συζητήσεις στρέφονταν γύρω από τα πολιτιστικά…
Οι διηγήσεις του για τον Κάρολο Κουν, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Τσαρούχη, τον Καμπανέλη, τον Σκούρτη, τις Όρνιθες του Αριστοφάνη την ιστορική παράσταση του Κουν που διδάσκεται στο Θεατρικό τμήμα του Χάρβαρντ και συμμετείχε, μονοπωλούσαν τις συζητήσεις…
Συζητήσεις επι συζητήσεων, ώρες ολόκληρες μπορούσε να μιλάει για τις τέχνες. Τον υπόλοιπο χρόνο, διάβαζε.
Ξάφνιαζε τις παρέες όταν εκεί στον καφέ ή στο «μάλτ» ξεκινούσε να απαγγέλλει Σαίξπηρ ή Σοφοκλή ή αγαπημένα του ποιήματα…
Έδινε μικρές παραστάσεις για τους φίλους του.
Με την επιστροφή του από την Αθήνα τη φιγούρα του τη συναντούσες παντού σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση…
Στις περισσότερες, τον καλούσαν «κάτι να πει». Πάντα είχε κάτι να πει, να προσθέσει και κέρδιζε χωρίς να το επιδιώκει το θαυμασμό.
Ενεργός πολίτης, ήθελε να διορθώσει ότι άσχημο τον ενοχλούσε, με ποίηση, με θέατρο… με μουσική.
Με τις τέχνες.
Δεν προξενούσε έκπληξη όταν τον ρωτούσες πως από τη Μ. Μηλιά βρέθηκες στο πλευρό του Κάρολου Κουν στο θέατρο τέχνης …Απαντούσε, «μα εγώ είμαι από τα Πιέρια…»
Πάντα οι συζητήσεις στρέφονταν γύρω από τα πολιτιστικά…
Οι διηγήσεις του για τον Κάρολο Κουν, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Τσαρούχη, τον Καμπανέλη, τον Σκούρτη, τις Όρνιθες του Αριστοφάνη την ιστορική παράσταση του Κουν που διδάσκεται στο Θεατρικό τμήμα του Χάρβαρντ και συμμετείχε, μονοπωλούσαν τις συζητήσεις…
Συζητήσεις επι συζητήσεων, ώρες ολόκληρες μπορούσε να μιλάει για τις τέχνες. Τον υπόλοιπο χρόνο, διάβαζε.
Ξάφνιαζε τις παρέες όταν εκεί στον καφέ ή στο «μάλτ» ξεκινούσε να απαγγέλλει Σαίξπηρ ή Σοφοκλή ή αγαπημένα του ποιήματα…
Έδινε μικρές παραστάσεις για τους φίλους του.
Με την επιστροφή του από την Αθήνα τη φιγούρα του τη συναντούσες παντού σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση…
Στις περισσότερες, τον καλούσαν «κάτι να πει». Πάντα είχε κάτι να πει, να προσθέσει και κέρδιζε χωρίς να το επιδιώκει το θαυμασμό.
Ενεργός πολίτης, ήθελε να διορθώσει ότι άσχημο τον ενοχλούσε, με ποίηση, με θέατρο… με μουσική.
Με τις τέχνες.
Δε χρειαζόταν ποτέ να σκεφτεί να γράψει έναν χαιρετισμό, ένα λογίδριο. «Σαν έτοιμος από καιρό», ως βαθύς γνώστης, διαβασμένος, αυτοσχεδίαζε ιδανικά. Ουσιαστικά και στοχευμένα. Γιατί ο πολιτισμός, ήταν τρόπος ζωής, ήταν η ζωή του…
Βαθιά Αριστοφανικός δε φοβόταν τις λέξεις. Ακουγόταν καυστικός και σκληρός. Αυστηρός. Τόσο που μπορούσες να τον παρεξηγήσεις, αλλά για όσους τον γνωρίζαμε ξέραμε ότι είχε την καρδιά μικρού παιδιού.
Μόνιμη αγωνία του τα τελευταία χρόνια, το Φεστιβάλ Ολύμπου.
Αναζητούσε λύσεις και πρότεινε ιδέες για να γίνουν πράγματα, που μπορούσαν να γίνουν με τα πενιχρά μέσα που διέθετε η πολιτεία για ένα φεστιβάλ 53 χρόνων…
Το 54 ο πορεύτηκε χωρίς τον Χανδόλια. Αλλά τιμής ένεκεν το ηχογραφημένο μήνυμα καλωσορίσματος των θεατών έπαιζε σε κάθε παράσταση. Η χαρακτηριστική φωνή του γέμιζε το αρχαίο θέατρο του Δίου.
Βαθιά Αριστοφανικός δε φοβόταν τις λέξεις. Ακουγόταν καυστικός και σκληρός. Αυστηρός. Τόσο που μπορούσες να τον παρεξηγήσεις, αλλά για όσους τον γνωρίζαμε ξέραμε ότι είχε την καρδιά μικρού παιδιού.
Μόνιμη αγωνία του τα τελευταία χρόνια, το Φεστιβάλ Ολύμπου.
Αναζητούσε λύσεις και πρότεινε ιδέες για να γίνουν πράγματα, που μπορούσαν να γίνουν με τα πενιχρά μέσα που διέθετε η πολιτεία για ένα φεστιβάλ 53 χρόνων…
Το 54 ο πορεύτηκε χωρίς τον Χανδόλια. Αλλά τιμής ένεκεν το ηχογραφημένο μήνυμα καλωσορίσματος των θεατών έπαιζε σε κάθε παράσταση. Η χαρακτηριστική φωνή του γέμιζε το αρχαίο θέατρο του Δίου.
Όλοι ψιθύριζαν" Ο Γιώργος..."
Στο περσινό φεστιβάλ, δε μπορούσε να παρακολουθήσει τις παραστάσεις.
Στο περσινό φεστιβάλ, δε μπορούσε να παρακολουθήσει τις παραστάσεις.
Πονούσε σε όλο του το σώμα.
Δεν ήξερε γιατί...
Κοντά στα μεσάνυχτα όμως, όταν τελείωνε μια εκδήλωση, υπολόγιζε τον χρόνο, (μου) τηλεφωνούσε, με αγωνία.
Πρώτο μέλημά του, αν ήταν ωραία η παράσταση
Μετά ρωτούσε, αν είχε κόσμο…
Πως αντέδρασε το κοινό. Άρεσε πολύ ή λίγο….
Χαιρόταν πολύ που πρόσφερε στο Φεστιβάλ Ολύμπου.
Εννιά χρόνια, με τις προτάσεις του άφησε το δικό του στίγμα, με τις μεγάλες παραστάσεις που πρότεινε και μεγάλους καλλιτέχνες που γνώριζε προσωπικά.
Στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση στην παρουσίαση του προγράμματος του 53ου φεστιβάλ Ολύμπου στην Κατερίνη, πήρε εξιτήριο για να δηλώσει το «παρών»…
Στο σύντομο χαιρετισμό του μίλησε για το θέατρο και την επιθυμία του "το θέατρο να είναι στο επίκεντρο του φεστιβάλ…"
Μας αποχαιρέτησε με τον στίχο από το ποίημα
“Αλλά τα βράδια” του Τάσου Λειβαδίτη:
«Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο»…
Αυτός ο καλύτερος κόσμος, τώρα καταλαβαίνουμε πόσο πιο φτωχός είναι…
Όμως τον Γιώργο Χανδόλια
Κοντά στα μεσάνυχτα όμως, όταν τελείωνε μια εκδήλωση, υπολόγιζε τον χρόνο, (μου) τηλεφωνούσε, με αγωνία.
Πρώτο μέλημά του, αν ήταν ωραία η παράσταση
Μετά ρωτούσε, αν είχε κόσμο…
Πως αντέδρασε το κοινό. Άρεσε πολύ ή λίγο….
Χαιρόταν πολύ που πρόσφερε στο Φεστιβάλ Ολύμπου.
Εννιά χρόνια, με τις προτάσεις του άφησε το δικό του στίγμα, με τις μεγάλες παραστάσεις που πρότεινε και μεγάλους καλλιτέχνες που γνώριζε προσωπικά.
Στην τελευταία του δημόσια εμφάνιση στην παρουσίαση του προγράμματος του 53ου φεστιβάλ Ολύμπου στην Κατερίνη, πήρε εξιτήριο για να δηλώσει το «παρών»…
Στο σύντομο χαιρετισμό του μίλησε για το θέατρο και την επιθυμία του "το θέατρο να είναι στο επίκεντρο του φεστιβάλ…"
Μας αποχαιρέτησε με τον στίχο από το ποίημα
“Αλλά τα βράδια” του Τάσου Λειβαδίτη:
«Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο»…
Αυτός ο καλύτερος κόσμος, τώρα καταλαβαίνουμε πόσο πιο φτωχός είναι…
Όμως τον Γιώργο Χανδόλια
δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Σήμερα, τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνό του στη Μ. Μηλιά.
Ψηλά στα αγαπημένα του Πιέρια Όρη, των Μουσών…
Με αγνάντι στη θάλασσα που γυάλιζε από το ήλιο που έλαμπε πρωί -πρωί και τις κορυφές του Ολύμπου ολόλευκες που άστραφταν φως από τις ακτίνες του…
Με αγνάντι στη θάλασσα που γυάλιζε από το ήλιο που έλαμπε πρωί -πρωί και τις κορυφές του Ολύμπου ολόλευκες που άστραφταν φως από τις ακτίνες του…
Κάπως έτσι αγνάντευε το τοπίο... Κάπως έτσι φανταζόταν τις Μούσες και τους Θεούς του Ολύμπου στους κήπους με τα ρόμπολα..
Αιωνία η μνήμη του…
*** Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΔΟΛΙΑΣ άφησε μια συνέντευξή του …. Τα χειρόγραφα του, απαντήσεις στις ερωτήσεις του…
Θα ρθει η στιγμή που θα διαβάσουμε τα λόγια του. Θα διαβάσετε τα λόγια του.
Αιωνία η μνήμη του…
*** Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΔΟΛΙΑΣ άφησε μια συνέντευξή του …. Τα χειρόγραφα του, απαντήσεις στις ερωτήσεις του…
Θα ρθει η στιγμή που θα διαβάσουμε τα λόγια του. Θα διαβάσετε τα λόγια του.
Στο επίκεντρο ο πολιτισμός. Τι άλλο!
......................................................
Τα χειρόγραφα του, παρακαταθήκη...
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Γιώργου Χανδόλια
........................................................................
Η επιστροφή του από την Αθήνα είχε παρουσίες... Σε κάθε πολιτιστική εκδήλωση...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)