Επίκουρος.Φρειδερίκος Νίτσε, «Χαρούμενη Επιστήμη»

«Επίκουρος. — Ναι, είμαι περήφανος που αντιλαμβάνομαι τον χαρακτήρα του Επίκουρου διαφορετικά απ' όλους τους άλλους ίσως. Μ' ό,τι ακούω ή διαβάζω απ' αυτόν γεύομαι την ευτυχία του απομεσήμερου της αρχαιότητας –βλέπω τα μάτια του να κοιτούν μια πλατιά, ασπριδερή θάλασσα, δίπλα σε βράχια της ακτής όπου ξαπλώνει ο ήλιος, ενώ μεγάλα και μικρά ζώα παίζουν μέσα στο φως του, σίγουρα και ήρεμα σαν τούτο το φως και τα μάτια του. 

Τέτοια ευτυχία μπορούσε να επινοηθεί μόνο από έναν άνθρωπο που υπέφερε διαρκώς. 

Είναι η ευτυχία των ματιών μπροστά στα οποία γαλήνεψε η θάλασσα της ενθαδικής ύπαρξης και που δεν μπορούν πια να χορτάσουν να βλέπουν την επιφάνειά της, την παρδαλή, τρυφερή, ρυτιδωμένη επιδερμίδα της: ποτέ πριν δεν υπήρξε τέτοια μετριοπάθεια της φιληδονίας.»

Φρειδερίκος Νίτσε, «Χαρούμενη Επιστήμη»