«Οι μυρωδιές του κήπου επαναφέρουν στη μνήμη πάντα την αθωότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις, αυτές οι μυρωδιές που γαλουχούν τη φαντασία και διαμορφώνουν την ψυχή μένουν για πάντα χαραγμένες εντός της, διαμορφώνοντας μέσω των αισθησιοκρατικών προσλαμβανομένων την ίδια την ψυχή καθώς και την εικόνα της σκέψης. Βλέπουμε στον Επίγειο Παράδεισο, που βρίσκεται στην κορυφή του όρους στο Καθαρτήριο, αυτόν τον κήπο να περιγράφεται ως ένα δάσος. Είναι το ίδιο δάσος που γαλούχησε τον μικρό Δάντη όταν περιφερόταν εντός του:"Κάθε γωνιά μες στο πυκνό το δάσος το λουλουδιασμένο
θέλω ν’ ανακαλύψω του Θεού,
στα μάτια που γλυκαίνει το φως του πρωινού".»
Εκδόσεις Ροπή