Εχει διαπιστωθεί ότι στους πίνακες ζωγραφικής τα μάτια παρέχουν την κύρια εστίαση, καθορίζοντας τη σχέση μεταξύ της σύνθεσης και του θεατή.
Κοιτώντας κανείς τις αυτοπροσωπογραφίες του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, είναι εμφανής η ανησυχητική ιστορία πόνου και σύγχυσης στα μάτια του καλλιτέχνη. Ήταν σαν να ήξερε ο ίδιος το μονοπάτι που τελικά θα διανύσει με τον καιρό, σαν να φώναζε για βοήθεια, σαν να μην καταλάβαινε γιατί οι άλλοι δεν έβλεπαν αυτό που εκείνος έβλεπε και ένιωθε.
Η ζωή του Βίνσεντ βαν Γκογκ ήταν μια απόδειξη της μεταμορφωτικής δύναμης της τέχνης και της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος. Ο Βαν Γκόγκ παρά τους αγώνες του, δημιούργησε ένα έργο που ξεπερνά το χρόνο και μιλά για την παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία.
Η κληρονομιά του Βαν Γκογκ παραμένει ως φάρος της δημιουργικότητας, του πάθους και της διαρκούς δύναμης της τέχνης να φωτίζει τις πιο σκοτεινές γωνιές της ψυχής.
Ενα ποίημα με υποκίνησε να επιχειρήσω την απομόνωση των ματιών απο αυτοπροσωπογραφίες του Βαν Γκόγκ καί να επιχειρήσω μερικές σπουδές πάνω σ' αυτά δημιουργώντας χρωματικές παραλλαγές, στοχεύοντας στη διερεύνηση των δυνητικών συναισθημάτων που προκαλούν στον θεατή τα διαφορετικά χρώματα.
Οπως είναι γνωστό κάθε χρώμα προκαλεί στον εγκέφαλο συγκεκριμένα συναισθήματα. Φυσικά αυτά για τον καθένα διαφέρουν, αλλά υπάρχει μια γενικά αποδεκτή άποψη για τις επιπτώσεις των χρωμάτων στον συναισθηματικό μας κόσμο.
Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι η παραγόμενη πολλαπλότητα δεν έχει σχέση με την τεχνική των πολλαπλών μεταξοτυπιών του Γουόρχολ που είχαν άλλους αντικειμενικούς σκοπούς.
Το ποίημα αυτό ανήκει στον σπουδαίο ποιητής Αργύρη Χιόνη ,ο οποίος συνήθιζε να προβαίνει συχνά σε παιγνιώδεις, παρελκυστικές δηλώσεις και παραπομπές σε κατασκευασμένα πραγματολογικά στοιχεία ή να επινοεί προσωπεία, όπως αυτά του Esteban Argentea Nieve και του Καμιμούρα Γιουτάκα,σ΄ενα ποίημα του πρώτου ετερωνύμου του,από το έργο του "Όντα και μη όντα" (Γαβριηλίδης 2006, σ. 112 ), γραμμένο από τον ίδιο στα Ισπανικά μεταφρασμένο στα ελληνικά γράφει :
« Έχω δυο μάτια
είναι τα μάτια μου
είναι δικά μου
δεν είναι δικά σου
Έχεις δυο μάτια
είναι τα μάτια σου
είναι δικά σου
δεν είναι δικά μου
Κοιτάζουμε
τα ίδια πράγματα
και δεν γνωρίζουμε
αν βλέπουμε
τα ίδια πράγματα
Κοιτάζουμε
και δεν γνωρίζουμε
αν βλέπουμε
Τα μάτια μας
μια κόλαση».
Αυτό το ποίημα δικαιολογεί το διάλογο -προσκύνημα - που άνοιξα με το βλέμμα αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη
Το ποίημα αυτό ανήκει στον σπουδαίο ποιητής Αργύρη Χιόνη ,ο οποίος συνήθιζε να προβαίνει συχνά σε παιγνιώδεις, παρελκυστικές δηλώσεις και παραπομπές σε κατασκευασμένα πραγματολογικά στοιχεία ή να επινοεί προσωπεία, όπως αυτά του Esteban Argentea Nieve και του Καμιμούρα Γιουτάκα,σ΄ενα ποίημα του πρώτου ετερωνύμου του,από το έργο του "Όντα και μη όντα" (Γαβριηλίδης 2006, σ. 112 ), γραμμένο από τον ίδιο στα Ισπανικά μεταφρασμένο στα ελληνικά γράφει :
« Έχω δυο μάτια
είναι τα μάτια μου
είναι δικά μου
δεν είναι δικά σου
Έχεις δυο μάτια
είναι τα μάτια σου
είναι δικά σου
δεν είναι δικά μου
Κοιτάζουμε
τα ίδια πράγματα
και δεν γνωρίζουμε
αν βλέπουμε
τα ίδια πράγματα
Κοιτάζουμε
και δεν γνωρίζουμε
αν βλέπουμε
Τα μάτια μας
μια κόλαση».
Αυτό το ποίημα δικαιολογεί το διάλογο -προσκύνημα - που άνοιξα με το βλέμμα αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη
O Vincent Van Gogh είχε αφομοιώσει τα μαθήματα του Ιμπρεσιονισμού και του Πουαντιγισμού και μετέτρεψε τις κουκίδες σε δυνατές ανεξάρτητες πινελιές καθαρού χρώματος που εξέφραζαν την προσωπική του κατάσταση την οποία μετέτρεψε με τη ζωγραφική του σε μιά έξαρση δημιουργίας .
Η χρωματική επανάσταση του Van Gogh δηλώνει την αγωνία του να εκφράσει με το χρώμα αυτό που νοιώθει και το διαχειρίζεται ως παρόρμηση.
Χρησιμοποιούσε τα χρώματα και τα σχήματα για να εκφράσει τι ασθανόταν και τι ήθελε να δουν οι άλλοι, χωρίς να σέβεται ή να τηρεί αυτό που ονόμαζε "στερεοσκοπική πραγματικότητα", χωρίς να μιμείται πιστά τη φύση.
.png)
.png)
.png)
.png)
