Εφημερεύει
πάντα μια καρδιά
για έκτακτη ανάγκη.
Ψάξε
να τη βρεις
σε ένα καρτερικό
κορμί.
GUARDIA
Esiste sempre un cuore
che sta di guardia
in caso di emergenza.
Va
a trovarlo
in un corpo rassegnato.
ΕΠΑΦΗ
Ακούω τα βογκητά σου και τα κύτταρά μου σαστίζουν .
Τα νύχια σου γαντζώνουν τη γυμνή σάρκα μου.
Τα πόδια σου τυλίγονται στο κορμί μου.
Τα χείλη σου υγρά αναζητούν τα δικά μου .
Η γλώσσα σου παίζει με τα απόκρυφα
και η κάμαρη γεμίζει αρώματα του έρωτα .
Κολλάνε από τον ιδρώτα τα κορμιά
σφίγγουν τα χέρια και μουδιάζουν
σκύβουν οι νεράιδες να δουν
και δεν το κρύβουν πως ζηλεύουν!
CONTATTO
Ascolto i tuoi gemiti e le mie cellule
rimangono sbalordite.
Le tue unghie agganciano la mia carne nuda.
I tuoi piedi si avvolgono attorno al mio corpo.
Le tue labbra umide cercano le mie.
La tua lingua gioca con i punti nascosti
e la camera si riempie di odori amorosi.
I corpi si incollano per il sudore,
le mani strette, si intorpidiscono,
le fate si chinano per vedere
e non celano il fatto che provano gelosia!
Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΜΠΟΛΑ
Έκατσα να ξαποστάσω
κάτω από δυo πεύκα,
ψηλά στον Όλυμπο εκεί που γεννιούνται οι νεφέλες
για να σου γράψω αγναντεύοντας τον κόσμο από ψηλά
σα μικρός θεός
αρχαίος
μαζί με τους Ολύμπιους ,
στους κήπους με τα ρόμπολα
έξω από τα παλάτια των θεών με τα παγώνια να καμαρώνουν,
τις μούσες να σιγανοτραγουδούν και τις νεράιδες να χορεύουν!
Τη μορφή σου θαρρώ πως θωρώ
στο απέραντο το πέλαγος
το γαλάζιο, εκεί που κατεβαίνει ο ουρανός και σμίγει
με τη θάλασσα.
…Γράφω πως νοιώθω για σένα
με λέξεις
σαν αγριολούλουδα μαζεμένα με το χέρι
για σένα
πάνω στη μυρωδιά της γης ,από την πρωινή δροσιά
-πριν τη στεγνώσει ο ήλιος , σε λίγο μεσημέρι-
Σου γράφω, για να μοιραστώ μαζί σου
την ευτυχία
της μουσικής σιωπής
τα χρώματα της φύσης
τη θέρμη που ολόγυρα και αργά –αργά σε ψάχνει
τώρα που η γαλήνη
έβγαλε από μέσα μου βαθιά, όλη μου την αγάπη!
Πιο δυνατή ,πιο αληθινή
μέσα από την ψυχή μου , σαν
ανάσα των θεών εδώ τριγύρω.
Σου γράφω , να δεις ο μύθος της αγάπης
πως είναι αληθινός …
Γιατί για αγάπη είμαστε πλασμένοι
και όλη η φύση γύρω μου
στα αλήθεια συμφωνεί…
Εραστές
στους κήπους με τα ρόμπολα
να συναντηθούμε
γιατί καίει για σένα ο πόθος μου, σαν τον ήλιο που ήδη πλησιάζει…
Η πεμπτουσία της αγάπης , αυτή η ανάταση η ξαφνική σου ανήκει
κι ας είσαι μακριά .
Eίσαι η σκέψη μου και είσαι εδώ μαζί μου,
μικρό μου αγριολούλουδο…
IL GIARDINO CON I PINI LORICATI
Mi sono fermato a riposare
sotto due pini loricati
sull'estremità più alta dell’Olimpo, lì dove nascono le nuvole,
per scriverti contemplando il mondo dall'alto,
come un piccolo Dio antico,
insieme agli Dèi Olimpici,
nei giardini con i pini loricati,
fuori dai palazzi degli Dèi, mentre i pavoni ammirano
le Muse che canticchiano e le Fate che ballano!
Immagino di contemplare la tua figura
al Pelago immenso e azzurro, lì dove il Cielo scende
e si ricongiunge con il Mare.
Scrivo come mi sento per te,
con parole
come fiori di campo raccolti con la mano
per te,
con l'odore della terra, e la rugiada del mattino
prima che il sole l’asciughi; fra poco sarà mezzogiorno...
Ti scrivo per condividere con te
la felicità del silenzio musicale,
i colori della natura,
e la passione che v’è intorno e pian piano
ti sta cercando,
adesso che la serenità
è emersa dal profondo del mio cuore e tutto il mio amore!
Più forte, più vero,
dal profondo della mia anima, come il fiato degli Dèi qui intorno.
Ti scrivo perché tu possa vedere
che il mito dell'amore sia reale...
Perché siamo fatto per amore,
e tutta la natura intorno a me
veramente concorda...
Amanti
nei giardini con i pini loricati,
incontriamoci pure!
Perché la mia passione per te brucia, come il sole che si sta già avvicinando...
La quintessenza dell'amore, questa elevazione improvvisa appartiene a te,
benché tu ti trovi lontano.
Sei il mio pensiero e stai qui con me,
mio piccolo fiore di campo...
ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΕΝΑ ΜΟΡΙΑ
Το σώμα μου μ’ αρέσει να αγγίζει το
δικό σου
Ζεσταίνει η παγωμένη αιθάλη
της απόστασης .
Μ’ αρέσει το σώμα σου για ότι κάνει,
μ’ αρέσει να παίζω με τα αγγεία
που τυλίγουν τους μύες σου
μ’ αρέσει το τρέμουλο
του μηρού και της γάμπας
το μισάνοιχτο στόμα το υγρό σου
τα βαριά –κλειστά- βλέφαρά σου
τα ξέπλεκα μαλλιά
το βελούδο του στήθους
που θέλγει…
Θα σε φιλήσω.
Μ’ αρέσει να σε φιλώ
και να σ 'αγγίζω
τρυφερά απαλά
ηλεκτρίζοντας τα μόρια της σάρκας μου.
Μ’ αρέσει να σ’ αγγίζω… κι όταν ολόκληρη σε κατακτήσω
εισβάλλοντας διψασμένος μέσα στην πηγή της ηδονής σου,
το ανατρίχιασμα που φουντώνει
το νοιώθεις.
Το νοιώθω.
MOLECOLE ELETTRIZZATE
Mi piace che il mio corpo
tocchi il tuo.
Si riscalda la fuliggine gelida
della distanza.
Mi piace il tuo corpo per tutto quello che fa,
mi piace giocare con i vasi sanguigni
che avvolgono i tuoi muscoli,
mi piace il tremolio
della tua coscia e della tua gamba,
la tua bocca semichiusa e umida,
le tue palpebre pesanti e chiuse,
i tuoi capelli non intrecciati,
il seno vellutato
che seduce...
Ti bacerò.
Mi piace baciarti e toccarti
teneramente e dolcemente,
elettrizzare le molecole della mia carne.
Mi piace toccarti... e quando completamente ti conquisterò
Invadendo, assetato, la fonte della tua voluttà,
il brivido che divamperà,
lo sentirai.
Lo sento anch'io.
ΑΓΚΥΡΕΣ
Σου ανοίγομαι σαν
πέλαγος
να ταξιδέψεις στα απύθμενα νερά
των αισθημάτων μου
κι εσύ
αρνείσαι το ταξίδι: ρίχνεις άγκυρες… στην τρικυμία που σου προσφέρω.
ANCORE
Ti apro come se fossi
un pelago
affinché tu viaggi nelle acque senza fondo
dei miei sentimenti,
e tu
neghi il viaggio: getti ancore... nella burrasca che ti offro.
ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Νηστεύει η ψυχή μου,
από πάθη.
Νηστεύει το μυαλό μου
από πόθους,
αλλά το σώμα μου ανάμεσα σε τόσους θηλυκούς πειρασμούς,
αρταίνεται πεισματικά
με σαρκικές αμαρτίες.
QUARESIMA
Digiuna la mia anima
dalle passioni.
Digiuna la mia mente
dai desideri ardenti,
ma il mio corpo, tra tante tentazioni femminili,
si accontenta ostinatamente
con peccati carnali.
ΚΑΠΡΙΤΣΙΟ
Ο λαιμός σου γυμνός
η κλείδα προκλητική,
οι βολβοί των αυτιών σου
σαν ώριμα φρούτα
-στολισμένοι με ασήμι-
τα χείλη σου κόκκινα κοράλια
τα χέρια σου δροσερά
στολισμένα με χάντρες
με δάχτυλα πλοκάμια.
Τα στήθη σου περήφανα- κόκκινες σκληρές οι ρόγες -
προκλητικά,
πλημμυρισμένα πειρασμούς.
Ο ομφαλός
γυμνός,
εκτεθειμένος στα βλέμματα
κορμί στη φαντασία μου
-υπηρέτης .
Γυναίκα,
-πρόκληση
πώς να μη θαυμάσω
την ομορφιά σου;
Γυναίκα, καλλονή,
αγέρωχα θα στείλεις τα πλοία –εσύ- ξανά στην Τροία,
γεμάτα αρσενικά,
πολεμιστές της ζωής,
το κάλλος να κατακτήσουν σα λάφυρο,
με θυσίες, ζωές
και αίμα
να το κερδίσουν…
CAPRICCIO
Il tuo collo nudo,
la tua clavicola eccitante,
i lobi delle tue orecchie
come frutta matura
-decorati con argento-
le tue labbra, come coralli rossi,
le tue mani fresche
decorate con perline,
le dita come tentacoli.
Il tuo seno provocante, altezzoso,
i capezzoli rossi duri,
pieni di tentazioni.
L'ombelico nudo,
esposto agli sguardi,
corpo della mia fantasia,
-sono un servo-
Donna,
-provocazione.
Ma come potrei non ammirare
la tua bellezza?
Donna, di una bellezza abbagliante,
con fierezza manderai, tu, le navi, di nuovo a Troia,
navi piene di uomini,
che combattono per la vita,
che cercano di conquistare la bellezza
come bottino,
e di guadagnarlo con sacrifici,
vite e sangue...
ΚΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ
Έχω ανάγκη να ακούσω
λόγια τρυφερά
κι ας είναι όλα ψέμα.
Πες μου μια φράση ολόκληρη
γεμάτη από αγάπη,
κι ας μην την πιστεύεις.
Σφίξε το χέρι μου
μες το δικό σου
κι ας μην το νοιώθεις.
Φίλησε με, στο στόμα με κλειστά τα μάτια σου έστω για δύο λεπτά
κι ας ταξιδεύεις αλλού.
Μάτωσέ μου τα χείλη
κι ας με πληγώσεις.
Πες μου ψέματα κι ας τα πιστέψω.
Δώσε μου υποσχέσεις
κι ας μην τις κρατήσεις.
Γέμισε τα ποτήρια μας
κι ας μην πιεις.
Πες «στην υγειά μας» κι ας πεθάνω.
Ξάπλωσε δίπλα
μου κι ας περιπλανιέσαι αλλού.
Αγκάλιασε με
κι ας είμαι εγώ…
E MAGARI FOSSI IO...
Ho il bisogno di sentire
parole affettuose,
sebbene siano tutte false.
Dimmi una frase intera
piena di amore,
anche se non ci credi.
Stringi la mia mano
nella tua
benché non lo senti veramente.
Baciami sulla bocca, con gli occhi chiusi, sia pure per due minuti,
anche se viaggi altrove.
Fa' sanguinare le mie labbra,
anche se mi ferirai.
Dimmi delle bugie, anche se io ci crederò.
Fammi delle promesse,
anche se non le manterrai.
Riempi i nostri bicchieri,
anche se tu non berrai.
Brinda «alla nostra salute» anche se morirò.
Sdraiati accanto a me
anche se girovaghi altrove.
Abbracciami.
Magari fossi io!
ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ
Καίνε τα σωθικά σου,
αναβλύζουν
πυρωμένα βέλη,
που εκτοξεύονται ευθύβολα
από τα μάτια σου.
Με λαβώνουν αδυσώπητα,
όταν επίμονα με κοιτάς.
Όταν σε κοιτώ.
Νοιώθω την ερεθισμένη καταιγίδα σου
σ΄ ολόκληρο το κορμί μου.
Σφαδάζουν οι ορμόνες μου
μουδιάζουν συγκλονισμένοι οι ιστοί,
κοχλάζει το αίμα μου στις αρτηρίες.
Υπομένω καρτερικά, με τις εναπομείνασες δυνάμεις μου, αποκαμωμένος,
τις ανελέητες προσπάθειες αιχμαλωσίας μου.
Σαν έρθει εκείνη η ώρα,
κατά πως κάνουν απερίσκεπτα οι ήρωες νικητές,
θα αντισταθώ
δρομολογώντας σφοδρή αντεπίθεση.
Δε θα παραδοθώ άνευ όρων. Όχι.
Αντίθετα μάλιστα.
Σε προειδοποιώ.
Την πολιορκία μου θα λύσω με ηρωική έξοδο,
με σφοδρή αντεπίθεση,
αγρια μάχη σώμα με σώμα.
Τ΄ ορκίζομαι,
θα θυσιασθώ!
Στο τελευταίο σου οχυρό,
με το υγρό πυρ μου,
θα εισβάλλω νικηφόρα βαθιά μέσα στη μήτρα σου.
Το κάστρο σου το απόρθητο
θα κατακτήσω.
ASSEDIATO DAVANTI AD UN'USCITA EROICA
Le tue viscere scottano,
frecce infiammate scaturiscono
e si lanciano con precisione
dai tuoi occhi.
Mi feriscono spietatamente,
quando mi guardi insistentemente.
Quando ti guardo
sento le tue tempie pulsare
su tutto il mio corpo.
I miei ormoni si contorcono,
i tessuti, sconvolti, si intorpidiscono,
il mio sangue bolle nelle arterie.
Sopporto rassegnato, con le forze che mi sono rimaste, esausto
per i miei impietosi sforzi di questa mia prigionia.
Non appena sarà arrivata quell'ora,
come gli eroi vincitori fanno sconsideratamente,
mi opporrò,
avviando una forte resistenza.
Non mi arrenderò senza condizioni. No.
Anzi, al contrario.
Ti avverto.
Il mio assedio leverò con un'uscita eroica,
con forte resistenza,
con una furiosa lotta corpo a corpo.
Ti giuro!
Mi sacrificherò!
La tua ultima fortezza,
con il mio fuoco greco,
invaderò vittoriosamente e profondamente il tuo utero.
Conquisterò
il tuo castello inespugnabile.
ΤΟ ΧΑΔΙ
Η σάρκα μου
αντέχει στα πιο σκληρά
χτυπήματα,
σφαδάζει από τον πόνο.
Αιμορραγεί.
Το άλγος των οιδημάτων αβάσταχτο
φλεγμαίνει η ζωή μου
καρτερικά υπομένει τα μαρτύρια.
Δεν αντέχει όμως στα χάδια.
Λυγίζει...
CAREZZA
La mia carne
resiste ai colpi
più duri,
si contorce dal dolore.
Sanguina.
Il dolore degli edemi insopportabile,
la mia vita si ammala e
sopporta pazientemente i supplizi.
Non sopporta però le carezze.
Cede...
La mia carne
resiste ai colpi
più duri,
si contorce dal dolore.
Sanguina.
Il dolore degli edemi insopportabile,
la mia vita si ammala e
sopporta pazientemente i supplizi.
Non sopporta però le carezze.
Cede...
