 |
| ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ |
Στα 160 μέτρα που προτείνει η Επιτροπή παρατήρησα ότι δεν γίνεται καθόλου μνεία για τον θεσμό της Υπηρεσίας των Επιμελητών Ανηλίκων που υφίσταται στη χώρα μας πάνω από 85 χρόνια, καίτοι στην ως άνω Επιτροπή συμμετείχε ως μέλος και η Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιμελητών Ανηλίκων Ελλάδος κ.Παρασκευή Ζαγούρα. Επειδή θεωρώ σημαντικό το έργο της προαναφερομένης Υπηρεσίας, καθώς και των ειδικών Ιδρυμάτων Αγωγής, στην πρόληψη και καταστολή της παραβατικότητας των ανηλίκων, θα ήθελα να εκφέρω τις απόψεις μου από την μακρόχρονη εμπειρία μου, ως τέως Επιμελητής της δεκαετίας του 1960.
1.Οι πρώτοι Επιμελητές διοριζόταν κατόπιν επιτυχίας σε διαγωνισμό του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αφού προηγουμένως καταρτιζόταν θεωρητικά και πρακτικά επί τρίμηνο από ειδικούς καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών με παράλληλη άσκηση στα Δικαστήρια Ανηλίκων Αθηνών και Πειραιώς. Για να διορισθούν υποβάλλονταν σε δοκιμασία καταλληλότητας των από ειδική επιτροπή ψυχολόγων, ψυχιάτρων, παιδαγωγών και εγκληματολόγων.
Αποτελούσαν το βασικότερο μέτρο της πρόληψης και καταστολής της παραβατικότητας των ανηλίκων, καθόσον ερχόταν σε άμεση επαφή με τους παραβάτες, το οικογενειακό, σχολικό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον τους, συζητούσαν τα ιδιαίτερα προβλήματά τους και συνέτασσαν κάθε μήνα έκθεση κοινωνικής ερεύνης για την εξέλιξη της διαγωγής τους την οποία υπέβαλαν στον αρμόδιο Πρόεδρο και Εισαγγελέα Ανηλίκων για τη περαιτέρω μεταχείρισή του. Πέραν του σημαντικού αυτού έργου τους οι Επιμελητές έκαναν κατατοπιστικές ομιλίες στα σχολεία για λόγους πρόληψης, διενεργούσαν ελέγχους σε ύποπτα κέντρα διασκεδάσεως και θεαμάτων και φρόντιζαν για την κοινωνική επανένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση των εχόντων ανάγκη ανηλίκων. Με τις ενέργειες αυτές των Επιμελητών ήταν αρκούντως περιορισμένη η παραβατικότητα των ανηλίκων. Σήμερα ο θεσμός αυτός έχει σχεδόν εκλείψει, δεν γίνονται ειδικοί διαγωνισμοί και σεμινάρια εξειδίκευσης, οι υπηρετούντες Επιμελητές Ανηλίκων είναι ελάχιστοι και εν πολλοίς ανειδίκευτοι και έτσι δυσχεραίνεται να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της παραβατικότητας στη βάση του.
2. Από την πληθώρα των αναμορφωτικών μέτρων που προβλέπει ο Π.Κ. και τα οποία στην ουσία είναι ανεφάρμοστα λόγω ελλείψεως σχετικών υποδομών και προσωπικού θα σταθώ στο μέτρο του περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας των «σκληρών» παραβατικών ανηλίκων. Τα καταργηθέντα παλιά Αναμορφωτήρια μπορεί να μη επιτελούσαν τέλειο έργο αναμόρφωσης ένεκα πολλαπλών ελλείψεων ήταν όμως ο φόβος και τρόμος των ανηλίκων, πολλούς των οποίων απέτρεπε από την τέλεση αξιόποινων πράξεων. Σήμερα έμεινε μόνο το Ίδρυμα Αγωγής Αρρένων Βόλου, το οποίο θεωρώ ανεπαρκές για τον προορισμού του. Το έτος 2003 είχε καταρτισθεί Νομοσχέδιο για την ίδρυση και λειτουργία ειδικών δομών με το τίτλο Μονάδες Μέριμνας Ανηλίκων [ Στέγες φιλοξενίας Ανηλίκων, Στέγες Ημιελευθέρας διαβίωσης, Στέγες Επαγγελματικής Κατάρτισης κ.α.] Αν είχαν δημιουργηθεί τέτοια Ιδρύματα θα μπορούσαν να συμβάλλουν έστω και με προσωρινή στέρηση της ελευθερίας στην περιστολή της παραβατικότητας, Ατυχώς το νομοσχέδιο εκείνο έμεινε στα..χαρτιά. Ας ευχηθούμε ότι η νεοσύστατη Επιτροπή ότι θα προβεί στην υλοποίηση των σχεδιασθέντων μέτρων.