Η εκδίκηση είναι μία πράξη, η οποία δεν έχει πραγματική δύναμη, η ικανοποίηση που δίνει είναι εντελώς πρόσκαιρη. Το κακό που μας έχει συμβεί, όσο δυσάρεστη αλήθεια κι αν είναι αυτή, υπάρχει στη ζωή μας και έχει συμβεί. Ό,τι και αν κάνουμε, δε θα μπορέσουμε ποτέ να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, το κακό έγινε.
Η εκδίκηση βλάπτει και εμάς, διότι ο άνθρωπος που μας έχει βλάψει, θα αισθανθεί περισσότερο μίσος για εμάς και θα επιδιώξει να μας βλάψει με χειρότερο και πιο επίπονο τρόπο. Είναι σημαντικότερο, όσο και αν μας έχει πονέσει κάτι, να το αφήνουμε πίσω μας, παρά να ζούμε διαρκώς με το φόβο του τι κακό θα σκεφτεί ο άλλος για να πράξει σε εμάς.
Η εκδίκηση είναι μία μάταιη πράξη, διότι πρώτα από όλα βλάπτει εμάς και την ψυχή μας. Ουσιαστικά, λερώνεις την ψυχή σου και χάνεις τον εαυτό σου σε μία ατέρμονη προσπάθεια να βλάψεις έναν άλλον άνθρωπο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να χάνεις τη ζωή σου, να ξοδεύεις τον πολύτιμο χρόνο σου και να γεμίζεις όλη σου την ψυχή με μίσος. Δεν αξίζει να χάνεις την πολύτιμη ζωή σου για ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Με το να εκδικείσαι, δείχνεις στον άλλον πως η κακία του έχει νικήσει και αλλοίωσε τον δικό σου χαρακτήρα.
Η ίδια η ζωή κρύβει μέσα της δικαιοσύνη. Αργά ή γρήγορα, ο κάθε άνθρωπος θα κληθεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τις δικές του πράξεις και να λογοδοτήσει με αυτές με καλύτερο τρόπο από τα δικά μας σχέδια. Μπορούμε λοιπόν να αφήσουμε τη ζωή, το σύμπαν, το θεό, οπουδήποτε πιστεύει κάποιος, για να ανταποδώσει το κακό σε εκείνον που μας έχει βλάψει και να μη λερώσουμε εμείς τη δική μας ψυχή.
Η εκδίκηση δεν είναι μία πράξη που επιφέρει γαλήνη, δεν προσφέρει ανακούφιση και προάγει το μίσος. Ας εξασκηθούμε στο πολύτιμο δώρο της συγχώρεσης, το οποίο θα μας ευεργετήσει σωματικά και ψυχικά.
Μαρία Σκαμπαρδώνη