Κοιτάζω από την κορυφή τον γολγοθά μου
σα μικρός θεός
τα μαρτύρια των σκέψεων μουπου
βασανίζονται τις νύχτες
που εσείς έρχεστε σαν άγγελοι διαφθοράς
να ξελογιάσετε
εκ νέου,
τις αγαθές προθέσεις των πόθων-εκτός
ορίων της ανθρώπινης μου λογικής –
Αν πάσχισα να ανέβω τον γολγοθά μου
προσδοκώντας την Ανάσταση
η επιστροφή
δε θα είναι απλά η «κατηφόρα» μου στους πρόποδες της πραγματικότητας
αλλά η αποδοχή της.
ΦΩΣ
Στο φως της Λαμπρής μας
δια-σκορπίζονται
οι εχθρικές ρυτίδες
στα πικραμένα πρόσωπα
με τον ιδρώτα των παθών βαμμένο
Μετάνοια
Θυμίαμα σπονδής
εξαγνίζει το σώμα
στην κοινωνία της γαλήνης .
Νότες βυζαντινής μελωδίας
βαπτίζουν το πνεύμα
στο περιθώριο της μετάνοιας…
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ
Στο φως της Ανατολής
ανθίζουν τα λουλούδια
της λαμπρής ευτυχίας.
Όσο κρατάει η φλόγα
του κεριού
και οι μέρες μιας ακόμη
εποχής.
ΜΟΡΦΗ
Η άμμος μου
κύτταρα του Εγώ μου
στα υγρά χέρια σου
πηλός
και με ζυμώνεις …
Νέα μορφή
να πλάσεις το δικό σου εκμαγείο
και ύστερα θα με πετάξεις
στης γης την άκρη-Τέλειον-
Δημιουργέ μου.
ΠΡΟΔΟΤΕΣ
Προδότες άνθρωποι
τριγύρω σου χαμογελούν, με άγριες διαθέσεις
Αρπακτικά που μοίρασαν
χιτώνες –σάρκες
να χορτάσουν
το
μίσος.
Φυλάξου .
Προσευχή της φλόγας
Στη φλόγα που λικνίζεται
σε κέρινο κορμάκι
το βλέμμα ταξιδεύει.
Στις κατακόμβες της πίστης
και στης γαλήνης σου
το φως
Ύμνος ερωτικού μεγαλείου
Ύμνος στον Προμηθέα
Χαίρε χρόνε
Ο χρόνος κάτι καθόλου
μια ζωή
σκοτάδι και φως
τα ίδια βήματα
Ίχνη του Ιησού
στην άμμο
Αντιθέσεις πάνω –κάτω
Φτιαγμένος απ’ το τίποτα
για όλα
όλοι μας ίδιοι
και ανόμοιοι
Σα φως στο σκοτάδι.
